در چه مواردی از پیلینگ شیمیایی استفاده می شود؟

دکتر فاطمه عندلیب [ متخصص پوست و مو ]آدرس وب سایت : www.drandalib.ir
آدرس مطب : اصفهان ، خیابان توحید میانی ، بن بست پارکینگ عمومی توحید ، مجتمع آسمان ، طبقه چهارم تلفن مطب : 36260819 - 031

پیلینگ صورت یا لایه‌برداری به معنی جوانسازی پوست است که لایه‌ی رویی سلول‌های مرده پوست را از بین می‌برد و سلول‌های مجاور را تحریک می‌کند تا یک لایه با سلول‌های جدید و کیفیت بهتر ایجاد کند و در نتیجه پوست را جوان کند. روشهای لایه برداری پوست مختلفی وجود دارد که تفاوت آنها بر اساس لایه پوست، ترکیب ماده لایه‌برداری و نحوه انجام کار است.

لایه برداری شیمیایی پوست یکی از قدیمی‌ترین درمان‌های زیبایی است و افراد از آن در جهت داشتن پوستی صاف‌تر و زیباتر استفاده می‌کنند. پیلینگ شیمیایی یک عمل زیبایی بدون جراحی است که لایه های بیرونی پوست را از طریق برخی مواد شیمیایی مانند اسید استیک، اسید گلیکولیک و سالیسیلیک اسید لایه برداری کرده و از بین می برد و در واقع روی لایه برداری و بازسازی پوست کار می کند.

در چه مواردی از پیلینگ شیمیایی استفاده می شود؟

لایه برداری شیمیایی یک روش ترمیم کننده پوست است. بسته به روش انجام آن، لایه برداری در یکی از سه عمق پوست انجام می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود:

1. لایه برداری شیمیایی سبک. لایه برداری (سطحی) لایه بیرونی پوست (اپیدرم) را از بین می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌برد. برای درمان چین و چروک های ریز، آکنه، رنگ ناهموار پوست و خشکی استفاده می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود. ممکن است هر دو تا پنج هفته یک بار به لایه برداری سبک نیاز داشته باشید.
2. لایه برداری شیمیایی متوسط. لایه برداری شیمیایی متوسط سلول های پوست را از اپیدرم و بخش هایی از قسمت بالایی لایه میانی پوست شما (درم) حذف می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کند. برای درمان چین و چروک، اسکار آکنه و رنگ ناهموار پوست استفاده می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود. ممکن است لازم باشد این روش را تکرار کنید تا به نتیجه دلخواه برسید یا حفظ کنید.
3. لایه برداری شیمیایی عمیق. لایه برداری شیمیایی عمیق سلول های پوست را در عمیق ترین لایه از بین می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌برد. پزشک شما ممکن است این روش را برای چین و چروک های عمیق تر، اسکارها یا رشدهای پیش سرطانی توصیه کند؛ اما نیاز به تکرار این مرحله نیست. لایه برداری شیمیایی نمی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تواند جای زخم ها یا چین و چروک های عمیق را از بین ببرد یا افتادگی پوست را درمان کند.

انواع لایه بردارهای شیمیایی

آلفا هیدروکسی اسیدها (AHA)

این اسیدها شامل گروهی از اسیدهای محلول در آب هستند که معمولاً از میوه‌های قندی استخراج می‌شوند. معروف‌ترین AHA ها عبارت‌اند از:

1. گلیکولیک اسید که از نیشکر استخراج می‌شود.
2. لاکتیک اسید که در شیر و برخی سبزیجات وجود دارد.
3. سیتریک اسید که در مرکبات یافت می‌شود.
4. تارتاریک اسید که در انگورها وجود دارد.
5. مالیک اسید که از سیب استخراج می‌شود.

این اسیدها کمک می‌کنند که لایه‌ای از روی پوست صورت برداشته شود تا سلول‌های جدید و یکدست‌تر از نظر رنگ جای سلول‌های قدیمی را بگیرند. نسبت به سایر اسیدهای استفاده شده برای لایه برداری پوست، AHA ها عملکرد سطحی‌تری دارند .

بتا هیدروکسی اسیدها (BHA)

این اسیدها محلول در چربی هستند می‌توانند تا عمق فولیکول‌های مو نفوذ کنند و چربی اضافی و سلول‌های مرده را از درون منافذ پوستی خارج سازند. بتا هیدروکسی اسیدها بیشتر برای درمان آکنه و آسیب‌های پرتوهای مضر آفتاب استفاده می‌شوند. معروف‌ترین BHA، سالیسیلیک اسید است که عمدتاً در درمان آکنه استفاده می‌شود؛ ولی برای بهبود قرمزی و التهاب کلی پوست هم مفید است.

