ورزشکاران با هدف دستیابی به هدف های متفاوتی به مصرف مکمل های غذایی می پردازند از جمله:

سازگاری بهتر با تمرینات افزایش منابع انرژی امکان اجرای تمرینات سنگین و شدیدتر با تقویت بازیابی بین جلسات تمرین حفظ سلامت و کاهش وقفه های تمرینی ناشی از خستگی ، بیماری یا آسیب تقویت عملکرد رقابتی

مصرف مکمل های ورزشی امری رایج در جمعیت زنان و مردان ورزشکار است، اما فواید تعداد اندکی از فراورده های مکمل از سوی محققین تایید شده است و مصرف بعضی از آنهاحتی می تواند برای ورزشکاران مضر باشد. ورزشکاران قبل از امتحان کردن مکمل ها باید به دقت خطرات و فواید هر یک از آنها را بشناسند.

هرگاه در مورد ورزشکاری کمبود یک ویتامین یا ماده معدنی اثبات شود، و با مصرف غذاها نتوان مقدار بیشتری از آن را دریافت کرد مصرف مکمل مربوطه می تواند مفید تلقی شود. با این همه، مصرف مکمل ها نمی تواند جایگزین خوبی برای سوء تغذیه باشد. شماری از ورزشکاران در مصرف مکمل ها رعایت احتیاط را نمی کنند و مکمل هایی را مصرف می کنند که برای ایشان مفید نبوده یا مضر است.

مکمل ها و پودرهای پروتئین
مکمل های پروتئین و فراورده های پرپروتئین و اسید آمینه ها از پرفروش ترین محولات در زمینه تغذیه ورزش هستند. اگرچه دریافت مقادیر کافی پروتئین برای رشد و ترمیم عضله لازم است، اما این مقدار پروتئین را می توان از راه مصرف غذاهای روزمره کسب کرد و به ندرت نیاز به پروتئین اضافی وجود دارد.

مکمل های پروتئین
کربوهیدرات ممکن است به عنوان بخشی از یک برنامه بازیابی پس از ورزش مورد استفاده قرار گیرند اما باید خاطر نشان کرد که مصرف پروتئین های کامل بر اسیدهای آمینه مرجع است.

کاهش چربی و تولید عضله
مکمل های فراوانی در بازار وجود دارد که فروشندگان آنها ادعا می کنند به واسطه مصرف این مکمل ها می توان میزان چربی بدن را کاهش داده و عضلات را بزرگتر و قویتر کرد( ادعاهایی که برای ورزشکاران و نیز غیر ورزشکاران مطلوب به نظر می رسد) واقعیت این است که شمار زیادی از داروهای این گروه یا در فهرست مواد ممنوعه قرار دارند یا خطرات جدی برای سلامت فرد دارند( یا هر دو مورد با هم ).ترکیبات قرار گرفته در رسته مواد عضله ساز شامل بور، هیدروکسی متیل بوتیرات، آغوز و امثال آنها می باشد. بر اساس پژوهش های جدید، هیچیک از این مواد برای ورزشکاران فایده ای در بر ندارند.

---