پوکی استخوان از مهمترین بیماری های انسان است. اهمیت این بیماری در دو نکته اساسی است. یکی اینکه پوکی استخوان بیماری شایعی است و افراد بسیاری بخصوص در سنین بالا به آن مبتلا هستند. نکته مهم دیگر عارضه مهم آن یعنی شکستگی است. شکستگی لگن سالانه موجب تحمیل هزینه های زیادی به اقتصاد کشورها میشود. مهمترین راه در کنترل این بیماری پیشگیری از آن است.

با این حال در صورت بروز بیماری، نیاز به درمان آن وجود دارد.اساسی ترین درمان پوکی استخوان استفاده از مقادیر کافی کلسیم و ویتامین د است. تمام بیماران مبتلا به پوکی استخوان باید مکمل های دارویی کلسیم و ویتامین دی دریافت کنند. همراه با این دو مکمل، پزشک معالج معمولا از یک داروی ضد پوکی استخوان هم استفاده میکند.

داروهایی که در درمان پوکی استخوان یا استئوپوروز بکار میروند به دو دسته کلی تقسیم میشوند. این دسته بندی برپایه پدیده ریمودلینگ Remodeling است . توضیح این پدیده ( ریمودلینگ ) اینست که استخوان یک بافت زنده بوده و مرتبا در حال تغییر است. سلولهای استئوکلاست که در بافت استخوان قرار دارند مرتبا در حال جذب و خوردن آن هستند و سلول های دیگر بنام استئوبلاست مرتبا استخوان جدید میسازند.

این دو روند جذب و تولید معمولا با هم هماهنگ هستند. با این حال دوران کودکی و نوجوانی تولید بیش از جذب است و در دوران پیری شدت جذب بیشر از تولید میشود ولی در هیچ سنی هیچ کام از روند های تولید و جذب متوقف نمیشود و فقط درصد آنها تغییر میکند.

بر اساس این پدیده داروهای ضد پوکی استخوان دو دسته هستند :

داروهایی که مانع جذب استخوان میشوند مانند بیس فسفونات ها، کلسیتونین، دنوزوماب، استروژن و مهار کننده های استروژن داروهایی که تولید استخوان را افزایش میدهند مانند تری پاراتید که نوعی هورمون پاراتیروئید است

از بین این داروها قویترین آنها بیس فسفونات ها هستند. اثر کلسیتونین و مهار کننده های استروژن (رالوکسیفن) کمتر است.

منبع : http://www.iranorthoped.ir
www.isfahan-dxa.ir

---