چرا روش های پزشكی رایج برای درمان آرتروز با شكست روبرو می شود؟
چون بیشتر پزشكان معمولی و پایبند به سنت های پزشكی،تصور روشن ودرستی از علت های اساسی پدید آمدن بیماری آرتروزندارند،درمان های آن ها بر نشانه های این بیماری متكی است.به بیان دیگر،این پزشكان خود بیماری را درمان نمی كنند، بلكه نشانه های بیماری را از بین می برند.به عنوان مثال، با تزریق آمپول، استفاده از اشعه ایكس وتجویز دارو،به تصور آنكه این بیماری فقط مربوط به یك مفصل خاص است،به مداوای همان مفصل می پردازند. آن ها با تجویز دارو های مسكن فقط درد را موقتاً تسكین می دهند.اما در دراز مدت، به سبب عوارض جانبی نامطلوب این داروها سر انجام وضع بیماری به جای بهبودی وخیم تر می شود.
قبلا گفتیم كه بیماری آرتروزنوعی بیماری سیستماتیك است وكل بدن را متدثر می سازد.از این رو تنها روش هایی در در مان بیماری موفق است كهان را مهار كند ودرمانی قطعی داشته باشد تا علت های اصلی پدید آورنده ی بیماری را درمان نماید.و این شدنی نیست مگر درمان هایی كه بر اختلال های سیستماتیك فایق آیند،فرایند های متابولیك را به حالت طبیعی بر گرداند وكمك كند تا تمام اعمال ووظایف اندام های حیاتی وغدد به نحو مطلوب انجام گیرد.با وجود این،همان طور كه مشاهده می شود درمان های رایج از انجام چنین مهمی عاجزند.یعنی داروهایی كه در درمان های معمول ،برای مداوای آرتروز تجویز می گردد، از قبیل آسپیرین،كورتیزون،تزریق طلاو...تنها نشانه های بیماری را موقتاً ناپدید می كنند. ودر واقع ماسكی روی آن ها می كشند.این دارو ها نه باعث بهتر شدن وضع فرایند های در مانی خود بدن می شود و نه فایده ی پایداری در بر دارد.
به عنوان مثال مصرف دراز مدت آسپیرین، ممكن است سرعت تولید مواد ایمنی بخش اندام هارا كاهش دهد وباعث تحلیل قدرت در مانی خود بدن شود.بنا بر گزارش مجله ی انجمن پزشكی آمریكا حتی مصرف كم آسپیرین ممكن است باعث كندی وتندی ضربان قلب، تورم ادمی غشاهای موكوسی،ضربان های نا منظم و گاهی ظا هر شدن آلومین در اوره شود.
در مورد كورتیزن نیز پژوهش ها نشان داد كه این داروی به اصطلاح معجزه گر به قدری عوارض جانبی خطر ناك در بر دارد كه هم اكنون بسیاری از پزشكان و دست اندر كاران با وجدان حتی از دست زدن به آن پر هیز می كنند.عوارضی مثل زخم معده،نرمی استخوان ها،به همراه شكنندگی آن ها، اختلال های روانی،بیماری های روانی و عصبی یا تخریب اعصاب،آب مروارید،بروز جوش صورت، رشدمو های اضافی به ویژه در زنان، مرض قند، فشار خون،بروز اختلال در متابولیسم وجذب پروتئین ها و چربی ها،احیای شرایط برای بروز بیماری سل، باقی ماندن املاح وآب در بافت ها كه نتیجه ی آن فشار به قلب و كلیه هاست، كاهش احتمالی مقاومت بدن به سرطان و.... بایدبرای احتراز هر فرد از این داروی خطرناك كفایت كند.
می توان گفت كه كورتیزون دارویی اهریمنی است. این دارو چنان به خوبی نشانه های بیماری را مرتفع می كند كه بیمار گمان می كند حالش كاملا خوب شده به طوری كه نا گهان می تواند راه برود ،بدود و... اما این مداوا،در مانی موقتی ولحظه ای است.موقعی كه تأثیر كورتیزون از بین برود حال بیمار از هر وقت دیگری بد تر می شود.
در مورد تزری ق طلا نیز گفته شده است كه یكی از مؤثر ترین روش ها برای درمان بیماری آرتروز است؛ اما اكنون مشخص گردیده است كه تزریق نمك های طلا بسیار سمی است و ممكن است مو جب بروز بیماری ها و مشكلات دیگری از جمله آسیب رساندن جدی به كلیه ها ، كبد وحتی مرگ بیمار شود .
به هر حال چنین به نظر می رسد كه پزشكی رایج بنا به اقرار خود،، از علت بیماری آرتروز آ گاه نیست و از این رو منطقی است كه وقتی علت بیماری شناخته نشود، یافتن راه در مان آن هم ممكن نباشد.
