درد تجربه ای است که تقریباً همه ی افراد، با توجه به میزان خفیف یا شدید آن را احساس کرده اند. یکی از این عارضه های شایعی که ممکن است طی اتفاقی یا بر اثر افزایش سن برای هر کسی ایجاد شود، آرتروز زانو یا همان ساییدگی مفصل زانو است که علاوه بر درد شدید محدودیت های حرکتی فراوانی را برای افراد به همراه دارد. در چنین شرایطی فوق تخصص درد با به کارگیری دانش و مهارت اقدام به انتخاب یکی از بهترین روش های درمانی زانو می کنند. روش های پی آر پی و ارتوکین تراپی تا کنون موفقیت درمانی بسیاری را رقم زده اند. پلاسمای غنی از پلاکت (پی آر پی) ماده ای است که از تغلیظ پلاسما ساخته شده است.

پی آر پی دارای پلاکت، پروتئین و سایر مواد بالاتری نسبت به پلاسمای خون معمولی است. پی آر پی دارای غلظت بالاتری از موادی است که بدن شما را به رشد بافت جدید ترغیب می کند و در بهبودی پس از آسیب های خاص یا سایر مشکلات کمک می کند. در روش ارتوکین تراپی، پروتئین های مفید استخراج شده از خون شما به مفاصل آسیب دیده تزریق می شوند. به کمک ارتوکین تراپی می توانید به روشی مؤثر با آرتروز که نوعی بیماری فرسایشی مفصل است، مقابله کنید. برای انجام ارتوکین تراپی لازم است که ابتدا کمی خون از بیمار گرفته شود، سپس پروتئین های محافظ موجود در آن تکثیر شود و در نهایت پروتئین ها به خود بیمار تزریق شود. ارتوکین تراپی درمانی کاملاً ایمن، مؤثر و اتولوگ است. منظور از اتولوگ بودن استفاده کردن از خون و پروتئین های خود بیمار است. در کل بیمارانی که به درد های مفصلی در کمر، زانو و دیگر بخش های بدن دچار هستند، ترجیح می دهند به جای استفاده ی هر روزه از مسکن های قوی، از روش های جایگزین مثل تزریقات مفصلی استفاده کنند. در این میان هر دوی این روش ها به جهت تسکین درد و علائم توصیه می شود و بیماران امکان استفاده از هر دو را دارند؛ اما تفاوتی که میان این دو وجود دارد این است که در روش پی آر پی بیشتر فعالیت آن متمرکز به بازسازی ناحیه آسیب دیده است؛ اما در روش ارتوکین تراپی با خاصیت ضد التهابی که دارد متمرکز بر روی کاهش التهابات موجود در ناحیه است.

کاربرد ارتوکین تراپی

ارتوکین تراپی در شرایط زیر برای بیمار توصیه می شود:

• بیماران مبتلا به آرتروز درجه I تا III که در آن بیشتر غضروف ها هنوز دچار فرسایش نشده اند و التهاب آسپتیک مزمن وجود ندارد (مانند آرتروز زانو ، لگن، کمر و غیره)
• تغییرات دژنراتیو در مفاصل بین مهره ای که شامل دردهای دیسکوژنیک نیز می شود.
• در بیمارانی که از انجام جراحی جایگزینی مفصل اجتناب می کنند یا کاندیدای مناسبی برای انجام این نوع از عمل جراحی نیستند (موارد دیسک کمر ، کمر درد ، مشکلات ستون فقرات و غیره)
• در بیمارانی که برای کورتیزول درمانی مناسب نیستند.
• در بیمارانی که از ناحیه رباط یا تاندون آسیب دیده اند و به روش های درمان معمولی پاسخ نمی دهند.

مزایای ارتوکین تراپی

مزایای ارتوکین درمانی با اثربخشی سایر روش های درمانی محافظه کارانه مقایسه می شود:

• این روش دارای اثر ضد درد مداوم و طولانی مدت است.
• روند التهاب را کند و یا به تعویق می اندازد و بنابراین از پیشرفت سریع بیماری جلوگیری می کند.
• سرم ارتوکین از ماده فعال بیولوژیکی طبیعی بدن انسان ساخته شده و هیچ ماده افزودنی شیمیایی اضافه نشده و در نتیجه عوارض جانبی کمتری دارد.
• به بازیابی فعالیت مفصل و دامنه حرکتی و تحرک بیمار کمک می کند.

