باسلام خدمت دكتر محترم من همان زن 40 ساله ايي هستم كه در رابطه با ارتباطم با فردي بمدت 8 سال با شما مكاتبه داشتم .دكتر من الان در وضعيتي هستم كه ميتوان گفت با خودم مي جنگم و تلاش ميكنم كه هرچه زودتر به آرامش فكري برسم البته ميدانم كه گذشت زمان ميخواهد ولي باور كنيد تصمصم خود را گرفتم و به آن شخص پيغام دادم كه ديگر سراغي از من نگيرد و البته ايشان گفتند كه تلافي مي كنم . دكتر من فقط روز و شب دعا ميكنم كه خداوند هر طور صلاح ميداند مرا ياري نمايد و از درگاه خداوند طلب آمرزش ميكنم . فقط مشكلم اين است كه در مقابل رفتارها و اعمالي كه ايشان در حال انجام دادن ميباشد و ميدانم كه تصميم به ادامه دادن نيز هست آيا من هم مقابله كنم يا نه ؟ البته خودم كه فكر مي كنم كم محلي البته نه بي احترامي چون در محيط اداره هستم ولي خودم تصميم دارم كه هيچ واكنشي نشان ندهم و فقط بطور طبيعي به رفتار روزانه ام ادامه دهم چون واقعا" به اين نتيجه رسيدم كه توي اين هشت سال من فقط زنده بودم ولي زندگي نكردم ولي ايشان به تمام مراحل زندگي خود بطور طبيعي ادامه ميداد و اين من بودم كه واقعا" زندگي ام را باختم ولي باز هم مي گويم كه مقصر اصلي خودم بودم كه بخاطر علاقه بيش از حدم متاسفانه زمينه را براي سوء استفاده بيش از حد ايشان فراهم كردم بطوري كه الان متوجه شده ام كه چه اشتباهات جبران ناپذيري در گذشته كرده ام .دكتر ميدانم كه متوجه شده ايد . بالاخره نامه ام را كوتاه ميكنم فقط از شما خواهش مي كنم كه اگر راه و روشي كه بتواند به من كمك كند و لازم ميباشد كه رعايت كنم و انجام دهم را برايم روشن كنيد دكتر بخدا قسم در حال حاضر شما توانسته ايد مرا از اين سردرگمي نجات دهيد . دكتر خواهش ميكنم راهنمائيم كنيد خيلي نيازمند كمك هستم . با تشكر بي نهايت و فراوان

مطمئناً راه درستی را انتخاب کرده اید . بی توجهی و واکنش نشان ندادن به کل رفتارهای وی ، بدون بی احترامی ، حلال مشکلات شماست. هرچند که تغییر محل کار کمک میکند. هیچ واکنش و هیچ جبرانی نیاز نیست. [1388-03-11]