در انسان، لایه بیرونی پوست از سلول های مرده تشکیل شده است که یک مانع از محیط بیرونی است. این مانع می تواند سلامتی شما را حفظ کند؛ اما اگر آسیب ببیند، می تواند در معرض انواع عفونت ها باشد. قارچ پوست یک عفونت بسیار مسری است که می تواند با تماس فرد دیگری منتقل شود. درمان این بیماری بسیار مهم است؛ زیرا ممکن است در تمام بدن گسترش یابد و منجر به عوارض دیگری شود. قارچ پوستی یک عفونت پوستی انسانی است که توسط یک قارچ که یک میکروارگانیسم است و اغلب مواد مرده را مصرف می کند، به انسان منتقل می شود.

بیماری پیسی vitiligo نوعی بیماری است که باعث از بین رفتن رنگ پوست در بخش های مختلف بدن می شود. مناطق بی رنگ معمولاً با گذشت زمان وسیع تر می شوند. این شرایط می تواند بر روی پوست در هر قسمت از بدن تأثیر بگذارد و همچنین می تواند روی مو و قسمت داخلی دهان نیز تأثیر بگذارد. به طور معمول، رنگ مو و پوست توسط ملانین تعیین می شود. بیماری پیسی هنگامی رخ می دهد که سلول هایی که ملانین تولید می کنند از بین می روند یا از کار می افتند. بیماری پیسی در افراد با هر نوع پوستی تأثیر می گذارد؛ اما ممکن است در افرادی که پوست تیره تری دارند بیشتر دیده شود. این بیماری تهدیدکننده زندگی یا مسری نیست؛ اما می تواند برای شخص مبتلا استرس زا باشد یا احساس بدی نسبت به خود ایجاد کند. درمان بیماری پیسی ممکن است رنگ را به پوست آسیب دیده بازگرداند؛ اما از کاهش مداوم رنگ پوست یا عود آن جلوگیری نمی کند. در ادامه به بررسی تفاوت های این دو بیماری پوستی می پردازیم.

علل ایجاد قارچ پوستی

در موارد زیر، احتمال ابتلا به عفونت قارچی (قارچ پوستی) زیاد می شود:

- اگر به تازگی آنتی بیوتیک دریافت کرده اید.
- اگر استروئید دریافت کرده اید.
- دیابت دارید.
- افزایش وزن دارید.
- قبلاً دچار عفونت قارچ پوستی بوده اید.
- سیستم ایمنی ضعیفی دارید.
- پوستتان مرطوب است.
- اگر بدن خود را بعد از عرق کردن و یا دوش گرفتن، خشک نمی کنید.

اگر لباس های تنگ و پلاستیکی بپوشید، عرق نمی تواند از روی سطح پوست تبخیر شود؛ لذا پوست مرطوب می ماند و امکان ابتلا به قارچ پوستی زیاد می شود.

علائم قارچ پوستی

عفونت قارچی که مایکوز نیز نامیده می شود، یک بیماری پوستی است که توسط قارچ ایجاد می شود. میلیون ها گونه قارچ وجود دارد. آنها در خاک، روی گیاهان، روی سطح خانه و روی پوست شما زندگی می کنند. گاهی اوقات، ممکن است منجر به مشکلات پوستی مانند بثورات یا برجستگی شود. علائم عفونت قارچی به نوع قارچ بستگی دارد؛ اما علائم رایج شامل موارد زیر است:

• تغییرات پوستی، از جمله قرمز شدن و احتمالاً ترک خوردن یا لایه برداری از پوست
• خارش: عفونت های قارچی پوست شایع است. اگرچه این عفونت ها معمولاً جدی نیستند، اما به دلیل خارش یا قرمزی پوست می توانند باعث ناراحتی و تحریک شوند. اگر درمان نشود، ممکن است بثورات گسترش یابد یا تحریک شود.

