
مفصل شانه یکی از بزرگترین مفاصل در بدن است که از تحرک زیادی برخوردار است. روتاتور کاف (عضلات گرداننده شانه) گروهی از عضلات و تاندونها هستند که در اطراف مفصل شانه قرار دارند و مفصل را در محل خود نگه میدارند و موجب ثبات و حفظ قابلیت حرکتی مفصل شانه میشوند. شایعترین علت درد شانه پارگی عضلات گرداننده شانه و تاندونیت (التهاب تاندونهای شانه) میباشند. التهاب مفصل شانه نیز یکی دیگر از دلایل متداول ایجاد درد شانه میباشد. جهت رفع درد شانه معمولاً از داروهای مسکن بدون نیاز به نسخه پزشک، داروهای ضد التهابی، تزریق استروئید و فیزیوتراپی استفاده میشود. در صورتی که این روشها تأثیری در تسکین درد نداشته باشند، از روش تزریق پلاسمای غنی از پلاکت (پی آر پی) جهت بهبود عارضه (بدون ایجاد جای زخم و جلوگیری از تخریب بافت) استفاده میشود. روش پی آر پی به عنوان روش درمانی مؤثر، بیخطر و غیر جراحی جهت بهبود آسیبدیدگی عضلات، رباطها و تاندونها به طور گستردهای مورد استفاده قرار میگیرد.

پی آر پی با هدف کاهش التهاب، تسکین درد، تسریع بهبودی، افزایش تولید کلاژن به منظور داشتن پوستی باطراوت، تقویت گردش خون به منظور حمایت از روندترمیم و تولید سلولهای بنیادی برای بازسازی بافت ها مورد استفاده قرار میگیرد. این روش با تحریک روند طبیعیترمیم در بدن، بهبود بافت ها را تسریع میکند. تزریق پی آر پی روشی کم تهاجمی بوده و در صورت انجام توسط پزشک باتجربه و آموزش دیده میتواند بسیار ساده باشد. این روش نیازمند گرفتن خون از بیمار و سپس تغلیظ پلاکتهای آن خواهد بود. پس از آن مایع ایجاد شده که غلظت بالایی از پلاکت را دارد به بیمار تزریق خواهد شد. این روش میتواند برای افرادی که کاندید جراحی مفاصل بوده ولی تمایلی به انجام این کار ندارند به عنوان روش جایگزین مورد استفاده قرار بگیرد.
پزشک با پلاسمای غنی از پلاکت (PRP) می تواند به بیماران کمک کرده تا آسیب شانه خود را با استفاده از برنامه های درمانی خاص تسکین دهند. درمان با پلاسمای غنی از پلاکت می تواند به بهبود طیف وسیعی از آسیب های شانه کمک کند، برخی از این موارد ممکن است شامل موارد زیر باشد:
خون بدن انسان از پلاکت، پلاسما، گلبولهای سفید و قرمز خون تشکیل شده است. در اثر وارد شدن آسیب به بدن، پلاکتها به سمت ناحیه آسیبدیده حرکت کرده و فاکتورهای رشد را جهت کمک به بهبود آسیبدیدگی آزاد میکنند. فاکتورهای رشد قادر به تحریک رشد سلولی و افزایش سرعت بهبودی هستند. پلاسمای غنی از پلاکت (PRP) به وسیله گرفتن نمونه خون از بیمار به دست میآید. خون در سانتریفیوژ قرار گرفته و به چهار ساختار اصلی تقسیم میشود. با گردش خون در سانتریفیوژ، نیروی جاذبه اجزای سلولی مختلف را جدا کرده و در این حالت میتوان پلاسمای غنی از پلاکت را از دیگر اجزای خون مجزا کرد. سپس پلاسمای غنی از پلاکت (پی آر پی) مستقیماً به ناحیه آسیبدیده در شانه تزریق میشود. در مورد استفاده از این روش درمانی بایستی با متخصص ارتوپدی مشورت شود.

