ویتامین B12
موادی که از کمبود رژیمی B12 گزارش شده است زیرا نیاز به این ویتامین کم بوده و حدود 20 سال طول می کشد که ذخایر بدن تخلیه گردند.این مسئله به خاطر ترشح روزانه B12 به داخل صفرا و جذب مجدد بعدی ان میباشد.گفته میشود که گیاهخواران بیشتر در معرض بروز کمبود B12قرار میگیرند زیرا این ویتامین به طور انحصاری فقط در غذاهای حیوانی و تا حدی کمتر در غذاهای تخمیر شده وجود دارد. کمبود بالینی B12 بیشتر در اثر کمبود فاکتور داخلی در مقایسه با کمبود های رژیمی رخ می دهد. به عنوان یک اقدام احتیاطی مکمل های B12 برای ورزشکاران گیاهخوار توصیه میشود. کامفری اسپیرولینا و بعضی از فراورده های تخمیری به عنوان منابع B12 توصیه شده اند اما نشان داده شده است که انالوگ B12 موجود در این فراورده ها در انسان به صورت فعال عمل نمی کنند.

ریبوفلاوین :
در یک رژیم گیاهخواری منابع ریبوفلاوین علاوه بر فراورده های لبنی مورد نیاز است.ریبوفلاوین در دانه ها و سبزیجات برگدار تیرهه یافت میشود.

ویتامین B6 :
زیست دسترسی ویتامین B6 از فراورده های گیاهی در مقایسه با حیوانی کمتر می باشد.فرایند غذایی فیبر و حضور گلوسیدپیریدوکسین کنژوگه می تواند زیست دسترسی را کاهش دهد.تاثیر ان بر ورزشکاران گیاهخوار به خوبی روشن نمی باشد.

ویتامین D :
اگرچه ویتامینD فقط در فراورده های حیوانی یافت میشود بعید است که در اثر در معرض قرارگیری به نور ماورا. بنفش افتاب مشکل کمبود به وجود اید.

آهن :
تمامی ورزشکاران در معرض خطر تخلیه اهن و انمی فقر اهن قرار دارند.ورزشکاران گیاهخوار غالبا اهن رژیمی مشابهی در شکل منابع غیر هم در مقایسه با همه چیز خواران مصرف می کنند اما از وضعیت اهن پایین تری برخوردار هستند.ورزشکارانی که از منابع اهن هم اجتناب می کنند بایستی از منابع غیر هم اگاهی یابند و با عواملی که جذب اهن در غذا ها را افزایش می دهد اشنا گردند.خطر کمبود اهن در ورزشکاران استقامتی خصوصا در زنان بیشتر می باشد.

کلسیم :
ورزشکاران پیرو رژیم شیر و سبزیجات به راحتی با اجرای راهنمای رژیمی نیاز های کلسیمی خود را به دست می اورند.ورزشکاران گیاهخوار که از فراورده های لبنی پرهیز میکنند در معرض خطر دریافت ناکافی کلسیم قرار میگیرند مگر اینکه مقادیر کافی را از غذاهای دیگر دریافت کنند.

روی :
یک رژیم گیاهخواریبه خاطر پرهیز از گوشت و غذا های دریایی که منابع غنی روی هستند فاقد روی لازم می باشد.غذاهای گیاهخواری که منابع خوب روی هستند عبارت اند از بقولات دانه ها و خوشکبار مقادیر زیاد فیتاتها و فیبر رژیمی موجود در این مواد غذایی می تواند جذب روی را کاهش دهد.