1- کم خونی :
کم خونی های طول کشیده که بدون علامت هستند یکی از عوامل مهم و شایع ریزش مو میباشند.

2- کم کاری تیروئید :
این ریزش مو در حقیقت ریزش موی واکنشی و خود بهخود محدود شونده است. چند ماه بعد از بیماری اولیه ریزش مو بهطور ناگهانی آغاز شده و موها بهویژه در ناحیه گیجگاه کاهش مییابد.

3- پرکاری تیروئید :
در پرکاری تیروئید کمپشتی وسیع موهای سر و ریزش مو دیده میشود و حتی در مواردی، موهای زیر بغل هم کاهش مییابد. این بیماری بیشتر در سنین 20 تا 40 سالگی رخ میدهد و زنان بیشتر از مردان دچار آن میشوند

4- تغییرات در هورمونهای زنانه :
تغییرات قابلتوجه در سطح هورمونها به ویژه در زنان میتواند موجب ریزش مو شود. ریزش مو در زمان یائسگی و همچنین به دنبال تولد بچه به خاطر پایین افتادن سطح استروژن خون شایع است. وقتی ریزش مو به علت پایین افتادن استروژن خون باشد این موقتی است و موها مجددا به حالت اول برخواهند گشت، البته یک خانم در40 سالگی یا بالاتر نباید انتظار داشته باشد موهایش به اندازه سنین 20 سالگی رشد کند.

5-مصرف بیش از اندازه ویتامینها :
مصرف بیش از اندازه ویتامین A که معمولا در مکملهای ویتامینی یافت میشود منجر به ریزش مو میشود . بعد از قطع و نرمال شدن ویتامین A بدن موها به حالت نرمال بر میگردند.

6- کم مصرف کردن پروتئین :
وقتی بدن پروتئین کافی دریافت نکند در مصرف پروتئین خود صرفهجویی کرده و سهمیه موها را قطع میکند. 2 تا 3 ماه بعد از کمشدن پروتئین بدن موها ریزش میکنند. با مصرف کافی پروتئین میتوان جلوی این مشکل را گرفت. گوشت، تخممرغ و ماهیها منابع خوب پروتئین هستند. گیاهخواران میتوانند پروتئین خود را با افزودن آجیل گیاهان دانهدار و عدس به رژیم غذایی خود به دست آورند.

7- کم مصرف کردن آهن :
مصرف کم آهن منجر به ریزش مو میشود. این مسئله بهخصوص در مورد خانمها صادق است. منابع غذایی آهن برای گیاهخواران عبارتند از: دانه سویا، تخم کدو، عدس و اسفناج. منابع غذایی حیوانی آهن عبارتند از: گوشت قرمز خصوصا صدف،جگر