تشخیص قارچ پوستی

پزشکان ممکن است با مشاهده بثورات قرمز، تحریک شده یا پوسته پوسته شده در یکی از مناطق متداول، به عفونت قارچی مشکوک شوند. پزشکان معمولاً می توانند با برداشتن مقدار کمی از پوست و بررسی آن در زیر میکروسکوپ یا قرار دادن آن در محیط کشت محل رشد و شناسایی قارچ خاص، تشخیص عفونت قارچی پوستی را تأیید کنند. پروسه ی تشخیص قارچ پوستی و مراحل درمان آن باید با دقت و حساسیت بالا صورت گیرد، تشخیص درست نوع قارچ و برگزیدن بهترین روش درمان قارچ پوستی می توان زمان درمان این مشکل را کمتر کند. بسیاری از عفونت های قارچی پوست توسط پزشک و بر اساس ارزیابی بالینی و تجربه تشخیص داده می شوند. علاوه بر علائم عمومی، بسیاری از عفونت های پوستی دارای علائم مشخصی مانند ظاهر غیرطبیعی ناخن ها، یا زخم هایی در بین انگشتان است.

افراد در معرض عفونت قارچی

-آن دسته از افرادی که دچار اختلالات ایمنی هستند.
-بیمارانی که برای درمان تحت شیمی درمانی قرار دارند.
-افراد مبتلا به ایدز
-در افرادی که حیواناتی نظیر گربه و سگ یا پرنده در خانه نگهداری می کنند.
-افرادی که دچار دیابت هستند شرایط رشد قارچ ها، در این افراد بیشتر است.
-بیمارانی که تحت درمان طولانی مدت با کورتون قرار دارند.
-مبتلایان به بعضی انواع سرطان
-افرادی که برای درمان مجبور به مصرف آنتی بیوتیک هستند.

درمان قارچ پوستی

• کرم های موضعی ضد قارچ که بسیاری از آنها مانند کلوتریمازول، میکونازول (میکاتین) و تربینافین را می توانید بدون نسخه از داروخانه تهیه کنید.
• داروهایی با دوز قویتر مثل آمفوتریسین، آنیدولافونگین و فلوسیتوزین که اغلب توسط پزشک تجویز شده و سریع تر عمل می کنند.

اگر عفونت قارچی شدید باشد اغلب داروهای خوراکی مانند آنتروکونازول، فلوکونازول و تربینافین تجویز می شود.

بیماری پیسی

عارضه ی پیسی نوعی بیماری شایع ژنتیکی و این عارضه، نوعی بیماری پیشروند محسوب می شود؛ لیکن بسیاری از افراد مبتلا به آن، سال ها یا حتی دهه هایی را بدون بروز لکه هایی جدید سپری می کنند. عمده علائم بیماری پیسی، لکه های سفیدی است که بر روی پوست ایجاد می شود. این لکه ها بیشتر در مناطقی از بدن ظاهر می شوند که در معرض نور خورشید قرار دارند. دست ها، پاها، صورت و لب ها می توانند محل ظهور این مشکل باشند. برخی دیگر نواحی معمول بروز این لکه های سفید عبارتند از:

• زیر بغل و کشاله ی ران
• اطراف دهان
• چشم ها
• سوراخ های بینی
• ناف
• اندام تناسلی بدن
• نواحی رکتال
• موهای اکثر افراد مبتلا به پیسی غالباً رنگی خاکستری را به خود می گیرد. افرادی که از پوستی تیره برخوردار هستند، ممکن است متوجه از دست رفتن رنگ پوست داخل دهانشان شوند.

علل بیماری پیسی

بیماری پیسی معمولاً زمانی اتفاق می افتد که سلول های تولیدکننده رنگ دانه های پوستی (ملانوسیت ها) مرده یا از تولید ملانین دست می کشند. در نتیجه لکه ها و قسمت هایی از پوست رنگ خود را از دست داده و روشن یا سفید رنگ می شوند. پزشکان هنوز دلیل اصلی مردن یا معیوب شدن این سلول ها را نمی دانند.

به طور کلی علت اصلی بروز بیماری پیسی ممکن است یکی از علل زیر باشد:

• سابقه خانوادگی (ارثی)
• اختلالی که در نتیجه آن سیستم ایمنی بدن به سلول های ملانوسیت در داخل پوست حمله کرده و آنها را تخریب می کند.
• گاهی اوقات آفتاب سوختگی، استرس یا قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی صنعتی می تواند به عنوان محرک عمل کند.