رتینوئیک اسید

رتینوئیک اسید نوعی رتینوئید است و از مشتقات ویتامین A محسوب می‌شود. این لایه بردارها معمولاً در کلینیک‌ها استفاده می‌شوند و کمتر در تولید محصولات لایه بردار خانگی کاربرد دارند. رتینوئیک اسید نسبت به BHA لایه برداری عمقی‌تری انجام می‌دهد و برای رفع جای زخم یا اسکار، لکه‌ها و خطوط پوستی مؤثر است.
فنول: این ماده شیمیایی قوی برای لایه برداری عمیق پوست کاربرد دارد.

انواع پیلینگ شیمیایی پوست

لایه برداری سطحی پوست

متخصص پوست ممکن است از یک فرمول خاص برای لایه برداری شیمیایی استفاده کند که مطابق با ویژگی های پوست شما و نتایج مورد نظر انتخاب می شود. لایه برداری شیمیایی سطحی برای درمان چین و چروک های سطحی، خشکی های پوست، رنگدانه ای شدن ناگهانی پوست و آکنه مورد استفاده قرار می گیرد. محلول استفاده شده در این روش معمولا حاوی آلفاهیدروکسی اسیدها (AHAs) مانند گلایکولیک، لاکتیک، سالیسیلیک یا اسیدهای میوه می باشد. لایه برداری های سطحی برای افرادی مناسب است که خواهان بهره مندی از مزایای لایه برداری بوده اما امکان صرف زمان مورد نیاز برای دوره ریکاوری لایه برداری عمیق تر را ندارند.

لایه برداری متوسط

بسیاری از پزشکان برای لایه برداری شیمیایی متوسط از تریکلورواستیک اسید (TCA) استفاده می کنند. این اعمال شیمیایی برای درمان چین و چروک های سطحی پوست، لکه ها و آسیب های سطحی و مشکلات رنگدانه ای شدن پوست کاربرد دارند. مشابه با لایه برداری شیمیایی سطحی، این نوع لایه برداری نیز زمان ریکاوری کمتری نسبت به لایه برداری عمقی دارد. لایه برداری TCA گزینه مناسبی برای بیماران دارای رنگ پوست تیره تر می باشد.

لایه برداری عمقی پوست

لایه برداری عمقی پوست، قوی ترین نوع لایه برداری صورت است. ماده شیمیایی استفاده شده برای لایه برداری شیمیایی عمقی فنول اسید است. لایه برداری عمقی برای درمان چین و چروک های خشن صورت، لکه های ایجاد شده ناشی از افزایش سن یا نور خورشید و زخم ها و لکه های ناشی از رشد پیش سرطانی مناسب می باشد. از آنجا که لایه برداری شیمیایی بهترین و ماندگارترین نتایج را ایجاد می کند، بنابراین بیشتر از سایر روشها به طول انجامیده (۱ الی دو ساعت) و نیازمند زمان ریکاوری بیشتری است. فنول اسید به طور معمول تنها برای لایه برداری پوستی استفاه می شود. لایه برداری عمقی پوست ممکن است مجر به روشن شدن دائمی پوست شده و بنابراین بیماران می بایست پیش از قرار گرفتن تحت این درمان با یک متخصص پوست و زیبایی مجرب مشورت کنند.

آمادگی جهت پیلینگ شیمیایی پوست

ابتدا باید با متخصص پوست مشورت کنید تا بهترین گزینه درمانی را انتخاب کنید و در مورد هر عاملی که می تواند در لایه برداری اختلال ایجاد کند شما را آگاه کند. به عنوان مثال قبل از لایه برداری شیمیایی باید:

1. حداقل به مدت 48 ساعت از هیچ نوع رتینول یا داروی موضعی رتین A استفاده نکنید.
2. به متخصص پوست خود در مورد داروهایی که مصرف می کنید اطلاع دهید.
3. حداقل شش ماه از آکوتان استفاده نکرده باشید.
4. اگر سابقه تاول های تب یا تبخال دارید برای جلوگیری از جوش در اطراف دهان از یک داروی ضد ویروسی استفاده کنید.
5. از لوسیون های مخصوص برای بهبود درمان استفاده کنید، مانند لوسیون اسید گلیکولیک
6. برای جلوگیری از تیرگی پوست از کرم رتینوئید استفاده کنید.
7. یک هفته قبل از لایه برداری، اپیلاسیون، اپیلاسیون یا استفاده از محصولات موبر مو را متوقف کنید.
8. یک هفته قبل از لایه برداری استفاده از اسکراب و لایه بردارهای صورت را متوقف کنید.