برنامه ی روش های در مانی بیو لوژیك
قبلا اشاره كردیم كه پزشكی بیولوژیك ،آرتروز را نوعی بیماری سیستماتیك می داند كه در نتیجه اختلال در متابولیك و عدم تعادل شیمیایی در اندام ها،غدد وبافت های بدن پدید می آید.التهاب وتغییر های مخرب در كار كرد مفصل ها وبافت های پیرامون آن ها در نتیجه ی اختلال های بیو
از این رو دردرمان آرتروز با روش بیولوژیك اهداف زیر مد نظر قرار دارند:
1 ـ حذف واصلاح شرایط غیر طبیعی ویرانگر سلامت كه باعث گسترش بیماری می شود.
2 ـ به كار گیری نیرو های در مانی خود بدن در جهت طبیعی كردن تمام فرایند های متابولیك یعنی پاك كردن بدن از مواد سمی وزاید جمع شده در آن و نیرو بخشیدن به كارایی تمام اندام های حیاتی،بر انگیختن فعالیت مجدد غدد، به وجود آوردن تعادل شیمیایی در بافت ها ویك كلام باز سازی ونیرو بخشیدن به سلامت عمومی بیمار.
ـ شیمیایی، عدم تعادل هور مونی وضعف اعمال اندام های حیاتی0 ناشی از فشار های دراز مدت روحی وجسمی) بروز می كند.
پرهیز از مصرف دارو
چون هدف مصرف دارو های متداول در درمان مرسوم آرتروز از بین بردن نشانه های بیماری به صورت موقت است، بالطبع مصرف دارو در برنامه ی در مان های بیولوژیك جایی ندارد.بنا بر این بر طرف كردن درد به صورت موقت و بدون توجه به علت های بو جود آورنده ی آن با فلسفه ی پزشكی بیولوژیك در تعارض است.
درك این نكته از از اهمیت حیاتی بر خور دار است كه نشانه های بیماری از قبیل درد ،التهاب،سفتی مفصل ها،تب،خستگی، بی اشتهایی و... پدیده هایی منفی نیست كه قرار با شد آن هار از بین ببریم ویا از شدتشان بكاهیم بلكه بر عكس این ها نشانه های مثبت وسازنده است كه به وسیله ی مكانیسم در ـ مانی خود بدن در جهت تلاش برای باز گرداندن سلامت ایجاد شده است.اگر این مطلب را به درستی در ك كنیم، دكتر با تجربه وقت خود وبیمار را برای از میان بردن موقت نشانه های بیماری تلف نمی كند.بلكه با اتخاذ بر خوردی مثبت،عوامل به وجود آورنده بیماری آرتروز را حذف واصلاح می كند واز نیر وهای بهبود بخش خود بدن حمایت می كند.
بنابر این اولین اصل برنامه ی بیولوژیك برای در مان آرتروز حذف دارو ها است. اعتقاد كلی پز شكانی كه در درمان های خود روش های بیولوژیك را به كار می بندند آن است كه شانس كسب بهبودی ودر مان بیماری ارتروزبا كمك روش های در مان بیو لوژیك با زمان و مقدار دارو هایی كه بیمار قبلاً مصرف كرده رابطه ای معكوس دارد.. مصرف دراز مدت داروها سر انجام با عث كم شدن و از میان رفتن مكانیسم های در مانی و دفا عی خود بدن و موجب به هم خوردن تعادل شیمیایی و هورمونی بدن می شود.دز این صورت بیماری به مر حله ای می رسد كه دیگر به طور كلی در مان پذیر نیست.از این رو حذف تمام داروها برای بدست آوردن نتیجه ی نهایی و مثبت كاملاً ضرورت دارد.
رژیم غذایی
دومین اصل برنامه ی روش های در مان بیولوژیك آرتروز بر تصحیح رژیم های غذایی استوار است.
تشخیص عمومی در مورد بیماران آرتروزی آن است كه رژیم غذایی آن ها به مدت طولانی از نظر عناصر غذایی حیاتی دچار كمبود بوده است و به طور كلی از غذا های بیش از حد پخته شده، انواع كنسرو ها، غذا های منجمد، غذا های بدون كالری و خوراك های بسته بندی شده به مقدار زیاد استفاده كرده اند.بعلاوه مقدار زیادی كالری تنها از موادی مانند شكر سفید و ارد سفید وتمام غذا های عجیب وغریب از این دو ماده،رژیم های غذایی را حتی ناسالمتر می كند.
این گونه سوء تغذیه همراه با با سایر عوامل از بین برنده ی سلامت مانند پر خوری، مصرف مشروبات الكلی و دخانیات و عدم فعالیت های بدنی موجب از میان رفتن سلامت عمومی این بیماران وگسترش فرایند های تخریبی در مفاصل آن ها می گردد.بنا بر این تغییر كلی و ریشه ای عادت های غذایی اهمیت ویژه دارد.این رژیم غذایی باید در عین حال تا حد ممكن برای سیستم گوارشی سبك باشد وتمام نیاز های غذایی را برای ترمیم وباز سازی سلامت بدن بر آورده كند.
