حساسیت به بدلیجات از بین نمی رود

شبکه اطلاع رسانی پزشک آن لاین [ پرتال اطلاع رساني ]آدرس وب سایت : www.pezeshkonline.ir

در مورد بدلیجات و زیورآلات اولین مسئله ای که باید به آن اشاره کرد نوعی واکنش موضعی است که هنگام استفاده از آنها روی پوست ایجاد میشود. این واکنش به شکل تیره شدن و تا حدودی سبز شدن پوست همان ناحیه است که در معرض تماس با آن بدلیجات ایجاد می شود. این واکنش به علت حساسیت نیست، بلکه اکسیده شدن خود ترکیبات بدلیجات در مواجهه با تعریق پوست است. چنین مسئلهای در طلا کمتر، اما در بدلیجات بسیار زیاد دیده میشود. معمولا هم در تابستان و شرایط آب و هوایی گرم بیشتر دیده میشود چون در این شرایط پوست بیشتر تعریق می کند.

درماتیت یا اگزمای آلرژیک
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی دکتر ملکی به نقل از روزنامه سایه، عرق بدن حاوی ترکیباتی از جمله نمک است که در تماس با ترکیبات سطح بدلیجات آن را اکسید کرده و به شکل ایجاد تغییر رنگ دیده میشود. جدای از این مسئله واکنش جدیتری وجود دارد که در واقع بروز نوعی اگزمای پوستی در اثر استفاده از بدلیجات است. عموم بدلیجات فلزی از ترکیب نیکل ساخته میشوند و در تماس با پوست میتواند درماتیت یا اگزمای آلرژیک به وجود بیاورد. این عارضه ابتدا خودش را به شکل خارش و بعد التهابی قرمز رنگ در همان ناحیهی پوست دیده میشود. حال در صورت شدید شدن این آلرژی، ممکن است به سایر قسمتهای بدن هم منتقل شود. به همین علت اگزمای پوستی در اثر استفاده از بدلیجات را باید کنترل کرد و به عبارتی دیگر نباید از بدلیجات استفاده کرد. البته درماتیت پوستی ناشی از بدلیجات در همه دیده نمیشود و یک نوع استعداد شخصی است. فردی ممکن است تا آخر عمرش هم از بدلیجات استفاده کند، اما دچار عارضه نشود، از سویی شخص ممکن است با اولین استفاده از آنها دچار حساسیت شود. چنانچه اگزمای اولیه درمان نشود ممکن است در اثر خارش ملتهبتر شده و به اگزمای حاد تبدیل شود. در این حالت ممکن است حتی کار به عفونت آن ناحیهی پوست هم کشیده شود.

فلزات آلرژی زا
آلرژی به زیورآلات بدلی تنها منحصر به انداختن گردنبند و گوشواره و... نیست. تماس فلزی آلرژی زا با پوست در اثر مسائل دیگری هم دیده میشود: پیرسینگ، وجود کمرهای فلزی در شلوار جین، زیپهای فلزی، سگک فلزی کفش، بندهای فلزی ساعتهای مچی، فریمهای فلزی عینکهای طی و آفتابی، فلزات کار شده در لباسها و... هم از این قائده مستثنی نیستند. بهخصوص اگر حاوی نیکل باشند که در فصول گرم بیشتر عامل حساسیت خواهند شد. حتی اگر خود مستعد آلرژی به نیکل باشد، وجود سکههایی که در جیبش هست هم در تابستان و در اثر تعریق ممکن است در آن ناحیه تماس با پوست ایجاد لکههایی کند که از عارضههای حساسیت است. این مسئله حتی از روی پارچه هم اتفاق میافتد، بنابراین اگر فردی این حساسیت را دارد و مثلا گردنبند خود را روی تیشرت بیندازد، بازهم در اثر تعریق و تماس آن زیورآلات با بدن این واکنش آلرژیک نمایان میشود و لباس حائل پوشاننده و صد درصدی ایجاد نمیکند.

حساسیت به بدلیجات از بین نمیرود
متأسفانه باید گفت استعداد ژنتیکی پوست به بدلیجات و فلز مسئله ای نیست که از بین برود یا به مرور و با استفاده گاه گاهی بدن خودش را با این شرایط عادت داده و به مرور این حساسیت کم شده یا از بین برود. حتی با تکرار دفعات استفاده از این وسایل، حساسیت بیشتر میشود. اگرچه این استعداد ژنتیکی است و از کودکی در فرد وجود دارد اما باید توجه داشت که خیلی اوقات از همان ایام کودکی خودش را نشان میدهد. فرد ممک است مدتها از این وسایل استفاده کند و مشکلی برایش ایجاد نشود، اما در اثر یک تغییر ژنتیکی به این ترکیبات حساس میشود. برای درمان اولین راه و بهترین و سادهترین راه این است که از بدلیجات استفاده نکنیم، در سایر موارد هم باید به یک سری نکات توجه کرد.

