روش شمارش کربوهیدرات و مطابقت آن با مقدار انسولین :
شمارش کربوهیدرات روش مناسبی برای برنامه ریزی افراد دیابتی است. غذاهایی که حاوی کربوهیدرات هستند نظیر غلات، سبزی های نشاسته ای، میوه ها، شیر، قند و شکر بیشترین اثر را بر قند خون دارند. اثر کربوهیدرات های مصرفی را باید با اندازه گیری قند خون به طور متناوب بررسی نمود. در حقیقت این روش برای تطابق میزان انسولین با غذای دریافتی به کار می رود. درواقع در یک فرد با وزن و میزان فعالیت متوسط به ازاء هر 15 گرم کربوهیدرات خورده شده، 1 واحد انسولین باید تزریق شود.میزان تقریبی کربوهیدرات در گروه های غذایی مختلف در جدول زیر آمده است :
گروه غذایی میزان کربوهیدرات (گرم)
نان و غلات (30 گرم) 15
میوه ها (حدود 100 گرم) 15
شیر و ماست (1 لیوان) 12
گوشت ها و چربی ها
برای شمارش کربوهیدرات تعداد واحدهای مصرفی از گروه غذایی را در گرم کربوهیدرات موجود در آن گروه (که در جدول بالا آمده است) ضرب می کنیم. مثلا اگر 3 واحد از گروه نان و غلات مصرف می کنید آن را در عدد 15 که در جدول بالا مقابل گروه نان و غلات نوشته شده ضرب کنید. این کار را برای تمام غذاهای مصرفی خود انجام دهید. وقتی جمع کل کربوهیدرات مصرفی را به دست آورید با تقسیم آن بر عدد 15 تعداد واحد انسولین مورد نیاز به دست خواهد آمد. بیماران با استفاده از ثبت دقیق مقدار کربوهیدرات دریافتی در هر وعده غذایی و میزان انسولین مصرفی خود و همچنین اندازه گیری قند خون قبل و 3-2 ساعت پس از صرف غذا می توانند به فرمول میزان انسولین مورد نیاز خود دست یابند. اگر قند خون 2 ساعت بعد از غذا بالا باشد نشان می دهد که مقدار انسولین بیشتری مورد نیاز است و باید جمع کل کربوهیدرات را به جای تقسیم بر عدد 15 بر عدد 12 تقسیم نمایند تا انسولین مورد نیاز به دست آید. برعکس اگر بیمار 3-2 ساعت بعداز غذا دچار افت قند خون شد، یعنی به انسولین کمتری نیاز دارد و به جای تقسیم جمع کل کربوهیدرات بر عدد 15 باید از عدد 18 استفاده کند. میزان انسولین مورد نیاز ممکن است در شرایطی مانند بیماری، ورزش، قاعدگی، استرس، و.... نیاز به تغییر داشته باشد.