آمادگی برای ارتوکین تراپی زانو

1. 24 ساعت قبل از خون گیری
2. یک صبحانه ی سبک بخورید.
3. 2 تا 3 لیتر آب بخورید چراکه حدود 30 تا 60 میلی لیتر خون از شما گرفته شده و لازم است تا قبل از این کار آب کافی به بدن شما رسیده باشد.
4. از مصرف الکل و غذاهای پرچرب خودداری کنید.

روند انجام ارتوکین تراپی

• از بیمار خون گرفته شده و این کار مشابه نمونه گیری های آزمایشگاهی انجام شده و دردناک نخواهد بود.
• خون در دمای 37 درجه ی سانتیگراد نگه داشته شده که منجر به تولید آنتاگونیست اینترلوکین 1 خواهد شد.
• با استفاده از یک سانتریفیوژ آزمایشگاهی، اجزای خون جداسازی شده و پروتئین آن خارج می شود.
• مواد استخراج شده در آمپول پر شده و آماده ی تزریق می شود.
• سپس با کمک سی تی اسکن، این مواد به ناحیه ی دردناک زانو تزریق می شوند.
• این تزریقات معمولاً 1 تا 2 بار در هفته تکرار شده و درمان زانودرد به 6 تزریق نیاز خواهد داشت. البته بسته به شدت عارضه ی شما ممکن است تعداد تزریقات متفاوت باشند.

مراقبت بعد از تزریق ارتوکین

پس از تزریق توصیه می شود که به مدت 48 ساعت از فعالیت شدید خودداری کنید. از شنا کردن، فعالیت های شدید، سونا و گرمای شدید نیز دوری کنید. پس از ارتوکین تراپی لازم است تا برای گرفتن نتیجه ی مناسب در یک برنامه ی توانبخشی شرکت کنید تا عارضه های زمینه ای و مشکلات مربوطه نیز در صورت وجود شناسایی شده و درمان شوند.

عوارض ارتوکین تراپی

ارتوکین تراپی روشی 100 درصد طبیعی و با اساس بیولوژیک است. درنتیجه عوارض جانبی این روش بسیار نادر خواهند بود. شایع ترین عارضه ی این روش واکنش های عمومی بدن نسبت به تزریق هستند. این روش تداخل شناخته شده ای با روش های درمانی دیگر ندارد.

1. درد و خشکی مزمن زانو
2. عدم تأثیرگذاری تزریقات
3. تورم و بی حسی در اطراف محل تزریق که تا 2 ساعت باقی خواهد ماند.
4. برخی از افراد به مدت 24 ساعت پس از تزریق در زانوی خود احساس فشار می کنند. خطر عفونت و خونریزی موضعی نیز وجود خواهد داشت (همانند هر تزریق دیگری).
5. بروز واکنش آلرژی بسیار نادر خواهد بود.

کاربرد پی آر پی

درمان پلاسمای غنی از پلاکت یا درمان درد با PRP یک روش جدید تزریقی است که از پلاکت ها و سلول های بدن برای کاهش انواع درد استفاده می کند. معمولاً برای درمان در شرایط زیر استفاده می شود:

• استئوآرتریت مفاصل
• آسیب به گردن و ستون فقرات
• آسیب های زانو ، آرنج، شانه
• پارگی عضلات و تاندون
• فاشیا پلانتار (فاشیای کف پا: التهاب تاندون کف پا )
• آسیب های مرتبط با ورزش
• در رفتگی، نیمه در رفتگی و بی ثباتی و درد لگن
• رگ به رگ شدن و کشیدگی مچ پا
• رگ به رگ شدن رباط، پارگی و کشیدگی

مزایای تزریق پی آرپی

• زمان نقاهت کوتاهتر در مقایسه با جراحی
• عدم نیاز به بیهوشی
• روش درمانی طبیعی تر
• افزایش عملکرد و دامنه حرکت
• راه حل مؤثر برای جلوگیری یا به تأخیر انداختن جراحی
• بهبود تسکین درد و کاهش التهاب

فرایند تزریق پی آر پی

برای تزریق پی آر پی ، خون از یکی از سیاهرگ های دست گرفته شده و در دستگاه سانتریفیوژ قرار داده می شود. پلاکت از اجزای دیگر خون جدا می شود. پلاکت ها با خون اولیه ترکیب می شود تا اثر آن افزایش یابد و سپس در ناحیه آسیب دیده یا دردناک تزریق می شود. زمانی که پس از چند هفته، بهبودی حاصل شد، درد کاهش می یابد. خون با استفاده از تجهیزات پیشرفته تجزیه شده و پلاسمای آن برداشته شده و با پلاکت ترکیب می شود. خون فراوری شده در ناحیه آسیب دیده با کمک فلوروسکوپ یا هدایت اولتراسونیک تزریق می شود.

