ریزش مو با افزایش سن یک امر اجتناب ناپذیر است. تقریباً تمام افراد با افزایش سن متوجه ریزش مو و نازک شدن مو می شوند. در تمام سنین، سلول ها به طور مداوم رشد می کنند و می میرند؛ اما زمانی که سن بالاتر می رود، مرگ سلول ها با سرعت بیشتری نسبت به رشد دوباره آنها اتفاق می افتد. با بالارفتن سن، چربی کمتری در پوست سر تولید می شود که ممکن است موها را ضعیف و شکننده کند. این موضوع می تواند منجر به ریزش و نازک شدن موها شود. طبق آخرین آمار و پژوهش ها، حدود 70 درصد از زنان بالای 70 سال، ریزش مو با الگوی زنانه را تجربه می کنند و 40 درصد از زنان در دوران یائسگی، دچار ریزش مو می شوند. در مردان بالای 40 سالگی نیز، تقریباً نیمی از آنها به دلیل مشکلات ارثی مانند آلوپسی آندروژنی (طاسی با الگوی مردانه) دچار ریزش مو خواهند شد.

علت ریزش مو در مردان و زنان بالای ۴۰ سال

بیماری آلوپسی آره آتا

واژه آلوپسی آندروژنیک به الگوی طاسی اشاره دارد. این بیماری توسط دو آنزیم به نام آروماتاز و ردوکتاز 5-a ایجاد می شود. آلوپسی آندروژنیک به عنوان یک مشکل سیستم ایمنی طبقه بندی می شود و شدت این مشکل در افراد مختلف متفاوت است. گاهی اوقات ممکن است موها بدون نیاز به کمک پزشکی مجدداً رشد کنند. در ریزش مزمن مو، ریزش مو تنها در پوست سر اتفاق نمی افتد، بلکه در دیگر نقاط بدن نیز قابل مشاهده است. در آلوپسی آندروژنیک تکه های طاسی عمدتاً در فرق سر و اطراف سر مشاهده می شود. افراد در 40 سالگی می توانند به آلوپسی آره آتا مبتلا شوند. وضعیتی که در آن فولیکول های مو توسط گلبول های سفید خون تحت حمله قرار می گیرند. در موارد خفیف، درمان مناسب می تواند باعث بهبودی مساعدی شود.

ژنتیک

طاسی با الگوی مردانه رایجترین شکل ریزش مو در آقایان است. این همان ریزش موی شایع U شکل بوده و کاملاً ژنتیکی است. ژن ها باید از هر دو والد به فرد منتقل شوند تا شخص مستعد ابتلا به این نوع ریزش مو شود. این ویژگی وراثتی باعث می شود پوست سر فرد نسبت به تغییر هورمون در فولیکول های مو حساس شده، در نهایت آنها را پس زده و باعث ریزش مو می شود. در زنان ریزش مو میتواند ارثی باشد که همان الگوی ریزش موی زنانه یا آندروژنیک است. این نوع کم پشتی پس از قاعدگی که استروژن بدن کاهش می یابد، تشدید می شود.

استرس زیاد یا شوک

استرس، شوک و عواملی مانند کاهش وزن ناگهانی، عمل جراحی و بیماری میتواند کم پشتی موقت ایجاد کند. به این نوع کم پشتی تلوژن افلوویوم میگویند که در مرحله تلوژن اتفاق می افتد.

شیمی درمانی، رادیوتراپی و دیگر داروها

کم پشتی ناشی از این عوامل، ناگهانی و در همه نقاط بدن اتفاق می افتد. این نوع کم پشتی آناژن افلوویوم نام دارد و در مرحله رشد موها اتفاق می افتد.

کم کاری تیروئید

طاسی ناگهانی میتواند از عوارض مشکلات تیروئیدی باشد که در این مورد علاوه بر کم پشت شدن مو، ریزش مو، خشک و زبر شدن و پیچیدن آن نیز اتفاق میافتد. این نوع طاسی هنگامی که هورمون های بدن متعادل شوند به آرامی متوقف می شود؛ اما در بعضی موارد حتی پس از درمان نیز طاسی ادامه می یابد به خصوص اگر از داروی درمان تیروئید (لووتیروکسین) استفاده می کنید.

رژیم لاغری

کمبود مواد غذایی از دلایل دیگر ریزش مو در خانم ها است. بسیاری از خانم ها برای لاغر شدن رژیم های غیر اصولی را به کار می برند که باعث می شود بدن دچار کمبود مواد غذایی شده و موها ریزش پیدا کند. افراد گیاهخوار به دلیل عدم اطلاع کافی در زمینه چگونگی مصرف غذاهای گیاهی و عدم مصرف مواد غذایی حیوانی دچار کمبود پروتئین، روی، آهن، اسیدهای آمینه ضروری، ویتامین های گروه B و... می شوند.

فقر آهن یا لیزین

طبق یک تحقیق، 90 درصد از خانم هایی که از کم پشتی مو رنج می برند، درگیر فقر آهن و لیزین (نوعی آمینو اسید) هستند. لیزین به جا به جایی آهن در بدن کمک می کند که موجب سوخت و ساز بدن است.

افزایش سن

با بالا رفتن سن عملکرد سلول ها و عضوهای بدن کمی دچار مشکل می شود که سلول های پوست و مو هم از این قائده مستثنی نیستند. پس ریزش مو در سنین ۵۰ و ۶۰ سالگی امری کاملاً طبیعی است.

