طناب نخاعی، کانال مرکزی نخاع که حاوی مایع مغزی نخاعی است را احاطه می کند. مغز و طناب نخاعی همراه با هم، سیستم عصبی مرکزی (CNS) را تشکیل می دهند. در انسان، طناب نخاعی از «استخوان پس سری» (Occipital Bone) آغاز می شود، از «سوراخ پس سری» (Foramen Magnum) عبور می کند و در ابتدای «مهره های گردنی» (Cervical Vertebrae) وارد کانال نخاعی خواهد شد. در صورتی که به قسمتی از طناب نخاعی آسیب وارد شود، موجب بروز ضایعه نخاعی می شود.
ضایعه نخاعی (spinal cord injury) آسیب به دسته ای از سلول های عصبی و اعصاب نخاعی است که پیام های عصبی را از مغز به سایر نقاط بدن ارسال و دریافت می کنند. SCI می تواند در اثر آسیب مستقیم به خود نخاع یا آسیب به بافت و استخوان ها (مهره ها) که طناب نخاعی را احاطه کرده اند ایجاد شود. به طورکلی ضایعه نخاعی ناشی از وارد شدن ضربه به طناب نخاعی یا اعصاب موجود در انتهای کانال نخاعی است. آسیب نخاعی باعث مختل شدن عملکرد بخشی از بدن می شود. در مواردی مشاهده شده که با بروز آسیب نخاعی عملکرد کل بدن نیز مختل شده است. در درجات شدید آسیب نخاعی شاهد از دست دادن قدرت تحرک و احساس هستیم. در بيماران مبتلا به صدمات طناب نخاعی علاوه بر فلج مشکلات مربوط به مثانه و روده، تغيير عملکرد جنسی نيز وجود دارد. به دنبال آسیب نخاعی، معمولاً تغییراتی در عملکرد جنسی و باروری در مردان ایجاد می شود. اثرات ضایعات نخاعی بر باروری مردان از دو جهت بر باروری آنها تأثیر می گذارد. اول از همه می تواند سیگنال اعصاب مورد نیاز برای نعوظ، رابطه جنسی و انزال را مختل کند. ثانیاً مردان مبتلا به ضایعات نخاعی کیفیت اسپرم نامناسبی نسبت به مردان بدون آسیب نخاعی دارند. علائم التهاب در بیضه ها، حرکت ضعیف اسپرم و تعداد کمتر اسپرم زنده در مردان مبتلا به ضایعه نخاعی شایعتر است. این آسیب ها ممکن است بر سلامت روانی، جسمی و اجتماعی، جنسی فرد و همچنین بر رابطه اش با شریک زندگی او تأثیر بگذارد.
علائم ضایعه نخاعی با توجه به شدت بروز آسیب نخاعی متفاوت است. اگر آسیب نخاعی شدید باشد که منجر به بروز قطع نخاع شود، شخص فلج شده و احساس درد و ناراحتی در او کمتر از افرادی است که دارای آسیب دیدگی نخاعی هستند. اثرات ضایعه نخاعی به طور کلی عبارتند از:
تغییرات عملکرد جنسی مردان مبتلا به ضایعه نخاعی شامل موارد زیر است:
در ابتدا بايد توجه داشت كه آسيب نخاعی به معنی ناتوانی در بچه دار شدن نيست، در صورتی كه فرد بخواهد بچه دار شود، روش هایی برای جمع آوری مایع منی وجود دارد. ممكن است اين روش ها در تمام موارد مؤثر نباشند؛ ولی احتمال باردار شدن را افزايش می دهند. از جمله اين روش ها استفاده از ويبراتور است. ويبراتور وسيله ای است كه باعث تحريك سر آلت شده و باعث انزال می شود. ويبراتور های به كار رفته در افراد آسيب نخاعی دامنه تحريك بالایی دارند. با استفاده از ويبراتور با دامنه تحريك بالا، بيش از نيمی از افرادی كه آسيب نخاع دارند انزال پيدا می كنند. كيفيت منی به دست آمده از طريق استفاده از ويبراتور بهتر از ساير روش ها می باشد.
