فقر آهن در ورزشکاران

فقر آهن در ورزشکارانی که تمرینات سنگینی دارند گزارش میشود.اگرچه بنظر میرسد که دریافت ناکافی و جذب ضعیف آهن رژیم از عوامل اصلی محسوب میشود.صرف نظر از علت فقرآهن همراه یا بدون کمخونی از مواردی که مطلوب هیچ یک از ورزشکاران نبوده،زیرا با کاهش نمایش فعالیت همراه است.چرا که ورزشکاران خستگی و سستی بر توان را گزارش کرده اند.تشخیص اولیه و زود هنگام و مداخله رژیمی بطور حتم مانع از بروز کم خونی خواهد شد.ترمیم یا بازیافت کمخونی آهسته بوده و ممکن است ماهها طول بکشد که ورزشکار بشرایط عادی بازگردد.

کم خونی فقرآهن اگرچه بطورمشابه توسط کاهش هموگلوبین،آهن سرم و سطح فریتین نشان داده میشود ولی با کمخونی ورزشی فرق دارد بدین صورت که در آن دسترسی ناکافی آهن در مغز استخوان به منظور ساخت مداوم هموگلوبین و گلبول های قرمز وجود دارد.اگر یک کاهش تدریجی در جذب یا دریافت آهن در رژیم وجود دارد واز دست دهی آهن از بدن بالا میباشد،یک تخلیه ذخایر آهن رخ می دهد تا زمانیکه کم خونی فقر آهن تثبیت گردد.تشخیص هنگامیکه گلبول های قرمز کوچک شوند انجام می گیرد.

تخلیه ذخایر آهن در زنان شایع تر میباشد.در این زنان ،معمولا تصویر خون طبیعی بوده و فاقد علامت میباشند،در صورتیکه آهن بافت و ذخایر کاهش یافته که با کاهش سطح فریتین سرم نشان داده میشود.آهن ذخیره شده اصولا شامل فریتین و هموسیدرین که در کبد،طحال و مغز استخوان وجود دارد.فریتین موجود در سرم از معتبرترین آزمایشهای خون برای تعیین وضعیت آهن میباشد.از علایم فقر آهن میتوان گفت که مبتلایان غالبا رنگ پریده به نظر میرسند و ممکن است دارای ضربان نسبتآافزایش یافته باشند،و تغییر خلقی نیز در این افراد دیده میشود و یا دارای بی اشتهایی باشند.از طرفی،بسیاری از ورزشکاران دارای سطح فریتین پایین دارای مشکلی خاص و آشکار نیستند.و بهترین راه تشخیص فقر آهن بعد از مشاهده علایم،انجام آزمایش میباشد.