آرتروز گردن یا اسپوندیلوز گردنی یک بیماری تخریبی مفصلی (Degenerative joint disease) است که بیشتر افراد بالاتر از 45 سال را گرفتار می کند.آرتروز گردن برخلاف نامش یک بیماری التهابی نیست. آرتروز بیماری مزمنی است که اگرچه در بسیاری از افراد با افزایش سن دیده می شود ولی شدت آن در برخی از آن ها بیشتر بوده و ممکن است سبب درد و سفتی مفصل گردد.در بیمارانی که به آرتروز گردن مبتلا هستند، تغییرات تخریبی فقرات گردنی می تواند در چندین مهره رخ دهد، ولی معمولا این تغییرات در مهره های پایین گردن شایع تر است.
علائم و نشانه های آرتروز گردن
علائم اکثر افراد مبتلا به آرتروز گردن قابل توجه نیست. شدت علائم در صورت بروز یافتن متفاوت است و میتواند خفیف تا شدید باشد؛ و به تدریج یا به یکباره بیمار را درگیر کند. یکی از علائم رایج، درد اطراف استخوان کتف است. بیماران از درد در امتداد بازو و انگشتان شکایت دارند. گاهی درد هنگام نشستن و برخاستن، عطسه یا سرفه کردن یا رو به عقب چرخاندن گردن تشدید میشود. دیگر علامت آرتروز گردن که رایج می باشد ضعف عضلانی است که باعث میشود بالا بردن بازوها یا محکم نگه داشتن اشیاء دشوار گردد.
از دیگر علائم و نشانه های آرتروز گردن که ممکن است درارتباط با موارد زیر باشد :
- آرتروز گردن و گردن درد که بیشتر مربوط به پشت گردن است
- آرتروز گردن و درد در ناحیه تراپزیوس و شانه
- آرتروز گردن و گاهی سردرد
- در بیماری آرتروز گردن احتمال محدود شدن حرکات گردن به علت سفتی مفاصل یا درد وجود دارد که منجر به علت آرتروز گردن می شود. معمولا محدود شدن حرکات گردن زیاد نیست، ولی آرتروز گردن شدید و پیشرفته می تواند منجربه محدودیت حرکتی زیاد در فقرات گردنی گردد.
- برخی از افراد از مبتلا به آرتروز گردن احساس خشکی و ساییدگی به هنگام حرکات گردن شکایت دارند. در بسیاری از موارد، کرپیتاسیون (صدای خش خش) در حرکات گردن شنیده می شود.
- درصورت فشار به ریشه های عصبی یا اعصاب گردنی در ناحیه سوراخ بین مهره ای، درد رادیکولار که در مسیر عصب است در اندام فوقانی ایجاد می شود که می تواند تا انگشتان امتداد یابد.
- درصورت فشار به ریشه های عصبی، ممکن است علایمی چون خواب رفتگی، سوزن سوزن شدن و خارش در دست ایجاد گردد. در این موارد، ضعف و آتروفی عضلانی کمتر رخ می دهد.
- در بیماری آرتروز گردن ممکن است حساسیت روی عضلات پشتی گردن و زواید خاری به هنگام لمس وجود داشته باشد
- در بیماری آرتروز گردن به ندرت طناب نخاعی ازطریق استئوفیت ها به شدت تحت فشار قرار می گیرد که در این موارد ممکن است به درگیرشدن چهار اندم، مثانه و روده بینجامد
پیشگیری
- برای پیشگیری از آرتروز گردن از نشستن به حالت خمیده خودداری کنید.
- برای پیشگیری از آرتروز گردن بدون گذاشتن بالش بخوابید. از یک محافظ گردن نرم یا حوله برای حمایت از گردن استفاده کنید.
- برای پیشگیری از آرتروز گردن از وارد آمدن آسیب به گردن اجتناب کنید. به هنگام انجام ورزشهای دارای برخورد فیزیکی، از کلاه حفاظتی مخصوص استفاده کنید.
- برای پیشگیری از آرتروز
- گردن در اتومبیل از کمربند ایمنی استفاده کنید و ارتفاع پشتی سر را به طور مناسب تنظیم کنید.
عواقب
علائم خفیف آرتروز گردن معمولاً خوب به درمان پاسخ میدهد و به آهستگی برطرف میشوند. اما علائم شدید آرتروز گردن ممکن است هیچگاه کاملاً خوب نشوند.
