نوار عصب و عضله چگونه و به چه علت انجام میشود؟

شبکه اطلاع رسانی پزشک آن لاین [ پرتال اطلاع رساني ]آدرس وب سایت : www.pezeshkonline.ir

نوار عصب و عضله یا Electromyography & Nerve conduction study که به اختصار EMG& NCV نوشته می شود و گاهی به آن الكترومیوگرافی گفته میشود كه به اختصار ای ام جی و یا تست عصب هم گفته می شود ، نوعی روش تشخیصی است كه برای ارزیابی سلامت اعصاب و عضلات و تشخیص بیماریهای عصبی و عضلانی و اختلالات محل اتصال عصب و عضله به كار می رود.

نكاتی كه لازم است توسط بیمار برای نوار عصب و عضله رعایت شود

۱- از آنجا كه نوار عصب و عضله بر روی اندامها انجام می شود ، بهتر است بیمار از لباس نسبتا گشاد و راحت استفاده كند.
۲- برای انجام نوار عصب سطح اندام باید از مواد چرب و آرایشی و نیز تعریق پاك باشد. لذا بهتر است قبل از آن بیمار استحمام كرده باشد و یا حداقل از آرنج و زانو به پایین را كاملا شسته باشد.

نوار عصب و عضله اغلب برای تشخیص و یا رد كردن موارد زیر ضروری است

۱- بیماریهای عضلانی مانند دیستروفی های عضلانی و پلی میوزیت
۲- بیماریهای اعصاب محیطی مانند سندرم تونل كارپ و نوروپاتی ها
۳- بیماریهای سلولهای حركتی در مغز و نخاع مانند ای ال اس
۴- بیماریهای محل اتصال عصب و عضله ماند میاستنی گراویس
۵- درگیری ریشه های عصبی در گردن و كمر ناشی از فتق دیسك یا آرتروز
۶- بیماریهای شبكه بازویی و یا لمبوساكرال

چرا نوار عصب و عضله انجام می شود؟

پزشك معالج، ممكن است در صورتی كه بیمار علایم و نشانه هایی دال بر بیماری عصب و عضله و یا بیماری محل اتصال عصب و عضله داشته باشد درخواست انجام نوار عصب و عضله دهد. بعضی از این علایم و نشانه ها از این قرارند:

• سوزن سوزن شدن ، مور مور و گزگز اندامها خصوصا انگشتان دست وپا، خواب رفتگی دست ها یا پاها، ضعف عضلانی،درد عضلات و كرامپ و انواع خاصی از درد اندامها.
• EMG ممکن است به صورت سرپایی یا به عنوان بخشی از بستری شما در بیمارستان انجام شود. ممکن است براساس بیماری شما اقدامات پزشک شما متفاوت باشد. با پزشک خود در مورد آنچه در طول آزمایش خود تجربه خواهید کرد صحبت کنید.
• EMG توسط یک پزشک متخصص در زمینه اختلالات عصبی انجام می شود که غالباً یک متخصص مغز و اعصاب یا پزشک متخصص طب فیزیکی است.

EMG اغلب بلافاصله پس از مطالعه هدایت عصب انجام می شود. به طور کلی، آزمایش EMG این روند را دنبال می کند:

• از شما خواسته می شود هرگونه لباس، جواهرات، گیره های مو، عینک، سمعک یا سایر اشیای فلزی را که ممکن است در آزمایش تداخل ایجاد کند را بردارید.
• اگر از شما بخواهند لباس را در آورید، لباس مخصوص جراحی به شما می دهند.
• از شما خواسته می شود برای آزمایش بنشینید یا دراز بکشید.
• یک متخصص مغز و اعصاب عضله های مورد نظر را پیدا می کند.
• پوست با محلول ضدعفونی کننده تمیز می شود. بعد، یک سوزن ظریف و استریل درون عضله قرار می گیرد. یک صفحه فلزی زیر شما قرار می گیرد.
• ممکن است به چندین سوزن برای آزمایش نیاز باشد. با قرار دادن الکترود ممکن است درد جزئی داشته باشید. اما اغلب بدون درد است.
• اگر آزمایش دردناک است، به معاینه کننده خود بگویید زیرا می تواند در نتایج تداخل ایجاد کند.
• از شما خواسته می شود که عضلات خود را شل کنید و سپس انقباضات عضلانی جزئی یا با تمام قدرت انجام دهید.
• فعالیت الکتریکی عضله شما اندازه گیری شده و روی مانیتور نمایش داده می شود. همچنین ممکن است از یک تقویت کننده صوتی استفاده شود تا بتوان هم ظاهر و هم صدای پتانسیل های الکتریکی را بررسی کرد. اگر ضبط کننده به یک تقویت کننده صوتی متصل باشد، هنگام انقباض عضله ممکن است صدایی مانند تگرگ در سقف بشنوید.

