عوامل رژیمی نقش مهمی در تکرر و شدت بروز زخم دارند. مصرف زیاد قند و شکر و کربوهیدرات تصفیه شده می تواند در به وجود آمدن زخم موثر باشد.از قدیم، برای کاهش اسیدیته معده شیر توصیه می شده است. که در حقیقت تنها یک افزایش موقتی را در PH به وجود می آورد و به دنبال آن زیاد شدن ترشح اسید که می تواند زخم را بد تر کند. مصرف مقادیر زیاد الکل می تواند سبب خوردگی بافت پوششی معده می گردد. هم قهوه معمولی هم قهوه بدون کافئین در بسیاری از افراد موجب تشدید سوزش قلب و زخم می شود. حساسیت های غذایی ( مانند حساسیت به شیر گاو) می تواند در تشکیل زخم موثر باشد.

شناسایی و پرهیز از مصرف غذاهای محرک اغلب موجب بهبود زخم و جلوگیری از عود آن می شود. آب کلم خام حاوی مقادیر زیادی S-متیل متیونین و گلوتامین است یعنی دو اسید آمینه ای که می تواند بهبودی زخم را تسریع نماید. نوشیدن نیم لیتر آب کلم خام در روز احتمالا به بهبود زخم کمک می نماید. در مورد زخم های ناشی از هلیکو باکتر پیلوری تغذیه مناسب موجب حفظ و سلامت بافت پوششی دوازدهه می شود. تغذیه مناسب همچنین با تقویت سیستم ایمنی موجب افزایش مقاومت در برابر عفونت مزمن هلیکوباکتر می گردد.

مکمل های توصیه شده :
ویتامین A :
موجب تقویت مخاط معده و احتمالا مانع از بروز زخم شده و به بهبود زخم کمک می کند. مقادبر بالای ویتامین A باید فقط تحت نظر پزشک مصرف شود.مقدار توصیه شده 10000-8000 mg در روز می باشد.

ویتامین E :
مانع از بروز زخم میشود و می تواند به بهبود زخم ها هم در معده و هم در دوازدهه کمک نماید. مقدار توصیه شده 400mg در روز می باشد.
روی :
بهبودی زخم را تسریع می کند. مقدار توصیه شده 60-30 mg در روز می باشد.

L-گلوتامین :
گلوتامین منجر به تسریع در ترمیم مخاط معده و دوازدهه می شود. مقدار توصیه شده 5/1-1 g در روز می باشد.