وزن زیاد خیلی از ماها را نگران ميکند و مي کوشيم تا لاغر و لاغرتر شویم ولی باید توجه داشت همین وزن، که بر اثر جاذبه زمین ایجاد میشود همه اندامهای ما را هماهنگ میسازد و اتصالات بین سلولهای بدن را محکم می کند و حتی باعث استحکام و افزایش توده عضلانی مي شود، به طوری که اقامت طولانی، در محیطی فاقد جاذبه منجر به تحلیل عضلات و استخوان ميشود.

از توصیه هاي مهمی که براي جلوگیری از پوکی استخوان و سستی عضلات میشود، انجام ورزشهای تحت اثر جاذبه است و این بسیار معروف است که ورزشهایی مانند دو میدانی یا وزنه برداری در مقایسه با ورزشهایی که تحت تاثیر جاذبه نیست، بیشتر از پوکی استخوان جلوگیری می کند. پس استحکام بدن ما که وابسته به عضلات و استخوان است به وسیله وزن ما و جاذبه ایجاد میشود و کاهش وزنهای ناگهان از علتهای بسیار مهم پوکی استخوان و ضعفهای عضلانی است.

کشش دائمی به سمت زمین به وسیله جاذبه، منجر به شکل گیری ماده و استحکام آن ميشود ولی تشکیل ماده و استحکام آن فقط محدود به جاذبه نیست بلکه نیروی دیگری هم وجود دارد که برخلاف جاذبه عمل میکند و این نیرو هم برای شکل گیری ماده لازم است و اگر فقط با جاذبه مواجه بودیم، هیچ چیز قابل مشاهده ای ایجاد نمی شد و همه چيز روی هم ویران میشد.به همين ترتیب، اگر فقط نیروی بر عکس جاذبه وجود داشت و جاذبه به صفر ميرسید، همه ماده روی زمین در فضا پراکنده میشد و تبدیل به مولکول و حتی ریزتر از مولکول ميشد، پس تعادلي میان این دو نیرو، به شکل گیری ماده می انجامد.

بحثی مختصر را در اين مورد داشته باشيم :
( منظور از ثابت کیهانی، همان ثابت هابل است که نرخ انبساط عالم را در زمان حال بیان میکند. از آنجایی که نرخ انبساط عالم با تحول عالم در حال تغییر بوده و هست، بهتر است به جای واژه ثابت از واژه پارامتر هابل استفاده کنیم که این امکان را فراهم میکند، که متغیر بودن آنرا در طول زمان بیان کنیم. هابل دههی ۲۰ سدهی گذشتهی میلادی انبساط عالم را کشف کرد و برای دورشدن کهکشانها یک قانون تجربی برقرار کرد که طبق آن سرعت دورشدن کهکشانها متناسب با فاصلهی آنها است. این رابطه قانون هابل و ضریب تناسب سرعت و فاصله ثابت هابل نام گرفت.

از طرفی دیگر نور کهکشانهایی که از ما دور می­شوند به سمت طول موج­های بلندتر تغییر پیدا می­کند. چون رنگ قرمز بین نوری که با چشم دیده می­شود بلندترین طول موج را دارد، به این پدیده «انتقال به سرخ» می­گوییم.در ساده­ترین نگاه، یعنی بدون اینکه تحول عالم را در نظر بگیریم، انتقال به سرخ نسبت سرعت دور شدن کهکشان به سرعت نور است . (و دانشمندی به نام فريدمان سه مدل را با ثابتهای متغیر برای هستی تعریف کرد: مدل اول هستی قوس دار با انحنای مثبت است که در آن جاذبه بر نیروی ضد جاذبه غلبه دارد و هستی را به سوی چروکيدگی و نابودی میبرد

دوم مدل هستی با انحناي منفی که درآن نیروی ضد جاذبه بیشتر از نیروی جاذبه است و در این حالت هستی به سوی پراکندگی و فنا میرود.مدل سوم مدل هستی بدون انحنا یا مسطح است که در آن، هستی به دلیل نیروی ضد جاذبه که کمي بیشتر از جاذبه است رو به پیشرفت و توسعه میرود ولی به تدریج این کشش اضافی از بیرون رو به صفر میرود ولی هرگز به صفر نمیرسد. بنابراین هستی دائما گسترش می یابد و از این گسترش باز نمی ایستد ولی دائما سرعت گسترش آن کم ميشود.

