اگزمای دست یا درماتیت دست عبارتست از التهاب پوست دست ها .
علائم معمول آن عبارتند از قرمزی ، پوسته ریزی ، تورم ، تاول ، زمخت شدن پوست در برخی نواحی ، ترک خوردگی و زخم های سطحی . این علائم از نظر شدت در افراد مختلف ، متفاوتند. گاهی علائم به قدری شدید است که فرد را از انجام هرکاری با دستان خود ناتوان می کند.
میزان شیوع این بیماری چهار تا ده درصد در بین بزرگسالان برآورد شده است. این میزان در بین صاحبان برخی مشاغل مانند آرایشگران ییشتراست.
شایع ترین عامل خارجی این بیماری ، تماس با مواد تحریک کننده مانند آب و صابون وشوینده هاست که باعث درماتیت تماسی تحریکی می شوند. نوع دیگری از درماتیت تماسی نیز به نام درماتیت تماسی آلرژیک وجود دارد که شیوع آن کمتر از نوع تحریکی است و دراثر تماس آلرژیک با موادی مانند نیکل ، لاستیک ، چسب ، ومواد ضد باکتری یا ضد قارچ که به فرآورده های آرایشی اضافه می شود ، رخ می دهد. یک سوم کسانی که به این بیماری مبتلا هستند سابقه « حساسیت » های مختلف هم دارند. در بسیاری از افراد اگزمای دست ، بیش از یک علت دارد و برای بسیاری هم علتی شناخته نشده است. انواع نادرتری از این بیماری نیز وجود دارد.
اگزمای دست گاهی با بیماری های دیگری مانند « پسوریازیس » یا بیماری های قارچی اشتباه می شود.
این بیماری تمایل به مزمن شدن دارد لذا باید به سرعت درمان شود. دوری جستن از مواد محرک ( و مواد آلرژی زای احتمالی ) ، استفاده از دستکش مناسب ، استفاده مکرر از پمادهای غنی از چربی ، و داروهای گلوکوکورتیکویید از اصول اولیه درمان این بیماران است. درصورت عدم پاسخ مناسب می توان از فتوتراپی ، یا داروهای رتینویید خوراکی ( به ویژه در اگزمای هایپرکراتوتیک ) استفاده کرد. آخرین خط درمان عبارتست از داروهای کاهنده ایمنی خوراکی ( معمولا" سیکلوسپورین ) .