برای اینکه آلت تناسلی مردانه به حالت نعوظ در بیاید لازم است تا دیواره ی سرخرگ های آن از انقباض در آمده و خون بیشتری را به ساختار اسفنجی آلت وارد نمایند. همزمان با شل شدن دیواره ی سرخرگ ها و جاری شدن خون بیشتر به ساختار آلت تناسلی، دریچه های موجود در سیاهرگ ها نیز بسته می شوند که باعث تجمع خون در آلت تناسلی می شوند. در این حالت آلت تناسلی به حالت نعوظ باقی می ماند. زمانی که تحریک رفع می شود دریچه های سیاهرگی باز می شوند، خون از آلت تناسلی خالی شده و دوباره آلت تناسلی از حالت نعوظ به حالت معمولی خود باز می گردد. پریاپیسم (priapism) زمانی ایجاد می شود که جریان نامتعادل و غیرطبیعی خون باعث ایجاد نعوظ آلت تناسلی مردان به مدت بیشتر از 4 ساعت شود.

علل پریاپیسم

اختلالات خونی

بیماری های مربوط به خون ممکن است به نعوظ کمک کند. معمولاً پریاپیسم ایسکمیک، زمانی که خون قادر به بازگشت از آلت تناسلی نیست رخ می دهد. این اختلالات عبارتند از:

• کم خونی داسی شکل
• سرطان خون
• دیگر بیماری ها از جمله تالاسمی، میلوم مولتیپل و …

داروهای تجویزی

معمولاً پریاپیسم ایسکمیک، عارضه جانبی مصرف برخی از داروها، از جمله موارد زیر می باشد:

• داروهایی که به طور مستقیم به آلت تناسلی برای درمان اختلال نعوظ مانند alprostadil، پاپاورین، فنتولامین و … تزریق می شود.
• داروهای ضد افسردگی، مانند فلوکستین (Prozac)، بوپروپیون (ولبوترین) و سرترالین
• مسدود کننده های آلفا از جمله پرازوسین، ترازوسین، دوکسازوسین و تامسولوسین
• داروهای مصرفی برای درمان اضطراب یا اختلالات روانی، مانند هیدروکسی، ریسپریدون، الانزاپین (Zyprexa)، لیتیوم، کلوزاپین، کلرپرومازین و تیوریدازین
• رقیق کننده خون مانند وارفارین (کومادین) و هپارین
• هورمونهایی مانند تستوسترون یا هورمون آزادکننده گنادوتروپین
• داروهای مورد استفاده برای درمان بیش فعالی (ADHD)، نظیر اتوموکستین (Strattera)
• الکل و مواد مخدر
• الکل، ماری جوانا، کوکائین و دیگر مواد مخدر می توانند منجر به پریاپیسم، به خصوص پریاپیسم ایسکمیک شوند.

آسیب دیدگی

یک علت شایع نعوظ دائم غیرایسکمیک (نعوظ مداوم ناشی از ورود جریان خون بیش از حد به آلت تناسلی) آسیب به آلت تناسلی، لگن یا میاندوراه، منطقه ای که بین پایه آلت تناسلی و مقعد است، می باشد.

علل دیگر نعوظ دائم عبارتند از:

• نیش عنکبوت، عقرب و یا دیگر عفونت های سمی
• اختلالات متابولیک شامل نقرس و یا آمیلوئیدوز
• اختلالات نوروژنیک، مانند صدمه به نخاع یا سیفلیس
• سرطان های مربوط به آلت تناسلی

انواع پریاپیسم

نعوظ دائم ایسکمیک

نعوظ دائم ایسکمیک که نعوظ دائم کم فشار نیز نامیده می شود، به این دلیل رخ می دهد که خون قادر به جریان یافتن و خروج از آلت تناسلی نمی باشد. نعوظ دائمی ایسکمیک شایع ترین نوع نعوظ دائم است. علائم و نشانه های آن عبارتند از:

• تداوم نعوظ بیش از چهار ساعت و بی ارتباط با میل و تحریک جنسی
• کل آلت تناسلی سفت و محکم است؛ اما سر آلت نرم است.
• درد افزاینده در آلت تناسلی
• نعوظ دائم غیرایسکمیک

نعوظ دائم غیرایسکمیک که به عنوان نعوظ دائم پر فشار نیز شناخته شده است، زمانی رخ می دهد که جریان خون در آلت تناسلی به طور مناسب تنظیم نمی شود. نعوظ دائم غیرایسکمیک معمولاً بدون درد است. علائم و نشانه های آن عبارتند از:

• تداوم نعوظ بیش از چهار ساعت و بدون ارتباط با میل و تحریک جنسی
• آلت تناسلی در حالت نعوظ است، اما کاملاً سفت نیست.

