میخچه ها مناطق سفت و ضخیم پوست هستند که معمولاً روی پاها ایجاد می شوند. آن ها شبیه پینه هستند اما معمولاً سخت تر، کوچک تر و دردناک تر هستند.میخچه خطرناک نیست اما می تواند باعث سوزش و ناراحتی شود. آن ها همچنین بیشتر از مردان بر زنان تأثیر می گذارند.

سه نوع اصلی میخچه وجود دارد:

1. سخت
2. نرم
3. دانه ای

میخچه سخت رایج ترین نوع است. آن ها مناطق کوچک و متمرکز از پوست سخت هستند که معمولاً در ناحیه وسیع تری از پوست ضخیم یافت می شوند. از طرف دیگر میخچه های نرم مایل به سفید یا خاکستری هستند و بافت آن ها لاستیکی است. آن ها اغلب بین انگشتان پا ظاهر می شوند. میخچه های دانه ای کوچک هستند و معمولاً در قسمت پایینی پا یافت می شوند.

با ضخیم شدن، میخچه می تواند کاملاً دردناک شود.میخچه یک بیماری پوستی نیست. در واقع آن ها پاسخ بدن به فشار یا اصطکاک روی پوست هستند.

علائم میخچه :

در صورت مشاهده موارد زیر ممکن است میخچه داشته باشید:

1. ناحیه ای ضخیم و خشن از پوست
2. برآمدگی سفت شده
3. حساسیت یا درد زیر پوست
4. پوست پوسته پوسته، خشک یا مومی

میخچه و پینه یکسان نیستند:

• میخچه: کوچکتر از پینه است و دارای مرکز سختی است که توسط پوست ملتهب احاطه شده است. میخچه در قسمت هایی از پا که وزن ندارند، مانند نوک انگشتان و بالای انگشتان پا و حتی بین انگشتان پا ایجاد می شود. همچنین آن ها را می توان در نواحی تحمل وزن نیز یافت. میخچه هنگامی که فشرده می شود، می تواند دردناک باشد.
• پینه: پینه ها به ندرت دردناک هستند. آن ها معمولاً در کف پا، به ویژه در زیر پاشنه، کف دست یا زانو ایجاد می شوند. اندازه و شکل پینه ها متفاوت است و اغلب بزرگتر از میخچه هستند.

علت:

فشار و اصطکاک ناشی از اقدامات تکراری باعث ایجاد و رشد میخچه می شود. برخی از منابع این فشار و اصطکاک عبارتند از:

1. پوشیدن کفش های نامناسب: کفش های تنگ و کفش های پاشنه بلند می توانند نواحی پا را فشرده کنند. وقتی کفش خیلی گشاد است، ممکن است پا بارها سر بخورد و به کفش بمالد. همچنین ممکن است پا به یک درز یا دوخت داخل کفش مالیده شود.
2. کنار گذاشتن جوراب: پوشیدن کفش و صندل بدون جوراب می تواند باعث اصطکاک روی پا شود. جوراب هایی که مناسب نیستند نیز می توانند مشکل ساز باشند.

عوامل خطر:

عواملی ممکن است خطر ابتلا به میخچه را افزایش دهند، عبارتند از:

• بونیون: بونیون یک برآمدگی غیرطبیعی و استخوانی است که در مفصل پایه انگشت بزرگ پا ایجاد می شود.
• انگشت چکشی: انگشت چکشی یک ناهنجاری است که در آن انگشتان پا مانند پنجه، پیچ می خورد.
• سایر ناهنجاری های پا: شرایط خاصی مانند خار استخوان می تواند باعث مالش مداوم پا داخل کفش شود.

پیشگیری از میخچه :

این روش ها ممکن است به شما در جلوگیری از میخچه کمک کند:

• پوشیدن کفش هایی که فضای کافی را برای انگشتان پا ایجاد کنند. اگر نتوان انگشتان پا را تکان داد، کفش ها خیلی تنگ است.
• استفاده از پد نمدی، پد میخچه غیر دارویی یا بانداژ در مناطقی که پا به کفش ساییده می شود. همچنین می توان از جدا کننده انگشتان پا استفاده کرد.

تشخیص میخچه :

پزشک پاها را معاینه کرده و سایر علل ضخیم شدن پوست مانند زگیل و کیست را رد می کند. اگر یک ناهنجاری فیزیکی باعث ایجاد میخچه شود، ممکن است اشعه ایکس را توصیه کند.

درمان میخچه :

درمان میخچه معمولاً شامل اجتناب از اقدامات تکراری است که باعث ایجاد آن ها شده است. می توان با پوشیدن کفش مناسب ، استفاده از پد محافظ و انجام سایر اقدامات مراقبت از خود به رفع آن ها کمک کرد.