از ارائه دهنده خدمات بهداشتی خود بخواهید که به شما بگوید قبل از آزمایش باید چه کارهایی انجام دهید. در زیر لیستی از مراحل متداول که ممکن است از شما خواسته شود ارائه شده است:

• پزشک آزمایش را برای شما توضیح می دهد و می توانید راجع به آن سوال کنید.
• از شما خواسته می شود فرم رضایت نامه ای را امضا کنید که اجازه انجام آزمایش را به شما می دهد. فرم را با دقت بخوانید و اگر مسئله ای روشن نیست سوال کنید.
• معمولاً قبل از آزمایش نیازی نیست که ناشتا باشید. در بعضی موارد، مصرف سیگار و نوشیدنی های کافئین دار مانند قهوه، چای و کولا ممکن است 2 تا 3 ساعت قبل از آزمایش محدود شود.
• تمام داروهای تجویز شده، بدون نسخه و مکمل های گیاهی را که مصرف می کنید به پزشک خود اطلاع دهید.
• اگر ضربان ساز قلب دارید به پزشک خود اطلاع دهید.
• استفاده از لوسیون یا روغن روی پوست خود را برای چند روز قبل از آزمایش متوقف کنید، یا حداقل در روز آزمایش استفاده از آن را قطع کنید.
• قبل از آزمایش ممکن است داروی آرامبخش یا مسکن تجویز شود. در این صورت، ممکن است لازم باشد شخصی پس از آن شما را به خانه برساند.
• بر اساس مشکل سلامتی شما، پزشک شما ممکن است سایر آماده سازی های خاص را درخواست کند.

بعد از آزمون چه اتفاقی می افتد؟

• پس از آزمایش، الکترودها برداشته می شوند. ممکن است داروی مسکن به شما داده شود. کمپرس گرم ممکن است بلافاصله بعد از آزمایش بر روی ناحیه آسیب دیده قرار گیرد.
• مقداری از درد عضلات ممکن است بعد از آزمایش حدود یک روز طول بکشد. در صورت مشاهده علائم در محل های قراردادن سوزن، به پزشک خود اطلاع دهید.
• الکترومیوگرافی (EMG ) واکنش عضله به شوک یا فعالیت الکتریکی ناشی از واکنش شما به تحریک عصبی را در عضله شما اندازه گیری می کند. این آزمایش برای کمک به یافتن مشکلات عصبی و عضلانی استفاده می شود.
• در طول آزمایش، پزشک شما یک سوزن کوچک که الکترود نیز نامیده می شود را از طریق پوست شما در عضله شما قرار می دهد. سپس فعالیت الکتریکی گرفته شده توسط الکترودها به صورت امواج بر روی مانیتور نمایش داده می شود. سپس برای شنیدن صدای این فعالیت ها از تقویت کننده صوتی استفاده می شود. اغلب، چندین عضله به طور هم زمان آزمایش می شوند. تعداد و محل قرارگیری عضلات به نظر پزشک بستگی دارد.
• EMG فعالیت الکتریکی عضله شما را در هنگام استراحت، انقباض جزئی و انقباض شدید اندازه گیری می کند. بافت عضلانی به طور معمول در هنگام استراحت سیگنال های الکتریکی ایجاد نمی کند. هنگامی که یک الکترود در عضلات قرار می گیرد، یک دوره فعالیت کوتاه مدت قابل مشاهده است. اما پس از آن، هیچ سیگنالی نباید وجود داشته باشد.
• بعد از قرار دادن الکترود، ممکن است از شما خواسته شود که عضله خود را منقبض کنید، مثلاً با بلند کردن یا خم کردن پای خود این کار را انجام دهید. پتانسیل عملیاتی یا همان اندازه و شکل موج که بر روی مانیتور ایجاد می شود، اطلاعاتی در مورد چگونگی پاسخ عضله به تحریک عصبی می دهد. همانطور که عضله خود را با قدرت بیشتری منقبض می کنید، فیبرهای عضلانی بیشتری نیز فعال می شوند و عملکرد بیشتری دارند.
• یک عضله سالم در هنگام استراحت هیچگونه فعالیت الکتریکی از خود نشان نخواهد داد به این معنی که هیچ نشانه ای از فعالیت بالقوه وجود نخواهد داشت وتنها در صورت انقباض آن را نشان می دهد. اما اگر عضله شما آسیب دیده باشد یا ورودی عصب ها را از دست داده باشد، ممکن است در هنگام استراحت فعالیت الکتریکی غیرطبیعی داشته باشد. هنگامی که منقبض می شود، فعالیت الکتریکی آن ممکن است الگوهای غیرطبیعی ایجاد کند.

یک نتیجه غیرطبیعی EMG ممکن است نشانه ای از یک اختلال عضلانی یا عصبی باشد، مانند:

1. پلی میوزیت: این یک بیماری عضلانی التهابی است که باعث کاهش قدرت عضله می شود.
2. دیستروفی عضلانی: این یک بیماری ژنتیکی مزمن است که به آرامی عملکرد عضلات را مختل می کند.
3. میاستنی گراویس: این یک اختلال ژنتیکی یا ایمنی است که در نقطه اتصال عصب با عضله رخ می دهد.

عضلات میوتونیک (سفت)

• آسیب یا بیماری عصب حرکتی: مانند آنچه در بیماری عصب دیده می شود.
• عصب باریکش (عصب تحت فشار): مانند سندرم تونل کارپال یا عصب باریکش در ستون فقرات (رادیکولوپاتی)

یک آزمایش مرتبط که اغلب انجام می شود، مطالعه هدایت عصب (NCS) است. NCV سرعت هدایت یک شوک الکتریکی را از طریق یک عصب اندازه گیری می کند. NCV می تواند تعیین کند که آیا اعصاب شما آسیب دیده است یا خیر. این کار اغلب همزمان با EMG انجام می شود. هر دو آزمایش به یافتن بیماری هایی که به اعصاب و عضلات آسیب می رسانند کمک می کند.