علائم بیماری پیسی

علامت اصلی بروز بیماری پیسی بی رنگ شدن لکه ای پوست بدن است. معمولاً این بی رنگ شدن پوست بدن ابتدا برای قسمت هایی از بدن که در معرض نور خورشید هستند، مانند دست ها، پاها، صورت و لب اتفاق می افتد. علائم کلی بیماری پیسی شامل موارد زیر می شود:

• از دست رفتن رنگ به صورت لکه ای
• سفید یا خاکستری شدن زود هنگام موهای سر، مژه ها، ابروها یا ریش فرد
• بی رنگ شدن قسمتی از بافت های پوست داخل دهان و بینی (غشای مخاطی)
• بی رنگ شدن لایه داخلی چشم (شبکیه)

تشخیص پیسی

به منظور تشخیص عارضه ی پیسی، پزشک نواحی آسیب دیده ی پوست را مورد معاینه قرار می دهد و سابقه ی اختلالات خانوادگی احتمالی بیمار را بررسی می کند. ممکن است آزمایش خونی با هدف بررسی بیماری های خود ایمنی تیروئید و یا بیوپسی بافت مبتلا، از بیمار به عمل آید. افرادی که به تغییر رنگ چشم یا گوش مبتلا هستند، ممکن است به مراجعه به پزشکان متخصص مربوطه و انجام معاینات لازم، نیاز داشته باشند.

درمان پیسی

انتخاب نوع روش درمان ویتیلیگو یا درمان لک و پیس‎های ناشی از آن، بستگی به سن، ناحیه و میزان پوست درگیرشده، سرعت شیوع بیماری پیسی و میزان تأثیر آن بر زندگی فرد دارد. معمولاً داروها و روش های درمانی مبتنی بر نور یا نور درمانی برای کمک به بازگرداندن رنگ طبیعی پوست و یا تسکین آن استفاده می شوند؛ اگرچه نتایج بهبودیافتگان ویتیلیگو متفاوت و قابل پیش بینی نیست و انتظاری برای درمان قطعی پیسی پوست نباید داشت.

نور درمانی

نور درمانی که تحت عنوان فوتوتراپی نیز شناخته می شود، روشی سنتی برای درمان بیماری پیسی است. این تکنیک غالباً با استفاده از یکی از منابع نوری شامل نور خورشید، اشعه ی ماوراءبنفش، نور لامپ و لیزر انجام می شود. این روش، تأثیری سرکوب کننده در برابر بیماری های سیستم ایمنی بدن خواهد داشت و همزمان با آن تولید ملانوسیت را نیز افزایش می دهد. جلسات مکرر انجام نور درمانی می تواند در بازگرداندن رنگ برخی از مناطق آسیب دیده ی پوست صورت، تنه و اندام از طریق تحریک روند طبیعی درمان، بسیار اثر بخش باشد.

لیزر درمانی

در این شیوه ی درمانی، نواحی متأثر از پیسی تحت انرژی لیزر قرار می گیرند. لیزر درمانی رنگ دانه های پوستی را هدف قرار می دهد. طول مدت درمان این عارضه دو تا شش ماه به طول خواهد انجامید و به میزان متوسط 70 درصد بهبودی حاصل خواهد شد. پس از درمان برای حفظ نتایج می توان از کرم های موضعی استفاده کرد.

انجام جراحی

انجام جراحی به عنوان روشی مناسب برای درمان پیسی فقط به بیمارانی توصیه می شود که این مشکل برای حداقل یک سال (سه سال توصیه می شود) ثابت باقی مانده و به سایر درمان های پزشکی واکنشی نشان نداده باشند. روش های مبتنی بر جراحی درمان این بیماری شامل پیوند پوست بدن خود فرد از طریق ایجاد تاول، پیوند تقسیم ضخامت، پیوند پانچ، پیوند اسمش، پیوند واحد فولیکولی، پیوند ملانوسیت های کشت داده شده ی خود فرد و کاشت سوسپانسیون های اپیدرمال می شوند.

در تکنیک های پیوند پوست و تاول، بخشی از پوست طبیعی از ناحیه ای که آسیبی ندیده است برداشته می شود و به ناحیه ی کوچکی از پوست ناحیه ی تغییر رنگ یافته متصل می شود. این عمل ممکن است باعث زخم شود و بافت مناطق تحت درمان را نیز تغییر دهد. علاوه بر اینها، رنگدانه ها را می توان با استفاده از خالکوبی به مناطق تغییر رنگ یافته تزریق کرد. البته همه ی گزینه های جراحی با خطر از دست رفتن رنگدانه های پوستی نواحی پیرامونی همراه خواهند بود.

---