سلام و خسته نباشید ، آقای دکتر دختری 24 ساله هستم و از 4 ساله به دلیل اینکه پدرم بیکار بود خرج خونواده رو خودم به دوش گرفتم و الان در حال حاضر به جایی رسیدم که دیگه توانشو ندارم خرج زندگی رو بدم و منتی هم برای خانوادم ندارم و نمیدونم چرا مدته یک ساله که دیگه حوصله هیچ کسی رو ندارم و با کوچکترین صدایی عصبی میشم و به هیچ وجه دوست ندارم با کسی صحبت کنم . دوست دارم تنها باشم . کسی سوالی ازم نپرسه و باهام حرف نزنه ، اصلا دوست ندارم به هر طریقی با کسی ارتباط داشته باشم . بدجور منزوی شدم دکتر ، یهو میزنم زیر گریه بدون دلیل . روحم خسته س ، حوصله برام نمونده . دکتر چیکار کنم ؟ جداً خیلی دارم اذیت میشم
دخترم به ارامش و سلامتی و موفقیت وشادی خودت کم اهمیت شده ای . صبور باش قران بخون با یاد خدا دلت اروم میشه با خانوده ات رو راست باش و مشکلات و حقیقت رو بگو نترس بذار درکت کنند و بفهمند تو نیز نیاز به استراحت و دلخوشی داری . برای خودت ساعاتی رو درنظر بگیر تا برای خودت باشی . اگر انگیزه هات ضعیف نشوند و ازهمه این کارهایی که میکنی لذت ببری از افسردگی نجات پیدا میکنی و گرنه نیاز به دارو پیدا خواهی کرد. موفق باشی. [1394-02-13]