تشخیص پریاپیسم

اگرچه هر دو نوع پریاپیسم علائم مشابهی دارند، پزشک باید آزمایش های تشخیصی را برای تعیین اینکه آیا بیمار دارای پریاپیسم جریان کم یا جریان زیاد خون است، انجام دهد. گزینه های درمان بسته به نوع دقیق شرایط متفاوت است. گاهی اوقات پزشکان می توانند پریاپیسم را براساس علائم و معاینه فیزیکی ناحیه تناسلی تشخیص دهند. آزمایشاتی که برای تعیین نوع پریاپیسم استفاده می شوند عبارتند از:

اندازه گیری اکسیژن خون

اندازه گیری اکسیژن خون شامل قرار دادن سوزنی در آلت بیمار و جمع آوری نمونه خون است. اگر نمونه نشان دهد که خون داخل آلت تناسلی فاقد اکسیژن است، بیمار دارای پریاپیسم جریان کم می باشد؛ اما اگر نمونه، خون قرمز روشن را نشان دهد، فرد دارای پریاپیسم جریان بالا می باشد.

آزمایش خون

از آنجا که نعوظ دائم می تواند به علت سایر بیماری ها و اختلالات خونی ایجاد شود، پزشک همچنین یک نمونه خون برای بررسی سطح بالای گلبول های قرمز و پلاکت ها از بیمار می گیرد. این کار می تواند به پزشک در تشخیص اختلالات خون، سرطان ها و کم خونی داسی شکل کمک کند.

ارزیابی سمیت خون

پزشک یک آزمایش ادرار نیز برای بررسی داروهایی که ممکن است علت نعوظ طولانی باشند، سفارش می دهد.

سونوگرافی

پزشکان از سونوگرافی برای اندازه گیری جریان خون در آلت تناسلی استفاده می کنند. این آزمایش همچنین به پزشک کمک می کند تا تعیین کند که آیا آسیب یا ضربه، علت اصلی پریاپیسم بوده است یا خیر.

عوارض پریاپیسم

پریاپیسم ایسکمیک می تواند عوارض جدی ایجاد کند. خون به دام افتاده در آلت تناسلی مرد از اکسیژن محروم میشود. هنگامی که نعوظ برای مدت زمان طولانی طول بکشد، این خون کم اکسیژن می تواند شروع به آسیب زدن یا تخریب بافتی در آلت تناسلی کند. به عنوان یک نتیجه، پریاپیسم درمان نشده می تواند باعث اختلال در نعوظ شود.

درمان پریاپیسم

روش های مختلفی برای درمان این وضعیت وجود دارد؛ اما با این وجود، هدف اصلی تمام روش های درمانی از بین بردن نعوظ آلت تناسلی و جلوگیری از بروز اختلال نعوظ دائمی یا ED است. برخی از روش های درمانی مؤثر این اختلال عبارت اند از:

استفاده از کیسه های یخ

استفاده از کیسه های یخ، ممکن است تورم آلت در پریاپیسم های غیر ایسکمیک را کاهش دهد. برای این کار چند تکه یخ را درون یک کیسه پلاستیکی خوب و محکم ریخته و بر روی آلت تناسلی خود قرار بدهید. انتظار می رود که با این کار التهاب آلت، اندکی کاهش پیدا کند.

تخلیه خون

برای انجام این روش درمانی، بعد از اینکه پزشک آلت تناسلی شما را بی حس کرد، از یک سوزن برای تخلیه خون از ناحیه متورم برای کاهش فشار و تورم استفاده می کند. به این ترتیب خونی که باعث نعوظ آلت شده است، از بافت اسفنجی آن خارج خواهد شد.

دارو درمانی

در صورت ابتلا به پریاپیسم های کم جریان یا ایسکمیک، پزشک شما می تواند داروهایی به نام آلفا آگونیست را به آلت تناسلی شما تزریق کند. داروهای آلفا آگونیست رگ های خونی را باریک کرده تا خون کمتری به ناحیه آلت تناسلی وارد شود. این داروها تورم را کاهش می دهند. علاوه بر روش تزریقی، با توجه به شرایط بیماری شما و نهایتاً تشخیص و تجویز پزشک، ممکن است بتوانید از قرص داروهای آلفا آگونیست نیز استفاده کنید. تعیین نوع داروی مصرفی بر عهده پزشک معالج خواهد بود.

انسداد شریان

گاهی اوقات، ممکن است پزشک رگ خونی عامل ایجاد پریاپیسم را مسدود کند. این کار روشی است که آمبولیزاسیون شریانی نامیده می شود. گاهی اوقات ممکن است پزشکان از این روش برای درمان پریاپیسم جریان بالا یا غیر ایسکمیک نیز استفاده کنند.

بستن شریان

در صورتی که پارگی شریان باعث بروز پریاپیسم در یک مرد شود، پزشک از روش عمل جراحی برای بستن شریان آسیب دیده استفاده خواهد کرد. این روش درمانی نیز برای درمان اختلال نعوظ پریاپیسم جریان بالا یا غیر ایسکمیک استفاده می شود.

استفاده از شنت در آلت تناسلی

در این روش، جراح گذرگاهی را در آلت تناسلی فرد آسیب دیده ایجاد می کند. این گذرگاه با تخلیه خون، باعث خواهد شد نعوظ آلت تناسلی از بین برود. به طور معمول، استفاده از این روش برای پریاپیسم کم جریان یا ایسکمیک بهتر است. استفاده از این روش ممکن است در آینده باعث بروز اختلال نعوظ دائمی یا ED شود.

---