در عفونت ویروسی HIV، یک عامل بحرانی تعیین کننده پیشرفت بیماری، وضعیت تغذیه ای است. ترکیبی از رژیم غذایی که با دقت انتخاب شده ، مکمل یاری مدبرانه با ریز مغذی ها ، فعالیت بدنی متوسط و محیط اجتماعی حمایت کننده می تواند عملکرد ایمنی مطلوبی را ایجاد کرده و به همراه دارو درمانی موثر، به کند شدن روند پیشرفت بیماری کمک می کند. رژیم غذایی باید بر مصرف دانه غلات کامل و میوه ها و سبزی های تازه تاکید داشته باشد. دریافت کربوهیدرات های تصفیه شده، قندو شکر، و چربی های اشباع شده و الکل باید کاهش یابد. مواد غذایی غنی از ویتامین های A،C،E، B6 و روی و سلنیم باید مرتب خورده شود.

مکمل های توصیه شده
ویتامین A :
سلامت پوست و اپی تلیوم دستگاه گوارشی را حفظ می کند و از خطر عفونت تنفسی می کاهد. مقدار توصیه شده 8000-3000mg به صورت رتینول یا بتاکاروتن در روز می باشد.

ویتامین C :
احتمالا موجب مهار رشد ویروس و حفظ قوای ایمنی می شود. مقدار توصیه شده 1g-500mgدر روز می باشد.

ویتامین B6 :
عملکرد ایمنی را بالا برده و مقاومت در برابر عفونت را بهبود می بخشد. مقدار توصیه شده 250-100mg در روز می باشد.

ویتامینE :
احتمالا آسیب های اکسیداتیو ناشی از عفونت را کاهش داده و به حفظ پاسخ ایمنی در برابر ویروس کمک می کند. مقدار توصیه شده400-200 mg در روز می باشد.

روی :
عملکرد ایمنی و مقاومت به عفونت را بهبود می بخشد. مقدار توصیه شده 60-30mg در روز می باشد.

سلنیم :
کمبود خطر پیشرفت بیماری و شدت گرفتن آن را افزایش می دهد. مقدار توصیه شده 300-200 mg در روز می باشد.

آرژنین و گلوتامین :
آرژنین تولید گلبول های سفید خون را تحریک می کند، گلوتامین از سیستم ایمنی حمایت می کند و عملکرد گلبول های سفید خون را افزایش می دهد. مقدار توصیه شده 3-2g آرژنین ، 5-3g گلوتامین در روز می باشد.