عوارض
- کاهش انعطافپذیری گردن پس از جراحی یا درمان آرتروز گردن
- اگر آرتروز گردن درمان نشود، با پیشرفت بیماری امکان دارد راه رفتن به صورت اسپاتیک و غیرطبیعی در آید.
درمان
درمان آرتروز گردن ممکن است درارتباط با موارد زیر باشد :
- درمان دارویی آرتروز گردن زیر نظر متخصص درمان آرتروز گردن (متخصص طب فیزیکی و توانبخشی)
- فیزیوتراپی جهت کاهش و درمان درد و سایر علائم آرتروز گردن و تقویت عضلات گردن
- درمان آرتروز گردن با پرهیزاز وضعیت های ثابت و طولانی مدت
- درمان آرتروز گردن با پرهیزاز وضعیت ها و حرکات دردناک
- گاهی استفاده از گردن بندهای طبی در درمان آرتروز گردن
- در مواردی که درمان های بالا برای بیماری آرتروز گردن موثر نباشند و علائمی از فشار روی ریشه های عصبی یا طناب نخاعی وجود داشته باشد ممکن است درمان جراحی آرتروز گردن مطرح گردد (مثلا لامینکتومی).
- معمولا بیشتر بیماران مبتلا به آرتروز گردن با درمان های دارویی و فیزیکی کنترل می گردند و درمان های جراحی کمتر صورت می گیرد مگر اینکه فشارهای شدید روی نخاع یا ریشه های عصبی وجود داشته باشد.
ازن تراپی
بهبود آسیب دیدگی در بافت های بدن به وجود جریان خون در این بافت ها بستگی دارد. بافت های بدن برای بازسازی و احیا نیاز به ویتامین، مواد معدنی و اکسیژن نیاز دارند که باید توسط خون به این بافت ها منتقل شود. اکسیژن مهم ترین ماده برای ترمیم بافت ها است. وجود تورم و التهاب در ناحیه آسیب دیده موجب کاهش جریان خون،اکسیژن و مواد مغذی در این ناحیه می شود. عدم حضور اکسیژن موجب تجمع اسید لاکتیک و منجر به درد می شود. در روش اوزون درمانی، اوزون،دارو های ضد التهابی و ویتامین ها به ناحیه آسیب دیده تزریق می شود. این روش به ترتیب زیر عمل می کند:
- با استفاده از بی حسی موضعی عصب ها بی حس می شوند.
- مواد ضد التهابی موجب کاهش درد،تورم و التهاب و در نتیجه افزایش جریان خون می شوند.
- با استفاده از ویتامین و مواد معدنی بافت ها تغذیه می شوند و به بازسازی آن ها کمک می شود.
- اوزون که یک اکسیژن غیر فعال است پس از تزریق به بافت به صورت فعال در آمده و موجب اکسیژن رسانی به ناحیه آسیب دیده می شود.
تاثیر درمان یک تا سه روز پس از انجام تزریق آغاز می شود و و تا زمان دستیابی به بهبودی کامل هر یک تا دو هفته تکرار می شود. روند بهبودی در بیماران بسته به شدت آسیب متفاوت است، با این حال اکثر بیماران تنها به سه تا پنج جلسه درمان نیاز دارند. بر خلاف دیگر روش های تزریقی ، تزریق اوزون هیچ عوارض جانبی را برای بیماران به همراه ندارد و نتایج آن دائمی است.تحقیقات نشان میدهد که میزان موفقیت دراستفاده ازازن درمانی برای درمان دیسک کمر95 درصد بوده است که این آمار درمجله های پزشکی معتبر بین المللی ثبت شده است
برای اختلال دیسک کمر میتوانیم با استفاده ازروش اوزون درمانی ازانجام عمل جراحی جلوگیری کنیم این روش یک روز انجام میشود وبعدازآن هیچ گونه ناراحتی برای بیمار ایجادنمیشود وبیماران میتوانند2 روز بعداز درمان به فعالیت های خود ادامه دهند .اوزون درمانی باعث کم کردن حجم دیسک ها میشود وفشار ها ی وارد شده بر دیسک را کاهش میدهد این روش همچنین دارای اثربی حسی وضدالتهابی است وباعث کاهش درد میشود وبه درمان دیسک کمر کمک میکند