یائسگی

نزدیک به 50 درصد بانوان با نزدیک شدن به سن 50 سالگی با مشکل کم پشت شدن یا ریزش مو مواجه می شوند؛ چراکه هورمون ها تا به این سن به رشد مو کمک می کردند؛ اما ریزش مو با عبور از 50 سالگی و کاهش استروژن شروع می شود.

بیماری

ناراحتی تیروئید، دیابت، بیماری لوپوس یا کم خونی از جمله بیماری هایی به شمار می آیند که ابتلا به آنها ریزش ناگهانی مو را در پی دارد و ریزش مو غالباً نخستین نشانه بیماری است. عفونت قارچی ، سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS) و بعضی از درمان های سرطان نیز منجر به ریزش مو می شود.

تشخیص علل ریزش مو

• بررسی سطح هورمون ها (دی هیدرواپیاندروسترون، تستوسترون، آندرواستندیون، پرولاکتین، هورمون FSH و هورمون LH)
• آهن سرمی، فریتین سرمی و ظرفیت کلی اتصال آهن (TIBC)
• شمارش سلول های خونی (CBC)
• سطح هورمون های تیروئیدی (T3, T4, TSH)
• نمونه برداری از پوست سر. بخش کوچکی از پوست سر معمولاً به قطر 4 میلی متر برداشته شده و برای تعیین علت ریزش مو ، زیر میکروسکوپ مورد بررسی قرار می گیرد.
• دانسیتومتری. دانسیتومتر یک وسیله بزرگ نمایی دستی است که برای بررسی و معاینه شفت مو به کار می رود.
• کشیدن مو. پزشک تعدادی از تار موهای فرد را به آرامی می کشد (در حدود 100 تار مو) تا بتواند وجود ریزش مو شدید را مورد سنجش قرار دهد. در صورتی که بیش از 10 تار مو ریزش کند، فرد به ریزش مو شدید دچار است. در حالت نرمال با هر بار کشش باید یک تا سه تار مو ریزش کند.

درمان ریزش مو در مردان و زنان بالای 40 سال

روشهای موضعی و تقویتی

1. ماینوکسیدیل: محلول یا شامپو ماینوکسیدیل که هر روز بر روی پوست سر باید مالید.
2. ویتامین درمانی: پکیج درمانی است که شامل انواع ویتامین های مناسب برای رشد و تقویت مو است و از ریزش مو جلوگیری میکند و باید حتماً طبق نظر پزشک و مصرف شود.
3. فیناستراید : یک قرص تجویزی است که ممکن است به کند شدن ریزش مو کمک کرده و باعث رشد موی جدید شود. این دارو بیشتر برای آقایان تجویز می شود و در آقایان زیر ۶۰ سال تأثیرگذاری بالاتری خواهد داشت.

مزوتراپی

مزوتراپی مو یک روش غیر تهاجمی است که در آن ترکیب های خاصی در لایه های سطحی پوست تزریق می شود. این مواد در زیر لایه اپیدرم پوست تزریق شده تا به بافت هدف برسند. ترکیب تزریقی می تواند شامل مواد بسیاری باشد که بر اساس نیاز افراد، می توان آن را برای هر بیماری به صورت خاص تهیه نمود. ترکیب این مواد تزریقی می تواند شامل مواد معدنی، ویتامین ها، اسیدهای آمینه، اسیدهای نوکلئیک و کوآنزیم ها باشد.

لیزر تراپی

یکی دیگر از راههای درمان ریزش مو و تقویت مو لیزر تراپی یا لیزر سرد است. که با سطح انرژی و جریان کم و اثر بخشی بالا صورت میگیرد. در این روش، جراحی انجام نخواهد شد و به بافت و بازسازی ریشه مو و تقویت آن کمک میشود و باعث میشود موها ضخیم تر، با کیفیت ساقه اضافه، بدون ریزش و براق تر شود.

تزریق پلاسمای غنی از پلاکت (PRP)

یکی از روش های درمان ریزش مو تزریق پلاسمای غنی از پلاکت یا پی آر پی مو است. در این روش پلاسمای غنی از پلاکت به پوست سر تزریق می شود. این روش به ترمیم مو کمک می کند. تزریق پلاکت یا (PRP) باعث کاهش ریزش مو و بهبود تراکم و قطر مو می شود.

هورمون درمانی

درصورتی که ریزش مو به علت عدم تعادل هورمونی باشد، معمولاً از هورمون درمانی برای توقف ریزش مو استفاده می شود. از داروهای ضدبارداری یا هورمون استروژن و پروژسترون برای درمان ریزش مو در زنان استفاده می شود. داروهای ضدآندروژن مانند اسپیرولاکتون نیز برای درمان ریزش مو مورد استفاده قرار می گیرند. آندروژن ها هورمون های مردانه هستند که در برخی زنان مبتلا به تنبلی تخمدان، سرعت ریزش مو را تسریع می کنند. داروهای ضدآندروژن، تولید هورمون مردانه را متوقف می کنند و از ریزش مو در زنان جلوگیری می کنند.

کاشت مو

در برخی موارد که فرد به هیچ گونه درمانی پاسخ نمی دهد ممکن است از کاشت یا پیوند مو استفاده شود. در این روش از قسمت های سالم مو برداشته می شود و به قسمت های کم تراکم یا خالی تر پیوند زده می شود.

---