حتماً تو هم این جمله معروف را شنیدهای:" انسان جایزالخطاست"؛ یعنی انسان ممکن است دچار اشتباه شود. اگر کسی این مسئله را به یاد داشته باشد، آنوقت اولین قدم را در دیدن و پذیرفتن اشتباههایش برداشته است. من و تو که فرشته نیستیم، پس ممکن است اشتباه کنیم.
از پذیرفتن تا بزرگ شدن
دیدن و قبولکردن اشتباهها بهخودی خود خیلی خوب است، اما یک خوبی بیشتر و غیرمستقیمتر هم برای خود آدم دارد. کسی که اشتباهش را میبیند و میپذیرد، کمکم صبورتر و پختهتر میشود و در نهایت میتواند قضاوت روشنتر و منصفانهتری نسبت به آدمها و اتفاقها داشته باشد.
بگو ببخشید و خلاص
بعضیها فکر میکنند اگر به اشتباهشان اقرار کنند، چیزی ازشان کم میشود و کوچک میشوند. برای همین همه سعیشان را میکنند که اشتباهشان را توجیه کنند، به این امید که اشتباهشان دیده نشود. اما اینکار تنها موجب میشود کار غلط شان بیشتر به چشم بیاید و اشتباهشان را اشتباه تر میکند. بهجای همه اینها یک کلام بگو " ببخشید " و خلاص
به احترام دوستی
دوستی که فقط به کادو گرفتن و تبریک تولد و احوال پرسیدن نیست. اگر واقعا دوستت را دوست داری، باید اشتباههایت را هم بپذیری و بهخاطرشان عذرخواهی کنی. اقرار به رفتارهای اشتباه، موجب قوی و عمیقتر شدن دوستیها میشود. همه دوست دارند با آدمی دوست باشند که منعطف است و اشتباههایش را میپذیرد، نه یک آدم یک دنده و کلهشق.
نتیجهگیری درست از اشتباه
پذیرش اشتباه و عذرخواهی خیلی خوب است، اما کافی نیست. سعی کن از اشتباهت درس بگیری و خودت را تغییر بدهی. اگر باز همان کار غلط را تکرار کنی، دلخوری مثل زخمی قدیمی سر باز میکند و بستن اش كار سختی است.