تومورخوش خیمی است که ازعضلات صاف رحم به وجود می آید و در اندازه ها و تعداد مختلف و در هر قسمتی از رحم بروز میکند.فیبروم یا میوم رحمی بسیار شایع بوده و گاهی علامت ندارد.

عوامل موثر در ایجاد میوم رحمی

سن : با بالارفتن سن زنان احتمال ابتلا به فیبروم نیز افزایش می یابد، به خصوص در سن 30 تا 50 سالگی اما پس از یائسگی عمدتا فیبروم ها کوچک می شوند. سابقه خانوادگی : داشتن فرد مبتلا در خانواده ریسک ابتلا را در افراد دیگر خانواده افزایش می دهد. به خصوص ریسک ابتلا به فیبروم در زنی که مادر مبتلا داشته باشد سه برابر افراد عادی است. نژاد. زنان افریقایی امریکایی نسبت به زنان دیگر شانس ابتلای بیشتری دارند. چاقی : ریسک ابتلا به فیبروم در زنان چاق بیش از بقیه خانمها می باشد. عادات غذایی : خوردن مقدار زیاد گوشت قرمز و ژامبون با ریسک بالای ابتلا به فیبروم رابطه دارد. به نظر می رسد مصرف مقدار زیاد سبزیجات ریسک ابتلا را کاهش می دهد. عوامل هورمونی ( استروژن و پروژسترون ) عوامل ژنتیکی

فیبروم ها تحت تأثیر میزان هورمون های بدن هستند. در دوران بارداری فیبروم ها به سرعت رشد می کنند؛ یعنی دقیقاً در زمانی که سطح استروژن و پروژسترون بدن بالاست. همچنین زمانی که داروهای هورمونی برای افراد مبتلا تجویز می شود، فیبروم ها کوچک یا بزرگ می شوند یا از بین می روند. به علاوه زمانی که فرد به سن یائسگی می رسد رشد فیبروم ها متوقف می شود و یا این که یکباره کوچک می شوند.

آیا امکان دارد فیبروم سرطانی شود ؟
فیبروم ها تقریباً همیشه خوش خیم هستند. بسیار به ندرت ( تقریباً یک مورد از هزار ) احتمال دارد که فیبروم سرطانی در فردی ایجاد شود؛ که لیومیوسارکوما ( leiomyosarcoma ) نامیده می شود.داشتن فیبروم ریسک ابتلا به سایر انواع سرطان رحم را نیز در فرد افزایش نمی دهد.

راههای درمانی میوم رحمی
بر اساس سن بیمار و نوع و محل قرارگیری و سایز میوم رحمی و همینظور با توجه به علایمی که برای بیمار ایجاد کرده است جهت درمان دارویی و یا جراحی میومکتومی ( خروج میوم ها ) و یا هیسترکتومی ( خروج رحم ) تصمیم گیری میشود.

---