بیماری گال چیست ؟

شبکه اطلاع رسانی پزشک آن لاین [ پرتال اطلاع رساني ]آدرس وب سایت : www.pezeshkonline.ir

گال در اثر آلودگی یا یک نوع مایت به نام Sarcoptes Scabieiایجاد می شود. علامت مهم بیماری، خارش می باشد که معمولاً در هنگام شب شدیدتر است، هرچند این یافته اختصاصی نیست.

در کودکان کمتر از 3 تا 6 سال، ضایعات منتشر است و ممکن است سر، صورت، تنه، اندام ها و کف دست و پا را درگیر کند. در سنین بالاتر معمولاً سر و گردن درگیر نمی شود و نواحی ضخیم کف دست و پا نیز کمتر گرفتار می شود. ضایعات ندولر بیشتر در نواحی زیر بغل و نواحی تناسلی ایجاد می شود. آلودگی شدید در بیماران مبتلا به ایدز یا سندرم داون دیده می شود.

در این بیماران هیپرکراتوز و ضایعات شبیه پسوریازیس ایجاد می گردد که به این نوع گال، گال نروژی اطلاق می شود. ضایعات معمولاً 1 تا 3 ماه پس از تماس با فرد آلوده ایجاد می گردند (بنابراین معمولاً بیماری در 2 تا 3 ماه اول زندگی دیده نمی شود).

ایمنی طبیعی ممکن است در گسترش بیماری نقش داشته باشد، چرا که عفونت برای بار دوم یا سوم در بیماران شایع نیست. در صورتیکه بیمار درمان نشود، بیماری ممکن است برای سال ها مقاوم باقی بماند و به همین خاطر برخی این بیماری را به نام خارش 7 ساله خوانده اند.

گال عمدتاً از طریق تماس مستقیم با فرد آلوده منتقل می شود ولی ممکن است از طریق لباس و یا حوله نیز منتقل گردد. مایت ماده ممکن است تا 96 ساعت خارج از بدن انسان زنده بماند. عفونت ثانویه باکتریال شایع است و ضایعات زرد زخمی و فرونکل بر روی ضایعات اولیه ایجاد می گردد. علامت مشخصه آلودگی فعال نقب یا بارو (Burrow) می باشد.

این نقب ها در اکثر بیماران وجود دارد ولی ممکن است در معاینه فیزیکی که با دقت صورت نگیرد، یافت نشود. این ضایعات به صورت خطوط صاف یا شبیه Sبه طول 5 تا 20 میلی متر و شبیه یک نخ سیاه می باشند و در انتهای آن نیز ممکن است یک وزیکول دیده شود. نقب ها را بیشتر در چین بین انگشتان، مچ دست و در شیر خواران و کودکان خردسال، کف دست و پا می توان یافت.

در کودکان قسمت خارجی و داخل پاشنه پا، محل مناسبی برای یافتن نقب هاست. در صورت شک تشخیصی، می توان نقب ها را خراش داد و روی لام گذاشته و با KOHپوشاند و در زیر میکروسکوپ، مایت بالغ، تخم مایت و یا مدفوع (Scybala) آن را دید. در مواردیکه دیدن نقب ها مشکل باشد، می توان از تست جوهر (Ink test) یا تتراسایکلین موضعی استفاده نمود.

در این روش با استفاده از جوهر قابل شست و شو یا محلول تتراسایکلین موضعی نواحی مشکوک را پوشانده و سپس با آب شست و شو می دهیم.آنگاه با استفاده از لامپ وود (Wood lamp) یا نور طبیعی، نقب ها را می بینیم. معمولاً برای تشخیص، نیاز به بیوپسی پوست نیست.