هماچوری وجود سلول های خونی در ادرار است. هماچوری را می توان به گروه های زیر تقسیم کرد:

• هماچوری شدید: زمانی رخ می دهد که خون به اندازه کافی در ادرار وجود داشته و با چشم غیر مسلح قابل مشاهده باشد. این نوع هماچوری می تواند به رنگ صورتی کم رنگ یا قرمز روشن باشد.
• هماچوری میکروسکوپی: در نتیجه وجود مقداری خون در ادرار است که فقط از طریق میکروسکوپ قابل مشاهده است.
• هماچوری دیپ استیک: زمانی که اکسیداسیون نوار آزمایش ادرار باعث تغییر رنگ شود، هماچوری دیپ استیک ایجاد می شود. همیشه به این معنی نیست که سلول های خونی در ادرار وجود دارند.

علائم:

اگرچه وجود خون در ادرار همیشه یک علامت قابل توجه بیماری نیست اما می تواند یک علامت هشدار دهنده مهم برای یک مشکل احتمالی باشد. ادرار خونی را هرگز نباید نادیده گرفت. در صورت وجود خون در ادرار، فوراً با پزشک خود تماس بگیرید، به خصوص اگر از موارد زیر نیز رنج می برید:

• ادرار مکرر، دردناک یا فوری
• حالت تهوع، استفراغ، تب یا درد در شکم

علت:

در هماچوری، کلیه ها یا سایر بخش های دستگاه ادراری، به سلول های خونی اجازه می دهند به ادرار نشت کنند. مشکلات مختلفی می تواند باعث این نشت شود، از جمله:

• عفونت های دستگاه ادراری:

زمانی اتفاق می افتند که باکتری ها از طریق مجرای ادرار وارد بدن شما شده و در مثانه تکثیر می شوند. علائم می تواند شامل میل مداوم به ادرار کردن، درد و سوزش همراه با ادرار و ادرار با بوی بسیار قوی باشد. برای برخی از افراد، به ویژه افراد مسن، تنها نشانه بیماری ممکن است وجود خون میکروسکوپی در ادرار باشد.

• عفونت های کلیه (پیلونفریت):

زمانی اتفاق می افتند که باکتری ها از جریان خون وارد کلیه های شما می شوند یا از حالب به کلیه های شما منتقل می شوند. علائم و نشانه ها اغلب شبیه عفونت های مثانه هستند، اگرچه عفونت های کلیه بیشتر باعث تب و درد پهلو می شوند.

• سنگ مثانه یا کلیه:

مواد معدنی موجود در ادرار غلیظ گاهی اوقات بر روی دیواره کلیه یا مثانه بلورهایی تشکیل می دهند. با گذشت زمان، کریستال ها می توانند به سنگ های کوچک و سخت تبدیل شوند. سنگ ها عموماً بدون درد هستند، بنابراین احتمالاً متوجه نخواهید شد که آن ها را دارید، مگر اینکه باعث انسداد شوند یا در حال دفع باشند. پس معمولاً علائم اشتباه وجود ندارد. به خصوص که سنگ کلیه می تواند باعث درد طاقت فرسا شود. سنگ های مثانه یا کلیه نیز می توانند باعث خونریزی شدید و میکروسکوپی شوند.

• پروستات بزرگ شده:

غده پروستات که درست زیر مثانه است و قسمت بالایی مجرای ادرار در آقایان را احاطه می کند، اغلب با نزدیک شدن به میانسالی بزرگ می شود. سپس مجرای ادرار را فشرده کرده و تا حدی جریان ادرار را مسدود می کند. علائم و نشانه های بزرگی پروستات (هیپرپلازی خوش خیم پروستات یا (BPH شامل اشکال در ادرار کردن، نیاز فوری یا مداوم به ادرار کردن و وجود خون قابل مشاهده یا میکروسکوپی در ادرار است. عفونت پروستات (پروستاتیت) نیز می تواند علائم و نشانه های مشابهی را ایجاد کند.

• بیماری کلیوی:

خونریزی میکروسکوپی ادراری یکی از علائم رایج گلومرولونفریت، التهاب سیستم فیلتر کلیه ها است. گلومرولونفریت ممکن است بخشی از یک بیماری سیستمیک مانند دیابت باشد یا به خودی خود رخ دهد. عفونت های ویروسی یا استرپتوکوکی، بیماری های عروق خونی (واسکولیت) و مشکلات ایمنی مانند نفروپاتی IgA، که مویرگ های کوچکی که خون در کلیه ها را فیلتر می کنند (گلومرول ها) را تحت تأثیر قرار می دهد، می تواند باعث گلومرولونفریت شود.