در صورتی که تنگی کانال نخاعی سبب فشار و آسیب به اعصابی شود که در فرآیند نعوظ تأثیر دارند، می تواند سبب اختلال در نعوظ شود.
قبلاً تصور ميشد كه در صورت آسيب نخاع، رسيدن به مرحله حداكثر لذت جنسي (ارگاسم) امكانپذير نيست؛ اما تحقيقات نشان داده است كه اين تصور غلط است. بسياري از افراد آسيب نخاعي به مرحله لذت جنسي ميرسند. اگر چه ممكن است كيفيت و مدت ارگاسم تفاوت داشته باشد؛ اما اين مرحله براي افراد آسيب نخاعي قابل دسترسي است.
درفردي كه آسيب نخاعي ندارد، بخشي از نخاع در فاصله ناحيه پشتي كمري مسئول آزاد کردن مني از بیضه ها به داخل پيشابراه است و مرکزی در ناحيه خاجي نخاع مسئول خارج كردن مني از پيشابراه ميباشد. هماهنگي اين كار توسط مركزي در مغز است. مركز هماهنگي در مغز پیام ها را به نخاع فرستاده تا نعوظ و انزال ايجاد شود. پس از آسيب نخاع دستورات فوق به نخاع نمی رسند بنابراين انزال در اثر تحريكات جنسي با مشكل روبرو می شود؛ ولي با توجه به اينكه توانايي نعوظ و انزال بستگي به سالم بودن راه های عصبي در پايين نخاع دارد، اگر اين راه ها سالم مانده باشد روش های گوناگوني برای ايجاد انزال وجود دارد. بسياري از افراد فكر می کنند ارگاسم (لذت جنسي) براثر انزال ايجاد می شود؛ اما اين فكر به علت هم زمانی مرحله ارگاسم و انزال ایجاد شده است و براي رسيدن به ارگاسم يا لذت جنسي وجود انزال ضروري نيست.
اولين قدم درمانی تجويز داروهای خوراکی است. البته به علت آسيب به اعصاب آلت تناسلی، درمان با داروهای خوراکی چندان مؤثر نمی باشد. ممکن است همراه با تجويز داروی خوراکی بيمار نياز به تحريک لمسی ناحيه دستگاه تناسلی داشته باشد. گاهی به علت مشکلاتی، اين بيماران نمی توانند دارو مصرف کنند و يا تجويز عدهای از داروها در آنها ممنوع است، در اين موارد بايد از اقدامات درمانی ديگر سود برد. قدم دوم درمانی در اين بيماران استفاده از شيافهای داخل مجرایی است که مؤثر و کم عارضه است. اگر اين روش درمانی مؤثر واقع نشود، می توان برای بيمار از داروهایی که داخل آلت تناسلی تزريق می کنند، استفاده نمود. اين روش درمانی در اين بيماران بسيار مؤثر است. برای این کار داروهای مختلف در بازار وجود دارند، بسته به شرايط بيمار، پزشک نوع داروی وی را مشخص خواهد کرد. گاهی نيزهيچکدام از روشهای درمانی فوق مؤثر نمی افتد، در اين موارد می توان برای بيمار از انواع مختلف پروتزهای آلت تناسلی استفاده کرد. پروتزهای آلت تناسلی انواع گوناگون دارند و بسته به نياز بيمار می توان نوع مناسب را برای بيمار انتخاب کرد. انجام مشاوره با زن و شوهر برای بهبود مسائل ارتباطی نيز از راهکارهای مفيد در اين زمينه است.
