در کتابهای علمی طب کلاسیک تنها به 3 بیماری اشاره شده که میتوان آن را با خونگیری یا فلبوتومی درمان کرد. یکی از این بیماریها «پلیسیتمی ورا» است که در واقع نوعی پرخونی و اختلال در مغز استخوان است که سبب افزایش گلبولهای قرمز در بدن میشود و درمان اصلی آن خونگیری مکرر است تا از ازدیاد گلبولهای قرمز و آسیب ارگانها به دنبال افزایش آهن پیشگیری شود. در این بیماری علائم پوستی با خارشهایی بعد از دوش گرفتن با آب گرم یا ورزش ایجاد میشود. تعریق شبانه هم از دیگر علائم است که کنار سردرد و دوبینی و علائم مفصلی و ... بروز میکند.

بیماری بعدی «هموکروماتوز» است که در آن با افزایش رسوب آهن روبرو میشویم و علائم پوستی به شکل برنزه شدن پوست است. ابتدا فرد متوجه علائم پوستی نمیشود ولی با ظاهر شدن سایر علائم بیماری پزشک به غیرطبیعی بودن رنگ پوست شک خواهد کرد. در این بیماری نیز یکی از درمانهای مهم و اصول اولیه خونگیری است. سومین بیماری که درگیری پوستی در آن مهم است «پورفیریا کوتینیو تارد» است که به دنبال تجمع اوروپرفرینوژن حساسیت به نور، تاول و تغییر رنگ پوست بیشتر در نواحی در معرض نور مثل پوست پشت دست و صورت ظاهر میشود.

غیر از بیماریها که باید فرد تحت درمان مرتب خون بدهد، در طب سنتی موضوع کمی متفاوت است. در طب سنتی با خارج کردن خون به واسطه حجامت نیز میتوان بیماریهایی را با توجه به مزاج فرد درمان کرد. بهعنوان مثال حجامت صورت یا زالو انداختن میتواند آکنه های شدید یا کهیرهای مزمن را درمان کند.
نکتهای که لازم است به آن اشاره کنم اینکه در بیماریهایی که پدیده کوبنر در آن مثبت است مثل لیکنپلان باید مراقب بود در فاز فعال بیماری، با انجام حجامت بیماری میتواند روی خراشهای ایجادشده سوار شود و بیماران باید حتما با پزشک مشورت کنند و خودسرانه برای حجامت اقدام نکنند.

نقل از هفته نامه سلامت شماره 678