• سرطان:

خونریزی ادراری قابل مشاهده ممکن است نشانه سرطان پیشرفته کلیه، مثانه یا پروستات باشد. متأسفانه، ممکن است در مراحل اولیه، زمانی که این سرطان ها قابل درمان هستند، علائم یا علائمی نداشته باشید.

• اختلالات ارثی:

کم خونی داسی شکل که نقص ارثی هموگلوبین در گلبول های قرمز خون است، باعث خون در ادرار می شود. سندرم آلپورت که بر غشاهای فیلتر کننده در گلومرول کلیه ها تأثیر می گذارد نیز می تواند باعث هماچوری شود.

• آسیب کلیه:

ضربه یا آسیب به کلیه های شما در اثر تصادف یا ورزش های تماسی می تواند باعث ایجاد خون قابل مشاهده در ادرار شود.

• داروها:

داروی ضد سرطان سیکلوفسفامید و پنی سیلین می توانند باعث خونریزی ادراری شوند. خون قابل مشاهده ادرار گاهی اوقات در صورت مصرف یک داروی ضد انعقاد مانند آسپرین و هپارین رخ می دهد.

• ورزش سنگین:

به ندرت پیش می آید که ورزش شدید منجر به هماچوری شدید شود و علت آن ناشناخته است. ممکن است با ضربه به مثانه، کم آبی بدن یا تجزیه گلبول های قرمز خون که با ورزش هوازی پایدار رخ می دهد، مرتبط باشد. دوندگان اغلب تحت تأثیر قرار می گیرند.

تشخیص:

پزشک سابقه پزشکی شما را می گیرد و معاینه فیزیکی انجام می دهد. این امر به پزشک کمک می کند تا علائم شما را بهتر درک کند. ممکن است پزشک آزمایش های دیگری را تجویز کند. این آزمایشات ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• آزمایش ادرار: آزمایش بر روی نمونه ادرار.
• کشت ادرار: آزمایش ادراری که عفونت را بررسی می کند.
• سیتولوژی ادرار: آزمایش ادراری که سلول های ظاهر شده غیرطبیعی را بررسی می کند.
• سیستوسکوپی: آزمایشی که از وسیله ای به نام سیستوسکوپ برای بررسی داخل مثانه و مجرای ادرار استفاده می کند.
• توموگرافی کامپیوتری (CT) اسکن: آزمایشی که از اشعه ایکس و کامپیوتر برای تهیه تصاویر مقطعی از شکم و لگن استفاده می کند.

درمان:

درمان هماچوری به شدت به علت واقعی خون در ادرار بستگی دارد. اطلاعات جمع آوری شده از تاریخچه پزشکی، معاینه فیزیکی و هر گونه نتایج آزمایش برای تعیین بهترین گزینه درمانی استفاده می شود.

به عنوان مثال، برای هماچوری که توسط عفونت ادراری ایجاد می شود، یک درمان رایج استفاده از آنتی بیوتیک ها است. این آنتی بیوتیک ها برای از بین بردن باکتری های عامل عفونت ادراری عمل می کنند که باید خونریزی را متوقف کند. همچنین درمان می تواند شامل استفاده از داروی تجویزی برای کوچک کردن پروستات بزرگ شده یا درمان با امواج شوک برای شکستن سنگ های مثانه یا کلیه باشد.

افراد در معرض خطر:

افرادی که به احتمال زیاد خون در ادرار خود دارند، کسانی هستند که بیماری هایی دارند که باعث هماچوری می شوند، مانند مواردی که در بخش مربوط به علل هماچوری ذکر شده است. با این حال برخی اقدامات ممکن است شانس فرد برای داشتن خون در ادرار را افزایش دهد. این اقدامات شامل:

• سیگار کشیدن
• استفاده بیش از حد از داروهای مسکن
• قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی خاص
• قرار گرفتن در معرض تشعشع
• دویدن در مسافت های طولانی

اجتناب از این اقدامات ممکن است احتمال وجود خون در ادرار را کاهش دهد.

---