نیرویی ناشناخته و بزرگ با نیروی جذب ماده در هستی مقابله می کند و به صورت سودمند، به طور مداوم و با سرعت، در امتداد یافتن هستی مشارکت می کند و این نیرو ، نیروی تاریک خوانده می شود.بر اساس نتایج مطالعات، نسبت چگالی حقیقی ( چگالی رو به پايين ) به چگالی بحراني ( که با چگالی حقیقی مقابله مي کند ) ، تقریبا یک است یعنی چگالی حقیقی برابر با چگالی بحرانی است یعنی هستی بدون قوس یا مسطح می باشد .( برای بررسی بیشتر توصیه میشود به کتاب توهم بی خدایی- نوشته احمد الحسن- https://almahdyoon.co/doa.html مراجعه شود)

برای نگاه بر تاثیر مفید جاذبه و نيز تاثیر مفید ضد جاذبه بر تولید ماده، و لزوم هماهنگی ای عمیق بین آنها که نشانه آگاهی ای هوشمند برای حفظ این هماهنگی است، توسعه ابزار هوش را مثال میزنیم :
موجود چهارپا تا زمانی که نتوانست نیرویی را برخلاف جاذبه خود وارد کند و روی دو پای خود بایستد و نگاه بر آسمان کند، صاحب مغز بزرگ هم نشد. به همین ترتیب پرنده بي باکی که دل از جاذبه زمين کند، آن هم صاحب مغز بزرگی نشد . و گویا زندگی در عالم ماده و ظلمانی ما که پر از تناقضات است و در حد میان زمين و هوا ( یک پا بر زمین و یک سر بر هوا ) با تعادلی که میان اينها ایجاد میکند ميتواند مغز بزرگتری را برای موجود ایجاد کند

پس زندگی در سیاره ای دیگر که هم اندازه با زمین نیست، به دلیل جاذبه کمتر یا بیشتر، مشکلات فراوانی را پیش پای ما خواهد گذاشت. مثلا در سیاره ای با وزن بیشتر و جاذبه بیشتر، بدن فعلی ما نیازمند انرژی بسیار بیشتری برای حرکت است و این انرژی بیشتر وقتی صرف عضلات اندامها شد، مغز را از مواد غذایی سودمند محروم میسازد، مگر آنکه منابع غذایی و انرژی غنی تری در اختيار داشته باشیم. پس اگر منبع جایگزین انرژی تهیه نشود، زیاد شدن جاذبه منجر به محروم شدن سلولهای پرخور مغزی از انرژی خواهد شد.

به علاوه، کشش دائمی و بیشتر از جاذبه زمین میتواند از رشد طولی استخوانها جلوگیری کند و مثلا کودکی که در جاذبه دو برابر زمین متولد ميشود چند ویژگی احتمالی خواهد داشت :
۱- قد او کوتاهتر ميشود ( احتمالا نصف قد فعلي )
۲- فرم جمجمه احتمالا کوچکتر ، کوتاهتر و پهن تر میشود. البته این تغییرات طی یک سال و دو سال نیست همانطور که سیر تکامل زميني در میلیونها سال این اشکال مختلف را ایجاد کرده است زندگی در سیاره ای دیگر هم طی تقریبا زمانی مشابه این تغییرات را ایجاد ميکند.

برعکس این حالت وقتی است که سیاره مانند ماه کوچکتر و جاذبه آن کمتر از زمين باشد، در این حالت حرکت بسیار آسانتر از زمين خواهد بود و نیروی جاذبه کمتر سبب میشود استخوانها در کودک متولد شده در این محیط بلندتر شود هرچند به دلیل جاذبه کمتر، استحکام استخوان و عضله کمتر میشود همچنین مغز در چنین وضعیتی ميتواند بزرگتر باشد. حتی شاید در آینده بتوان با ایجاد نیروی مصنوعی شبیه جاذبه ، برخی از ضعفهای عضلانی و یا پوکی استخوان را درمان کرد.

نقش جاذبه و وزن بر عضلات و استخوان اینگونه است ولی بر دیگر قسمتهای بدن چه تاثیری دارد ؟
به رغم آن که انسان امروز قدرت تکنولوژیک دارد تا زمین را ترک و در سياره دیگری زندگی کند ولی با چالش جدیدی مواجه ميشود که مانع از زندگی او در سیاره دیگری مانند مریخ میشود.سایت تلگراف انگلستان میگوید میلیونها سال تکامل برای زیستن روی کره زمین، مهاجرت از زمين به سوی سیارات دیگر را دشوار می کند.گروهی از دانشمندان روسی و کنیایی تاثیر جاذبه زمین را بر ایجاد پروتئین سلولهای ایمنی در نمونه های خونی در 18 فضانورد روسی که به مدت شش ماه در ایستگاه بین المللی فضایی بودند، آزمودند . و محققان تغییرات برجسته ای را در دستگاه ایمنی یافتند.

این افراد به شدت در مواجهه با ویروس ساده ای مانند زکام ناتوان و ضعیف ميشدند. پروفسور افگينی نيکولايف از دانشگاه مسکو میگوید: "نتایج نشان داد در حالت بی وزنی سیستم ایمنی به صورت کور مداخله میکند و نمیداند چه ميکند و به همه اقدامات دفاعی ممکن روی می آورد" از نیمه قرن بیستم که دانشمندان بر تاثیر پرواز فضایی بر جسم انسان تحقیق می کنند فهمیدند که جاذبه زمين بر سیستم غذایی و تنظیم حرارت و حفظ قلب و عضلات و نظام تنفسی موثر است

و این نشان میدهد دشوار است انسان بر سياره دیگری بجز زمین بتواند زندگی کند بدون آنکه با هوش خود یا با استفاده از هوش مصنوعی بتواند بر معضلی مانند عدم هماهنگی اندامهای بدن با جاذبه خاص سیاره هدف مقابله کند.