برای بهبود سریعتر، متخصصان توصیه می کنند که بیمار باید از ورزش سنگین در دوره منتهی به درمان خودداری کند. پزشکان همچنین توصیه می کنند که باید از مصرف داروهای غیراستروئیدی-التهابی (NSAIDS) در هفته های قبل و بعد از تزریق PRP خودداری کرد. این به این دلیل است که NSAID ها ممکن است روند بهبود بافت را مهار کنند، بنابراین درمان را بی اثر خواهند کرد.
از بیمار خواسته میشود که چند روز استراحت کند و به مفصل درگیر فشار نیاورد. پزشک به بیمار توصیه میکند که:
بیشتر بخوانید : تزریق پی آر پی (PRP) برای درمان و انواع مشکلات کمر در منزل
پلاکتهای خون، نوع بخصوصی از سلولهای خونی هستند. خون از 93% سلولهای قرمز،6% پلاکت خون، 1% سلولهای سفید خون (WBC) و پلاسما تشکیل شده است. اکثر افراد پلاکتها را تنها به تشکیل لخته خون مرتبط میدانند. اگرچه این کار قطعاً یکی از نقشهای مهم پلاکتهای خون است؛ اما این نوع سلولها در فرایند بهبود آسیبها نیز نقش بسزایی دارند. پلاکت خون انسان به طور طبیعی سرشار از فاکتورهای رشد بافت پیوندی می باشد. تزریق این فاکتورهای رشد به رباطها، تاندونها و مفاصل آسیب دیده موجب تحریک فرایند ترمیم و بهبودی طبیعی میشود. البته برای بهره بردن از این پروتئینهای طبیعی ترمیم کننده، باید ابتدا پلاکتها را غلیظ کرد. به عبارتی دیگر، پی آر پی فرایند بهبودی طبیعی بدن را تقویت و تحریک میکند. بهطور مثال، تزریق کورتیکواستروئید یا کوتیزون (معمولاً به این نام شناخته میشود) را نمیتوان در تاندونهایی که حامل بار زیادی از بدن هستند (مانند تاندونهای کاسه یا پتلار شانه) انجام داد؛ زیرا این کار موجب ضعیفتر شدن تاندون و در نتیجه پارگی آن میشود. در عوض میتوان پی آر پی را بدون هیچ خطر پارگی در این تاندونها تزریق کرد.
به طور معمول توصیه می شود بیمارانی که از این روش درمانی استفاده می کنند، به مدت 6 هفته از انجام فعالیت های سنگین خودداری نمایند و پس از گذشت این مدت زمان به فیزیوتراپی ارجاع داده می شوند که جلسات فیزیوتراپی نیز ممکن است تا 6 هفته ادامه داشته باشند؛ اما همچنان در طول این مدت، در صورتی که بیمار تمایل به انجام ورزش داشته باشد، نباید تمریناتی را انجام دهد که بر ناحیه تحت درمان قرار گرفته، فشار وارد کند.
تعداد جلسات مورد نیاز برای تزریق پی آر پی، با توجه به شدت آسیب و محل تزریق و توانایی التیام بخشی بدن بیمار مشخص می شود؛ اما معمولاً طی 1 تا 4 جلسه انجام می شود. طول این درمان تقریباً 2 ساعت می باشد.
هزینه تزریق پی آر پی به عواملی مانند تعداد و وسعت محل تزریق و همچنین میزان تجربه و تخصص پزشک معالج بستگی دارد.
از آنجا که روش پی آر پی شامل تزریق یک ماده به پوست است، عوارض جانبی بالقوهای برای آن وجود دارد. پی آر پی یک روش اتولوگ است، به این معنی که حاوی موادی است که به طور مستقیم از بدن شما گرفته میشود. این ویژگی باعث کاهش خطرات واکنشهای آلرژیکی میشود که ممکن است در اثر تزریق داروهای دیگر مانند کورتیزون یا هیالورونیک اسید ایجاد شود. با این وجود، عوارض ناشی از تزریق پی آر پی نیز وجود دارند، از جمله:
کاشت ابرو به روش FIT چیست و چگونه انجام می شود؟دکتر سهیلا طاهری [ متخصص پوست و مو ]
