بهترین گزینه برای بارداری پس از آسیب نخاعی بستگی به وضعیت عملکرد جنسی و باروری فرد پس از آسیب دارد. بسیاری از مردان مبتلا به ضایعات نخاعی قادر به انزال نیستند و بنابراین برای تهیه اسپرم به منظور باروری به کمک پزشکی نیاز دارند. برخی از روش ها برای به دست آوردن مایع منی به انزال کمک میکنند، در حالی که برخی دیگر انزال را دور زده و اسپرم را با جراحی استخراج اسپرم بیضه (TESE) بازیابی می کنند. گزینه های درمان پس از آسیب نخاعی شامل موارد زیر است:
مردانی که میتوانند نعوظ داشته باشند و در واژن همسر خود انزال کنند، ممکن است به تنهایی قادر به باروری همسرشان باشند. از آنجا که کیفیت اسپرم در مردان مبتلا به ضایعه نخاعی معمولاً ضعیفتر از حد نرمال است، باروری طبیعی به زمان زیادی احتیاج دارد و فقط تعداد کمی از زوجین می توانند به طور طبیعی باردار شوند. درمان اختلالات نعوظ شامل داروهای تجویزی مانند ویاگرا، لویترا و سیالیس، شیاف پیشابراه یا دستگاه های نعوظ خلاء است. در موارد شدیدتر، جهت بهبود وضعیت باروری در مردان مبتلا جراحی نیز ممکن است یک گزینه درمانی باشد؛
مردان مبتلا به ضایعات نخاعی ممکن است بتوانند با اعمال ارتعاش بر روی آلت تناسلی خود انزال داشته باشند. سپس از این نمونه انزالی می توان برای حاملگی استفاده کرد. بسته به کیفیت اسپرم، ممکن است از تلقیح داخل واژینال در خانه یا تکنیک های کمک باروری مانند تلقیح داخل رحمی (IUI) استفاده شود. اگر مردی قادر به انزال خود به خودی یا با PVS نباشد یا اگر مقدار یا کیفیت اسپرم برای تلقیح مناسب نباشد، آی وی اف قدم بعدی درمان باروری در مردان مبتلا به ضایعه نخاعی است. طی IVF، تخمک های زن جمع آوری شده و همراه با اسپرم در آزمایشگاه کنار هم قرار می گیرند تا بارور شوند. سپس تخمک بارور شده به رحم برگردانده می شود. در برخی موارد که تعداد اسپرم بسیار کم است، یک اسپرم به هر تخمک (ICSI) تزریق می شود تا تخمک بارور شود. احتمال بارداری بعد از IVF (با یا بدون ICSI) بیشتر از IUI است؛ اما IVF تهاجمی تر است و هزینه بیشتری دارد.
اعصابی که ایجاد کننده انزال هستند میتوانند توسط الکترودهایی که به طور موقت در راست روده و نزدیک وزیکولهای منی قرار می گیرند، تحریک شوند. بسته به کیفیت اسپرم، ممکن است از تکنیک های کمک باروری مانند تلقیح داخل رحمی، لقاح آزمایشگاهی یا تزریق اسپرم داخل سیتوپلاسمی برای بارداری استفاده شود.
برخی مردان ممکن است در مثانه انزال کنند. در این مردان اسپرم در ادرار یافت می شود. از آنجا که ادرار یک محیط نامناسب برای اسپرم است، اغلب نیاز به مصرف دارو برای افزایش تعداد اسپرم های قابل استفاده در ادرار وجود دارد؛
آسیب نخاعی تولید اسپرم توسط بیضه ها را متوقف نمی کند. در بسیاری از مردان مبتلا به آسیب می توان اسپرم را از بافت بیضه استخراج کرد. تکنیک های متداول برای به دست آوردن بافت بیضه عبارتند از آسپیراسیون بافت با یک سوزن کوچک یا بازکردن پوست برای دریافت مستقیم اسپرم از بیضه. سپس بافت زیر میکروسکوپ مورد بررسی قرار گرفته تا اسپرم از سایر سلول ها شناسایی و جدا شود. اسپرم بازیابی شده از طریق جراحی می تواند برای تزریق اسپرم داخل سیتوپلاسمی استفاده شود.
بیشتر بدانید ؛ چگونه قد بلند شويم ؟