راهكارهای درمانی و دارویی در ارتباط با رنیت آلرژیك :
ـ استفاده از آنتی هیستامین ها:
آنتی هیستامین ها كه روی علائم مرطوب آلرژیك شامل خارش، عطسه و آبریزش بینی موثرند، خود به چند دسته تقسیم می شوند:
1-نسل اول از آنتی هیستامین ها كه شامل دیفن هیدرامین و كلر فنیرامین می شود. كه معمولا افراد قبل از مراجعه به پزشك یك یا چندین دوره از این گروه استفاده می كنند. عوارض این دسته از داروها شامل خشكی مخاط، ایجاد مشكل پروستات در آقایان و همچنین باعث مقاوم شدن بدن نسبت به این دارو و در نتیجه بی اثر شدن آنها می شود. همچنین این داروها باعث خواب آلودگی هم می شوند.
2-نسل دوم از آنتی هیستامین ها شامل لوراتادین- سیتریزین- می باشد. كه اینها نیز عوارضی دارند. به طوری كه اگر همزمان با آنتی بیوتیك های ماكرولید مثل اریترومایسین و ضد قارچهای سیستمیك استفاده شوند باعث ایجاد ارتیمی قلبی می شوند . و به همین دلیل ،یعنی عارضه آریتمی قلبی از سیستم داروهای بعضی از كشورها مانند آمریكا خارج شده است .
3-نسل سوم از آنتی هیستامین شامل فلكسوفنادین كه اثرات جانبی كمتر دارد و و سریح الاثر تر و موثرتر می باشد كه به دلیل هزینه بسیار بالا به سادگی در دسترس نیست .
- دومین راهكار درمانی بعد از آنتی هیستامین ها داروهای ضد احتقان هستند .
داروهای ضد احتقان در حقیقت گرفتگی بینی را برطرف می كنند و خود به 2 دسته خوراكی و موضعی تقسیم می شوند . نوع خوراكی و نوع موضعی كه بسیار متداول است شامل قطره فنیل آفرین می باشد كه نباید به هیچ وجه بیش از 5 تا 7 روز استفاده شود چون خود باعث رنیت می شود .
- سومین راهكار درمانی شامل تثبیت كننده ها، ماست سل ها است كه شامل كرومولین سدیم می باشد كه به صورت موضعی استفاده می شود و بدون نسخه هم در دسترس بیماران قرار می گیرد . ولی برای تاثیر دارو باید قبل از شروع فصل آلرژیك استفاده از آن را شروع كرد و بیش از 4 بار در روز باید استفاده شود البته این دارو بر روی نوع شدید رینیت آلرژیك بی اثر است و فقط می شود به عنوان خط اول درمان استفاده كرد .
- دسته چهارم شامل كورتیكو استروئیدها می باشد كه به 2 صورت سیستمیك و موضعی موجود می باشند . نوع سیستمیك آن برای رنییت آلرژیك شدید استفاده می شود و نوع موضعی آن به صورت داخل بینی و اسپری می باشد كه ممكن است عوارض مانند خشكی مخاط بینی ،خون دماغ و سوراخ شدن سپتوم بینی را باعث شود به همین خاطر باید معاینات دوره ای این دارو تجویز شود . نكته مهم دیگر اینست كه در كودكان ممكن است برروی رشد بیمار تاثیر منفی داشته باشد لذا باید حداقل 2 روز و پایش رشد مورد استفاده قرارگیرد .
آخرین دسته دارویی كه استفاده می شود آنتی كولینرژیك می باشد كه نمونه نوع خوراكی آن آتروپین می باشد و نوع موضعی آن ایپراتروپیوم بروماید است كه این دسته داروها برروی آبریزش بینی موثرند و به طور كلی برای درمان و رینیت آلرژیك باید بر حسب علائم بیمار یك چند دسته از داروهای فوق را مورد استفاده قرار داد و همچنین درمانهای فوق از نوع درمان های علامتی بودند و فقط علائم را فروكش می كنند و درمان قطعی نیستند .
درمان قطعی ایمونوتراپی می باشد كه بوسیله آزمون های ایمونولوژیك ، نوع آنتی ژن یا آنتی ژن هایی كه باعث ایجاد رینیت آلرژیك می شوند را شناسایی می كنند و بعد به حساسیت زدایی می پردازیم . این نوع از درمان مستلزم این است كه فرد به مدت 3 تا 5 سال تحت درمان باشد كه در ابتدا آلرژی كه باعث ایجاد رینیت آلرژیك شده است را با حداكثر روزی بی خطر هفته ای یك یا دوبار به مدت یكسال باید تحت درمان باشد و بعد هر 2 یا 3 هفته یكبار به مدت 3 تا 5 سال تحت این درمان قرار گیرند .
البته این به این معنا نیست كه تمام افرادی كه رینیت آلرژیك دارند نیاز به ایموتراپی داشته باشند .
به طور كلی با توجه به شیوع رنیت آلرژیك واین كه باعث غیبت از محل كار و تحصیل می شود لذا نباید رینیت آلرژیك را چه از نظر بیمار و چه از نظر پزشك ساده در نظر بگیرند و باید حتما تحت درمان قرارگیرند .