چسبندگی های کانال نخاعی بعد از جراحی کمر

دکتر علی نقره کار [ متخصص درد ]آدرس وب سایت : www.dr-noghrekar.ir
آدرس مطب : تهران، میدان آرژانتین، ابتدای خیابان الوند، ساختمان مرکزی پزشکان،طبقه اول تلفن مطب : 88670088 - 021

درمان چسبندگیهای کانال نخاعی بعد از اعمال جراحی کمر:

در پروسه درمانی چسبندگی های کانال نخاعی ( از علل مهم سندرم شکست جراحی کمر ) ، فعالیت های فیزیکی خاص، اهمیت بسزایی دارند، اما ممکن است درد و خشکی همراه با سندرم شکست جراحی کمر، مانع از انجام ورزش های مفید شود. این ورزش های ساده، نه تنها به تقویت عضلات کمری کمک می کنند، بلکه موجب کاهش اضطراب و اختلالات خواب ، در این بیماران می شوند. قبل از شروع ورزش ها با پزشک خود مشورت کنید، چون انجام فعالیت غلط می تواند برای شما مضر باشد.

شنا کردن :

شنا کردن مکررا برای بیمارانی که کمر درد دارند توصیه می شود چون آب نیروی جاذبه زمین را کم کرده و موجب کاهش فشار به دیسک و مهره ها می گردد. از علل دیگر، بهبود افزایش گردش خون به ناحیه آسیب دیده کمر می باشد که موجب افزایش تغذیه، اکسیژن رسانی و دفع بیشتر مواد سمی از این ناحیه می شود. شنا موجب کشش عضلات پشت، و بهبوداسپاسم آنها می شود، در نتیجه باعث کاهش فشار بر روی طناب نخاعی و ریشه های عصبی می گردد. از طرف دیگر شنا موجب قوی تر شدن عضلات کمری شده و در نتیجه این عضلات قوی، بهتر می توانند از ستون فقرات حمایت کنند. می توان گفت شنا بهترین ورزشی است که تاثیرات شگفت انگیزی در این بیماران دارد.

پیاده روی :

پیاده روی یکی از ساده ترین و موثرترین ورزش هاست که نیاز به هیچگونه آموزش یا تجهیزات خاصی ندارد. پریدن و دویدن اثرات نامطلوبی بر روی ستون فقرات شما دارد، در حالیکه پیاده روی منظم به کاهش ناراحتی ناشی از چسبندگی های کانال نخاعی منجر می شود. پیاده روی در بیرون از منزل یا بر روی تردمیل روش بسیار خوبی برای افزایش پمپاژ قلب و ریه بوده و به دلایل زیر منجر به بهبود کمر درد ناشی از چسبندگی های نخاعی بعد از عمل می شود.

1- تقویت عضلات کمری :

هر چه ماهیچه های کمرتان قوی تر باشند ، پشتیبان بهتری برای ستون فقرات شما بوده و استقامت آنها را افزایش می دهند.

2- حفظ تراکم استخوان و عضلات ( جلوگیری از پوکی استخوان ) :

عدم فعالیت طولانی مدت موجب ضعیف شدن استخوان ها و عضلات می شود.

3- افزایش گردش خون :

گردش خون بهتر ، اجازه می دهد مواد مغذی بیشتری به ناحیه آسیب دیده ( که نیاز به ترمیم دارد ) برسد. از طرفی سموم تولید شده ناشی از آسیب و التهاب را ، سریع تر دفع می کند.

4- از بین بردن اسپاسم عضلات :

هر چه اسپاسم عضلات کمتر شود، فشار از روی طناب نخاعی و ریشه های عصبی برداشته می شود.

ورزش های کششی و یوگا :

کشش عضلات کمری به انعطاف پذیری این عضلات کمک می کند. یوگا در این زمینه کمک کننده است، اما برای کسانی که به سندرم جراحی شکست خورده مبتلا هستند باید به آرامی و با احتیاط بیشتری انجام شود. حرکات کششی شدید طولانی ، بویژه چرخش حین محور ستون فقرات می تواند برای بیمار مضر باشد ، بنابراین مربی یوگای شما باید کاملا با تجربه بوده و با توجه به شرایط، برنامه ای متناسب با نیاز های شما طرح ریزی کند، تا کمر شما آسیبی نبیند، پس قبل از انجام این ورزش ها مربی خود را درباره کمر درد، سابقه عمل جراحی کمر و محدودیت های بالقوه ای خود آگاه سازید.

احتیاطات مهم :

همانطور که در بالا ذکر شد ، فعالیت های چرخشی ستون فقرات بویژه برای افرادی که تحت اعمال سندرم شکست جراحی کمر هستند، می تواند مضر باشد. از جمله این فعالیت های مضر، گلف یا تنیس و بلند کردن اجسام سنگین می باشد که می تواند آسیب های شدیدی به ستون فقرات شما وارد سازد.

نکاتی که در محیط کار باید رعایت کنید :

اگر شما به سر کار می روید و از کمر درد رنج می برید و همچنان بعد از جراحی، کمر درد دارید در محیط کار به نکات زیر توجه کنید :
باید حتما به مدت 5 دقیقه بر روی زمین دراز کشیده ، زانوهایتان را خم کنید و بازوهایتان صاف در دو طرف قرار گیرد. این حرکت می تواند برای مدتی به ستون فقرات شما استراحت داده و موجب کاهش فشار نخاعی در محیط کار شود.گرم و سرد کردن کمر را در محیط کار انجام دهید. استفاده از کمپرس سرد در مناطق دردناک به مدت 20 دقیقه موجب کاهش التهاب می شود. از طرفی استفاده از گرما ممکن است تحریک بافت ها را بیشتر کند ، اما باعث کاهش اسپاسمهای عضلانی و افزایش خون رسانی به ناحیه آسیب دیده شود. بنابراین درمان سرد و گرم کردن متناوب ، بهترین نتیجه را در زمانی که در محل کار هستید برایتان فراهم می کند. داروهایی که پزشک برای شما تجویز کرده حتما استفاده کنید.

اگر کار کردن با درد غیر قابل تحمل است :

برای برخی بیماران مبتلا به سندرم شکست خورده کمر ( و چسبندگی های نخاعی بعد از عمل ) درد ، ناتوان کننده بوده و رفتن به سر کار برای آنها غیر ممکن است. در این موارد روش مداخله ای درد مانند کودال نوروپلاستی و اقدامات اپیدوروسکوپیک ( آندوسکوپی نخاع ) بسیار کمک کننده است .