پیتریازیس روزه (Pityriasis Rosea)

شبکه اطلاع رسانی پزشک آن لاین [ پرتال اطلاع رساني ]آدرس وب سایت : www.pezeshkonline.ir

پیتریازیس روزه (P.R)، یک بیماری پوستی التهابی حاد خوش خیم، با علت ناشناخته می باشد. در بسیاری از بیماران، علائم پیش درآمد بیماری به صورت گلودرد، بی حالی، درد مفاصل، تب، تهوع، بی اشتهایی، سردرد یا ناراختی گوارشی، وجود دارد. در 50% تا 90% بیماران، یک ضایعه اولیه به نام ضایعه پیشرو (Herald Patch)، وجود دارد. ضایعه پیشرو که بزرگتر از ضایعات بعدی است، معمولا" بر روی تنه ایجاد می شود.

این ضایعه چندین سانتیمتر قطر دارد، صورتی رنگ است، به شکل بیضی یا گرد می باشد و حلقه ظریفی از پوسته در اطراف آن دیده می شود. برخی ضایعات ملتهب تر می باشند و بنابراین پاپولووزیکولار یا اگزمایی به نظر می رسند. 2 تا 10 روز بعد از ضایعه پیشرو، ضایعات کوچکتر ولی با نمای مشابه، بر روی تنه، گردن و اندامها، ظاهر می شود. ضایعات در زیر زانو و آرنج، شیوع کمتری دراد و صورت معمولا" درگیر نیست.

انتشار ضایعات در مسیر خطوط طبیعی پوست می باشد و نمای " درخت کریسمس" را ایجاد می کند. طول مدت راش بین 2 تا 10 هفته می باشد. بعد از برطرف شدن راش، هیپو یا هیپرپیگمانتاسیون، ممکن است باقی بماند. علاوه بر علائم پیش درآمد، تا 50% بیماران نیز دچار خارش می باشند.

موارد آتیپیک بیماری به صورت ضایعات با پوسته های کم یا بدون پوسته، ضایعات شبیه اریتم مولتی فرم یا پسوریازیس، گرفتاری کف دست و پا و یاضایعات کهیری، وزیکولار، فولیکولار، پوستولار یا پور پوریک ، دیده می شود. ضایعه پیشرو، ممکن است وجود نداشته باشد و یا تنها تظاهر بیماری باشد. ضایعات صورت، دهان و ولو، هرچند ناشایع است ولی گزارش شده است.

ضایعات دهانی به صورت لکه های قرمز، نقاط هموراژیک، اروزیونهای مجتمع سفید رنگ، ضایعات حلقوی و پوسته ریزی (desquamation) دیده می شود. در PRواژگون (PR inversa)، بیماران بیشتر ضایعات محیطی دارند تا ضایعات مرکزی. در PRلوکالیزه یا Pityriasis circinata et marginata of vidal، ضایعات در مناطق محدودی از بدن ایجاد می گردد.

سن اکثر بیماران، بین 10 تا 43 سال می باشد. شیوع بیماری در مرد و زن، یکسان است و در بهار و پائیز، بیشتر دیده می شود. علت بیماری مشخص نیست ولی علت ویروسی و یا واکنش افزایش حساسیت را برای آن در نظر گرفته اند. یک سری از داروها، ضایعات شبیه PRایجاد می کنند که عبارتند از: کاپتوپریل، طلا، ترکیبات آرسنیک، ترکیبات بیسموت، کلونیدین، باربیتوراتها، د پنی سیلامین، ایزوتره تینوئین و برخی داروهای دیگر.

اکثر بیماران نیازی به درمان ندارند و بیماری در طی 2 تا 10 هفته، خودبخود بهبود می یابد.آب، صابون، پشم و تعریق ممکن است باعث تحریک شود و در مرحله حاد بیماری، باید تماس با این مواد محدود شود.