اگر میخچه با وجود تلاش های خود مراقبتی همچنان ادامه داشته باشد یا دردناک شود، درمان های دارویی می تواند تسکین دهنده باشد:

• کوتاه کردن پوست اضافی: پزشک می تواند پوست ضخیم شده را بچیند یا یک میخچه بزرگ را با چاقو تراش دهد. قبل از مراجعه به مطب خودتان این کار را امتحان نکنید زیرا ممکن است منجر به عفونت شود.
• داروی رفع کننده میخچه: پزشک همچنین ممکن است یک پچ حاوی 40 درصد اسید سالیسیلیک استفاده کند. چنین پچ هایی بدون نسخه در دسترس هستند. پزشک به شما اطلاع می دهد که هر چند وقت یکبار باید این پچ را تعویض کنید. همچنین ممکن است توصیه کند که قبل از استفاده از یک پچ جدید، از سنگ، سوهان ناخن یا سنگ متخلخل برای صاف کردن پوست مرده استفاده کنید. همچنین می توان سالیسیلیک اسید را به شکل ژل برای استفاده در مناطق بزرگتر استفاده کرد.
• کفی طبی: اگر دچار ناهنجاری کف پا هستید، پزشک ممکن است برای جلوگیری از تکرار میخچه یا پینه، کفی مخصوص کفش (طبی) سفارشی تجویز کند.
• کفش طبی: اکثر ضایعات مکانیکی را می توان با کفش مناسب به صورت محافظتی درمان کرد. به بیماران توصیه می شود که از کفش های پاشنه کوتاه با قسمت بالایی نرم و کف پهن استفاده کنند. بیماران مبتلا به تغییر شکل انگشت چکشی ممکن است نیاز به یک کفش با عمق اضافی برای قرار دادن میخچه های سفت که اغلب در بالای تغییر شکل پا ایجاد می شود، داشته باشند. بیماران مبتلا به میخچه های نرم یا سفت در پنجه پنجم ممکن است از کفشی استفاده کنند که پهنای بیشتری دارد. بی نظمی های داخل کفش را نباید نادیده گرفت، زیرا یک درز یا بخیه نامناسب ممکن است تحریک مکانیکی مسئول ایجاد ضایعه باشد.
• عمل جراحي: در موارد نادر، پزشک ممکن است جراحی را برای اصلاح تراز استخوانی که باعث اصطکاک می شود، توصیه کند.

درمان خانگی میخچه:

قبل از درمان میخچه، ابتدا باید علت اصطکاک را ارزیابی کرد. در بسیاری از موارد، حذف فشار یا اصطکاک باعث توقف آن ها شده و خود به خود از بین می روند. اگر محافظت از میخچه در برابر سوزش بیشتر مشکل را حل نمی کند، متخصصان پوست مراحل زیر را برای از بین بردن میخچه توصیه می کنند:

خیس کردن پا با آب گرم:

مطمئن شوید که میخچه به مدت 10 دقیقه یا تا زمانی که پوست نرم شود، به طور کامل در آب فرو رفته است.

تخلیه میخچه با سنگ پا:

سنگ پا یا یک سنگ آتشفشانی متخلخل و ساینده که برای از بین بردن پوست خشک استفاده می شود، می تواند کمک کننده باشد. سنگ پا را در آب گرم فرو کنید و سپس با استفاده از آن میخچه را با دقت تخلیه کنید. حرکات ملایم دایره ای به حذف پوست مرده کمک می کند.

• نکته: پوست زیادی را جدا نکنید. جدا سازی بیش از حد پوست می تواند باعث خونریزی و عفونت شود.

استعمال لوسیون روی میخچه:

از لوسیون یا کرم مرطوب کننده با اسید سالیسیلیک استفاده کنید. سالیسیلیک اسید پروتئین کراتین تشکیل دهنده میخچه و پوست مرده اطراف را حل می کند. با این حال، سالیسیلیک اسید به طور کلی برای افراد مبتلا به دیابت، گردش خون ضعیف یا پوست ضعیف توصیه نمی شود.

استفاده از پدهای میخچه:

با استفاده از این پدهای چسبنده به شکل دونات، میخچه را از تماس با کفش خود محافظت کنید.

• نکته: سعی نکنید میخچه های خود را ببرید یا تراش دهید زیرا این امر می تواند منجر به عفونت بالقوه خطرناک بافت های اطراف شود. برش یا تراشیدن میخچه فقط باید توسط پزشک انجام شود.

---