بادرنجبویه یا بادرنگبویه یا وارنگ بو (Melissa officinalis) گیاهی معطر و علفی است.برداشت این گیاه معمولا در اواخر اردیبهشت، قبل از ظهور گل ها انجام می شود. برگ ها و سرشاخه ها پس از برداشت، در جریان هوا قرار می گیرند تا به سرعت خشك شوند و پس از آن در محل تاریك و خشك نگهداری می گردند.این گیاه بومی مناطق مدیترانه ای است و در اروپا و آسیا نیز انتشار دارد. در ایران در كنار مجاری آب ها و مناطق اطراف تهران، در شمال ایران در رشت و اطراف آن ، رودبار و در آذربایجان و مناطق شرقی ایران و استان های غربی می روید .
ساقه های آن چهارگوش بوده و كمی كركدار است و به بلندی سی تا هشتاد سانتیمتر میرسند.برگهای زرد مایل به سبز آن به شكل بیضی و یا قلب هستند و لبه آنها دندانه دندانه است. وقتی برگها له شوند، بوی لیمو شیرین از آنها متصاعد می شود .از اواخر تابستان تا اواسط پاییز، سنبله گل های كوچك بادرنجبویه به رنگ زرد كه بعدا به صورتی كم رنگ یا سفید تبدیل میشوند، ظاهر میگردد این گیاه به كمبود آهن حساس میباشد و در خاكهایی كه از لحاظ آهن فقیر هستند اضافه نمودن كودهای آهن دار ضروری است.
ملیسا (Melissa) نام علمی بادرنجبویه است كه از واژهای یونانی ، به معنای زنبور گرفته شده است ، این گیاه محبوب زنبور عسل است. وقتی زنبور مسافت زیادی از كندو دور میشود، با عطر این گیاه راه بازگشت خود را پیدا میكند. گفته میشود كه زنبورهای عسل هیچگاه باغی را كه بادرنجبویه در آن میروید ترک نمیكنند و كندوی معطر به بوی این گیاه، زنبورهای جدیدی را تشویق میكند كه در آن كندو اقامت گزینند.
تركیبات شیمیایی
از نظر تركیبات شیمیایی در اندام سبز این گیاه موادی مانند اسیداولئیك، سیترال، ژرانیول و رزماری اسید وجود دارد. این گیاه دارای اسانس روغنی است كه به عنوان منبع غنی از سیترال است. سیترال بوی تند لیمویی دارد و معمولا ازمركبات وازاین گیاه گرفته می شود و در صنعت عطرسازی مصرف دارد. همچنین در برگ های بادرنجبویه تانن ها وجود دارند. از دیگر تركیبات آن می توان لیمونن و فلاونوئیدها را نام برد .
ادامه دارد...
از مطالب دکتر منصور ریسمانچیان ( حوزه ی تغذیه،پوست و مو در اصفهان ) برای سلامتی ،و پیشگیری از بیماری های خود و عزیزانتان استفاده فرمایید و در صورتی که مطلب را مفید تشخیص دادید لطفا آن را به اشتراک بگذارید.