روش پیلینگ شیمیایی پوست

پیلینگ شیمیایی معمولاً در مطب پزشک قابل انجام است. پیلینگ‌ های عمیق‌ تر نیاز بی‌ حسی نیز دارند؛ اما انواع سطحی، نیازی به آن نیست. دفعات درمان بر حسب شرایط هر فرد متفاوت است و نتیجه نهایی اغلب چند ماه بعد از درمان ظاهر می‌شوند. ماده شیمیایی روی محل مورد نظر که معمولاً تمام صورت است، مالیده می‌شود. با این کار ترکیبات شیمیایی، لایه برداری را شروع می‌کنند. ابتدا لایه خارجی پوست که معمولاً شامل پوست مرده است برداشته می‌شود. سپس ترکیبات شیمیایی شروع به تحریک ساخته شدن سلول‌های جدید پوست می‌کنند.

مراقبت های بعد از پیلینگ شیمیایی پوست

خارج از لایه برداری سطحی، لایه برداری شیمیایی نیاز به برنامه ریزی قبلی و زمان استراحت بعد از عمل دارد. افزایش طول عمر نتایج باعث می شود زمان صرف شده ارزشمندتر شود. برای ماندگاری بیشتر نتایج لایه برداری شیمیایی، موارد زیر را انجام دهید:

مراقبتها را رعایت کنید.

تمام دستورالعمل های قبل و بعد از درمان را به دقت دنبال کنید. به پوست خود زمان دهید تا کاملاً التیام یابد و مهمتر از همه از لمس صورت خود در زمانی که پوست در حال بهبود است خودداری کنید.

پوست را هیدراته نگه دارید.

آبرسانی به پوست همیشه مهم است؛ اما حتی بعد از لایه برداری مهمتر. در صورت نیاز چند بار در روز از مرطوب کننده خود استفاده کنید.

از آفتاب دوری کنید.

قرار گرفتن در معرض آفتاب پوست شما را پیر می کند، حتی پس از لایه برداری شیمیایی. با استفاده از کرم ضد آفتاب روزانه نتایج خود را برای مدت طولانی تری حفظ کنید.

تفاوت لایه برداری شیمیایی و لایه برداری با سایر روشها

در فرآیند لایه برداری شیمیایی اسيدها و آنزيم‌های خاصی باعث از بين رفتن سلول‌های مرده می‌شوند در حقيقت يك سوختگي شيميايی خفيف و كنترل شده در پوست به‌وجود می‌آيد و سلول‌های مرده پس از جدا شدن، جای خود را به سلول‌های سالم و جوان می‌دهند.

موارد منع انجام پیلینگ شیمیایی

• داشتن سابقه اسکار و یا زخم های غیر عادی پوست.
• لکه های طبیعی تیره بر روی پوست.
• تغییر رنگ پیگمنت های پوست بر اثر اسکارهای عمیق.
• افرادی که درمان های جدی آکنه و جوش در یک سال اخیر داشته اند.
• داروها و پمادهایی که پوست را بیش از حد حساس می کنند.
• اشخاصی که آلرژی دارند و در سیستم ایمنی نقص دارند.
• اشخاصی که اشعه درمانی صورت و یا جراحی دیگری می خواهند در صورت انجام دهند.
• اشخاصی که در ناحیه درمان عفونت شدید دارند.
• همچنین افرادی که پوست تیره دارند، باید در مورد پیلینگ شیمیایی بسیار محتاط باشند. این به این دلیل است که احتمال زیادی وجود دارد که رنگدانه های پوست تازه درمان شده با رنگ پوست فعلی متفاوت باشند.

عوارض پیلینگ شیمیایی

تمامي اقدامات و درمانها داراي درجاتي از خطر مي باشند. در كل هر چه لايه برداري عمقي تر باشد خطر عوارض جانبي و مشكلات بيشتر است. عوارض جانبي بالقوه و مشكلات متعاقب لايه برداري شيميايي شامل:

• قرمزي
• تغييرات طول كشيده در رنگ پوست(سفيد شدن يا تيره شدن)
• دلمه بستن
• تورم به ويژه در اطراف چشم ها
• اسكار
• واكنش آلرژيك با ماده شيميايي مورد استفاده
• عفونت(افرادي كه شرح حالي از ابتلا به تبخال دارند بايستي قبل از درمان براي 2-1 روز آسيكلوير مصرف نمايند؛ چرا كه اين افراد بعد از يك لايه برداري شيميايي مستعد به عفونت مي باشند.
• حساسيت افزايش يافته پوست به نور خورشيد
• توجه ويژه اي در موارد استفاده از لايه بردارهاي عمقي كه شامل فنول مي باشد لازم است؛ چرا كه آنها به ندرت منجر به عوارض به مراتب شديدتري از قبيل نارسايي قلب، كبد يا كليه شده اند.

قیمت پیلینگ شیمیایی

هزینه پاکسازی شیمیایی پوست بسته به تعداد جلسات مورد نیاز، روش لایه برداری و وضعیت پوست افراد دارد.