آمادگی قبل از تزریق پی آر پی

فرایندهایی که قبل از تزریق پی آر پی انجام می شوند عبارتند از:

• مصرف داروهای غیراستروئیدی ضدالتهاب (NSAIDs)، مانند ایبوپروفن یا آسپرین یا داروهای مخصوص درمان آرتروز مانند سلبرکس را از یک هفته قبل از درمان متوقف کنید. البته ممکن است مصرف آسپرین ۸۱ میلی گرمی در دوز پایین مانعی نداشته باشد.
• از دو تا سه هفته قبل از درمان درد با پی آر پی از مصرف داروهای کورتیکواستروئید خودداری کنید.
• از ۵ روز قبل از درمان، داروهای ضد انعقاد مصرف نکنید. برای تغییر برنامه مصرف دارو حتماً با پزشک مشورت کنید.
• روز قبل از درمان مایعات فراوان بنوشید.

مراقبت های بعد از پی آر پی کمر

پس از تزریق پی آر پی التهاب، درد و ورم موقتی ایجاد می شود. غالباً از بیمار خواسته می شود که چند روز استراحت کند و به مفصل تزریق شده فشار نیاورد. همچنین پزشک به بیمار توصیه می کند که پس از تزریق:

• مسکن ضدالتهابی مصرف نکند، پزشک مسکن مناسب را تجویز خواهد کرد.
• روزانه چند بار، هر بار به مدت ۲۰ ـ ۱۰ دقیقه کمپرس سرد روی موضع قرار دهد تا درد و ورم کاهش یابد. البته برخی پزشکان کمپرس گرم را توصیه می کنند.
• از چوب زیر بغل استفاده کند و برای محافظت و بی حرکت نگه داشتن مفصل تزریق شده بریس و یا آتل ببندد.

عوارض تزریق پی آر پی

• عفونت
• آسیب دیدگی عصبی
• درد در محل تزریق
• آسیب بافت

هزینه ارتوکین تراپی و پی آر پی

هزینه ارتوکین تراپی در تهران نیز متفاوت است؛ اما با این اوصاف درمان با این روش هزینه های را برای بیمار به همراه دارد فاکتور های مهم در این هزینه ها موارد زیر را شامل می شود:

• شدت و نوع ناحیه آسیب دیده
• میزان تخصص مهارت و شهرت متخصص
• هزینه مرتبط با کمیت و کیفیت تجهیزات و ابزار های مخصوص آن
• بسته به میزان تعداد تزریقات انجام که نیز متفاوت است.
• تعداد جلسات مراجعه جهت معاینه، تشخیص و درمان
• میزان دستمزد پزشک

تفاوت ارتوکین با پی آر پی

معمولاً ارتوکین با پی آر پی (پلاسمای غنی شده با پلاکت) اشتباه گرفته می شود؛ چرا که در هر دو شیوه سرم خون در موضع درد تزریق می شود. از جمله تفاوتهای این دو روش عبارتند از:

1. در ارتوکین تراپی تمرکز فقط روی مشکلات مکانیکی در مفاصل نیست؛ بلکه در این روش التهاب که به عنوان یکی از عوامل آسیب بافتی می باشد، رفع می شود.
2. در شیوه ارتوکین درمانی برای افزایش غلظت پروتئینهای ضد التهابی به جای پلاکتها، قبل از قرار دادن در سانتریفیوژ خون فرد در انکوباتور گرم میشود.
3. در هر دو شیوه ارتوکین تراپی و پی آر پی خون بیمار گرفته میشود؛ اما در پی آر پی پروتئین التهابی خون گرفته می شود. این در حالی است که در ارتوکین تراپی پروتئین ضد التهابی خون گرفته میشود در نتیجه از هر دو شیوه جهت درمان به صورت ترکیبی نمیتوان استفاده نمود.

---