نقش آسپارتات یا اسید اسپارتیک در ورزشکاران ( قسمت ۱)

شهزاد محمدیان [ کارشناس ارشد تغذیه ]آدرس وب سایت : www.armitaclinic.ir
آدرس مطب : شهرک غرب بلوار فرحزادی تقاطع دریا خ نورانی پلاک 19 طبقه سوم تلفن مطب : 22366770 - 021

نام های دیگر: اسید اسپارتیک، نمک اسپارتات، اسید ال اسپارتیک، اسید ال آمینو سوکسینات

آسپارتات به عنوان نمک اسید آمینه اسید اسپارتیک در ترکیب با مواد معدنی چون منیزیوم، پتاسیوم و کلسیوم و روی به منظور تسهیل افزایش جذب در مکمل های غذایی وجود دارد. فراتر از این به طور طبیعی در بدن، تولید می شود، بنابراین در اصل غیر ضروری است، آسپارتات می تواند از طریق نیشکر و ملاس، لبنیات و گوشت به دست آید. در ارتباط با عملکرد انسانی در اواخر سال ۱۹۵۰ آزمایش های انسانی نشان داد که منیزیوم آسپارتات و پتاسیوم آسپارتات خستگی عضلانی را کاهش می دهد و به استقامت در ورزش کمک می کند.

در طول تمرینات بدنی به ویژه با شدت بالا مصرف مولکول های پر انرژی در عضلات به نام ATP در طول انقباض باعث می شود سطوح آمونیاک و لاکتات افزایش یابد. افزایش در این سطوح به بروز خستگی عضلات و کاهش ظرفیت استقامتی ورزشکاران نسبت داده می شود.تصور می شود که آسپارتات خستگی عضلانی را با تسریع در تبدیل آمونیاک به اوره کاهش می دهد، در نتیجه کاهش سطح آمونیاک در عضلات اجازه می دهد که ATP برای افزایش استقامت ساخته شود. علاوه بر این، فرضیه ای وجود دارد که نمک آسپارتات سرعت سنتز دوباره گلیکوژن را طی فعالیت افزایش می دهد، کمک به محافظت در برابر خستگی ناشی از تخلیه گلیکوژن می کند که معمولاً در ورزش به عنوان بانکینگ یا به دیوار خوردن شناخته شده است.