درمان آکنه را جدی بگیریم

شبکه اطلاع رسانی پزشک آن لاین [ پرتال اطلاع رساني ]آدرس وب سایت : www.pezeshkonline.ir

هرچند بسیاری آکنه را پدیده فیزیولوژیک دوران بلوغ میدانند، بار روانی و اقتصادی که این بیماری به اجتماع تحمیل می کند به اندازه ایست که نباید از اهمیت درمان بموقع آن غافل ماند.

آکنه 85% افراد 12 تا 24 ساله را درگیر خویش می سازد. این شیوع خیره کننده در دوره زمانی که شخصیت وروابط اجتماعی فرد شکل میگیرد میتواند تاثیرات مخربی در بناگذاری این روابط وموقعیت اجتماعی وشغلی افراد ایجاد کند.

ظاهر افراد عامل مهمی در عملکرد وموفقیت احساسی و اجتماعی آنان می باشد. خصوصا ظاهر صورت، جنبه مهمی از تصویر ذهنی افراد از بدنشان است. از دیدگاه مطالعات روانشناختی، افراد با ظاهرجذاب کیفیت مثبت بالاتری در دوست یابی، هوش و مهارت اجتماعی دارند. رسانه هایی همچون تلویزیون و محیط اجتماعی نیز این تاثیر را تقویت کرده، به القای اینکه افراد جذاب موفقیت اجتماعی بیشتری کسب می کنند دامن میزنند.

مطالعات نشان داده است 70% بیماران آکنه احساس شرمندگی، 63% احساس اضطراب و خجالت، 67% دودلی و عدم اطمینان، 57% اختلال در روابط اجتماعی ومشکلات جدی در استخدام به کار پیدا می کنند. آکنه شدید می تواند منجر به افزایش اضطراب و خشم بیمار گردد.علائم افسردگی در این بیماران وجود دارد.

آکنه بر عملکرد فرد نیز تاثیر گذاشته منجر به گوشه گیری اجتماعی فرد میشود. جوانانی که آکنه دارند مورد انگشت نما شدن، آزار و تمسخر همسالان خود قرار میگیرند.وجود آکنه در صورت بیماران با افزایش بارز خطر خودکشی همراه است.وجود اسکار آکنه هم به همان اندازه مهم است. در مقایسه با بیماریهای مزمن دیگر، میزان ناتوانی اجتماعی، روانی واحساسی بیماران ناشی از آکنه مشابه میزان گزارش شده در بیماریهای جدیتری همچون آسم، صرع، دیابت یا آرتریت می باشد.

علاوه بر اینکه استرس میتواند آکنه را شعله ور کند، خود آکنه هم از عوامل استرس زاست. در حالیکه تقریبا هیچ بیمار آکنه ای وجود ندارد که بتواند در مقابل دست زدن وفشردن ضایعاتش مقاومت کند، برخی بصورت بیمارگونه این ضایعات را کنده و تخریب می کنند. این بیماری که تحت عنوان آکنه اکسکوریه شناخته میشود در خانمها شایعتر بوده و در سنین بالاتری نسبت به آکنه معمولی دیده میشود. این افراد نیازمند درمانهای قویتر وسیستمیک علاوه بر حمایت روانی هستند.

لازم بذکر است که اختلالی که آکنه در روان بیمار ایجاد میکند لزوما مرتبط با شدت بالینی آکنه نیست و در هر فرد متفاوت است. افرادی باشدت بالینی خفیف آکنه ممکن است احساس عمیقی از بد نما شدن پیدا کنند. 9% از بیمارانیکه آکنه خفیف دارند هم کرایتریای تشخیصی بیماری دیسمورفو فوبیا را پر میکنند. طبق معیارهای کیفیت زندگی در بیماران آکنه، احساس ناراحتی روانی آنان نه ارتباطی با شدت آکنه و نه وجود اسکار ناشی از آن دارد.

این در حالیست که همدردی وکمک پزشکان در بهبود این تصور ذهنی نقش بسزایی در ترمیم آسیب روانی آنان دارد. دادن یک مشاوره خوب در مورد مراقبت از پوست واینکه چگونه می توانند آن را بپوشانند، این احساس را بهبود می بخشد. آگاهی و برخورد درمانی مناسب و بموقع پزشکان با این بیماری لازمه ی کاستن از بار این احساس بر زندگی فرد و اجتماع می باشد.مطالعات نشان داده اند درمانهایی چون ایزوترتینوئین میتوانند کیفیت زندگی واثرات روانی واحساسی آکنه را بهبود بخشند.