برای مثال شلوار جینی بپوشید که زیپ یا دکمه فلزی نداشته باشد، حتی دکمه هایی یا فلزاتی که به حالت تزئینی روی جیبها کار میشود هم نباید باشند. بهتر است دکمه و زیپ پلاستیکی داشته باشد. از ساعتهایی با بند فلزی استفاده نکنید. بندهای چرمی هم میتوانند حساسیتزا باشند اما احتمال این مسئله کمتر است. در صورتیکه قصد استفاده از ساعتهای بند فلزی یا زیورآلاتی مانند گردنبند، گوشواره، دستبند، انگشتر و... را داریم بهتر است در آن قسمت از پوست از یک لایهی محافظتی استفاده کنیم. برای مثال برای ساعت میتوانیم با لاک قسمت داخلی بند فلزیاش را بپوشانیم. از آنجا که تعریق هم به مسئله شدت میبخشد باید این نواحی را خشک نگه داریم. اما راه بهتر استفاده از کرمهای بریر است. این کرمها را برای خانمهای خانهداری که دستشان در تماس با شویندهها دچار حساسیت میشود، توصیه میکنیم. افرادی که درماتیت پوستی به زیورآلات بدلی دارند هم میتوانند از این کرمها استفاده کنند که یک لایهی محافظتی ایجاد کرده و تماس مستقیم با فلز را کمتر میکند. در مورد عینک هم بهتر است از فریمهای کائوچویی استفاده کرد.

هنگامیکه این حساسیت ایجاد شود، درمان دارویی کمککننده است اما این درمانها هم استعداد شخصی خود به این نوع حساسیت را از بین نمیبرد. ضمن آنکه در فصول گرم و با تعریق بیشتر بدن این حساسیت شدت میگیرد. زیورآلات مختلف به هر حال ترکیبات نیکل را در خود دارند اما بسته به نوعشان درصد نیکل متفاوتی دارند. حتی قاشق و چنگال استیلی که در خانه استفاده میشود زیر روکش استیل، نیکل در آنها است و در طولانیمدت با از بین رفتن روکش استیلشان، این حساسیت در فرد مستعد در تماس با آنها هم ایجاد شود. به همین علت نمیتوان که الزاما بدلیجات با کیفیت ساخت بهتر مشکلی ایجاد نمیکنند. حتی طلا با عیار پایین هم میتواند حساسیتزا باشد چون به هر حال در تمام این زیورآلات از ترکیب نیکل استفاده میشود و استفاده از زیورآلات گرانقیمت از استیل و پلاتین هم ضامن جلوگیری از این حساسیت نیستند.

پیرسینگ و عوارض احتمالی آن
در حال حاضر استفاده از روشهای زیبایی مانند پیرسینگ باب شده است که عوارض زیادی دارند و رفتار صحیحی نیستند. به هر حال این زیورآلاتی که به عنوان آویز در قسمتهای مختلف مانند گوش، ناف، زبان، لب، ابرو و... استفاده میشوند هم از قائده بروز حساسیتهای پوستی جدا نیستند. به هر حال این وسایل هم حاوی نیکل هستند و همان ویژگی درماتیت پوستی را میتوانند به وجود بیاورند. اما جدای از آن عوارضی است که هنگام انجام شدن کار روی میدهد. برای مثال پیرسینگ در گوش که شایعترین است میتواند عاملی برای انتقال عفونتهای مختلف میکروبی، ویروسی و قارچی باشد. مهمترین عفونتهای ویروسی احتمالی در اثر این کار اچآیوی و هپاتیت است که اگر هنگام این کار از وسایل یکبار مصرف و استریل استفاده نشود احتمال این عارضه بسیار زیاد است. بعضی افراد پیرسینگ را در ناحیهی غضروف گوش انجام میدهند که ساختار متفاوتی از نرمه گوش دارد. به هر حال خونرسانی در ناحیهی غضروف گوش کمتر است و ایجاد حساسیت در آن ناحیه بیشتر است. به همین علت احتمال عفونت در آن هم بیشتر است. هنگام درمان هم نسبت به نرمه گوش مقاومتر است.

پیرسینگ در ناحیه لب و دهان هم بسیار مشکل ساز است. این نواحی خونرسانی بسیار زیادی دارند و گاهی ممکن است باعث خونریزی شدید شود. حتی ممکن است هنگام خواب این پیرسینگ باز شده و آویز به داخل حلق رفته و باعث خفگی شود. کاشت نگین روی دندان هم نوعی پیرسینگ به حساب میآید و چون با مسواک هم خوب تمیز نمیشود باعث میشود اطراف دندان محل ورود خوب میکروبها به بافت زیرین دندان شده و پوسیدگی دندان را ایجاد کند. از سویی مینای دندان را هم از بین میبرد. یکی از عوارض پیرسینگ در لالهی گوش که البته بسیار کم است ایجاد کلوئید است که به اسم گوشت اضافه میشناسیم. به هر حال یکی از مستعدترین قسمتهای بدن برای بروز گوشت اضافه همین قسمت است که پیرسینگ میتواند آن را تحریک کند. عمده افراد پس از پیرسینگ پشیمان میشوند درحالیکه باید گفت سوراخ ایجاد شده برای نصب آویز را هم نمیتوان صد درصد از بین برد و به شکل یک اسکار ظریف اما قابل مشاهده باقی خواهد ماند که در نواحی مانند لب و ابرو و بینی ظاهر خوشایندی نخواهد داشت.