لامینکتومی یکی از رایج ترین روش های جراحی ستون فقرات است که معمولاً برای درمان تنگی کانال نخاع و کاهش فشار روی نخاع و ریشه های عصبی انجام می شود. این عمل زمانی توصیه می شود که بیمار با علائمی مانند درد شدید کمر و پا، ضعف عضلانی یا بیحسی مواجه باشد و درمان های غیرجراحی موثر واقع نشده باشند. لامینکتومی با برداشتن بخشی از استخوان یا بافت اضافی، فضای بیشتری برای نخاع ایجاد می کند. آگاهی از دلایل انجام این جراحی، مراحل آن و همچنین مراقبت های بعد از عمل نقش مهمی در موفقیت درمان دارد. در ادامه، به بررسی کامل این موارد پرداخته می شود.
برای بسیاری از بیماران سؤال پیش می آید که لامینکتومی چیست؟ این عمل، یک عمل جراحی ستون فقرات است که در آن بخشی از استخوان یا لامینای مهره برداشته می شود تا فشار روی نخاع و ریشه های عصبی کاهش یابد. لامینکتومی معمولاً برای درمان تنگی کانال نخاع و کاهش درد و ضعف ناشی از فشار عصبی انجام می شود.
بعد از اینکه دانستیم لامینکتومی چیست، می توان روش انجام آن را توضیح داد. در این عمل جراحی، ابتدا ناحیه ستون فقرات بی حس یا بیهوش می شود و برشی کوچک روی پوست ایجاد می گردد. سپس جراح بخشی از لامینا یا استخوان اضافی که باعث فشار روی نخاع و ریشه های عصبی شده است، برمی دارد. در برخی موارد بافت ها یا رباط های اضافی نیز برای افزایش فضای کانال نخاعی حذف می شوند. هدف از لامینکتومی کاهش فشار روی اعصاب، بهبود حرکت و کاهش درد و ضعف در بیمار است.
عمل لامینکتومی معمولاً برای افرادی توصیه می شود که با تنگی کانال نخاعی یا فشار شدید روی ریشه های عصبی مواجه هستند و درمان های غیرجراحی موثر نبوده اند. این گروه شامل افرادی است که:
نحوه خوابیدن بعد از عمل لامینکتومی بسیار مهم است تا از فشار بر ستون فقرات جلوگیری شود و روند بهبودی سریع تر پیش برود. بعد از عمل لامینکتومی بهتر است به پشت بخوابید و یک بالش زیر زانوها قرار دهید تا فشار روی کمر کاهش یابد. اگر به پهلو می خوابید، بین زانوها بالش بگذارید تا ستون فقرات در وضعیت طبیعی قرار گیرد. همچنین از خوابیدن روی شکم خودداری کنید تا از کشش و فشار روی ناحیه جراحی جلوگیری شود.
تفاوت اصلی بین لامینکتومی و دیسککتومی در هدف درمان، ناحیه ستون فقرات تحت فشار و شدت علائم بیمار است. لامینکتومی شامل برداشتن بخش لامینا یا استخوان اضافی برای کاهش فشار روی نخاع و ریشه های عصبی است و معمولاً برای درمان تنگی کانال نخاعی انجام می شود. دیسککتومی به حذف بخشی از دیسک بین مهره ای که روی عصب فشار وارد کرده، اشاره دارد. هر دو روش ممکن است به صورت حداقل تهاجمی انجام شوند؛ اما تکنیک و بافت برداشته شده متفاوت است.
جراحی لامینکتومی مانند هر عمل جراحی دیگری ممکن است با عوارضی همراه باشد. برخی از مهم ترین عوارض عبارتند از:
رعایت مراقبت های بعد از عمل لامینکتومی برای بهبود سریع تر و کاهش عوارض اهمیت زیادی دارد. این نکات عبارتند از:
درد بعد از عمل لامینکتومی معمولاً در روزهای اول طبیعی است و به دلیل ترمیم بافت ها و کشش عضلات ایجاد می شود. با رعایت مراقبت های بعد از عمل لامینکتومی و استفاده از داروهای تجویز شده توسط پزشک، این درد به مرور کاهش می یابد.
هزینه عمل لامینکتومی به عوامل مختلفی مانند شدت مشکل، تعداد مهره های درگیر و تکنیک جراحی بستگی دارد. همچنین نوع بیمارستان یا کلینیک، تجربه جراح و نیاز به تجهیزات ویژه می تواند بر هزینه تاثیر بگذارد. برای اطلاع دقیق تر و برنامه ریزی درمان، مشاوره با پزشک متخصص و بررسی شرایط فردی ضروری است.
✨ اگر از درد شدید کمر یا پا رنج می برید و درمان های غیرجراحی برایتان مؤثر نبوده است،
همین امروز با دکتر علی نقره کار مشاوره کنید تا بهترین گزینه درمانی با توجه به شرایط شما انتخاب شود:
☎️ 77 6700 88 - 88 6700 88
📞 0 72 72 72 0910
🌐 نوبت اینترنتی از دکتر نقره کار
اگر درد شدید کمر یا پا دارید، ممکن است به علت تنگ شدن کانال نخاعی باشد که نیاز به بررسی دقیق پزشکی داشته باشد. در این شرایط، می توان فشار روی نخاع و ریشه های عصبی را با انجام جراحی لامینکتومی کاهش داد و علائم را بهبود بخشد. انتخاب جراحی بستگی به شدت تنگی کانال نخاعی و پاسخ به درمان های غیر جراحی دارد. رعایت مراقبت های قبل و بعد از عمل نیز باعث افزایش ایمنی و موفقیت جراحی می شود.
بهبودی تدریجی است و معمولاً بین ۳ تا ۶ ماه طول می کشد، هرچند بهبود قابل توجه در چند هفته اول دیده می شود.
خیر، در موارد خفیف تر می توان درمان تنگی کانال نخاعی بدون جراحی را با دارو، فیزیوتراپی و ورزش انجام داد.
بله، مطالعات نشان داده اند که در بسیاری از بیماران، استخوان محل جراحی طی چند سال به صورت خفیف بازسازی می شود.
فرایند بهبودی پس از لامینکتومی تدریجی است و معمولاً بین ۳ تا ۶ ماه طول می کشد، هرچند بهبود قابل توجه اغلب در چند هفته اول مشاهده می شود.
خیر، طبق مطالعات ۱۰ تا ۴۰ درصد از جراحی های کمری ممکن است به سندرم شکست جراحی کمر منجر شوند که نشان دهنده موفقیت محدود جراحی است نه خطای پزشک.
از فعالیت هایی که به ستون فقرات فشار وارد می کنند، مانند نشستن یا ایستادن طولانی، خم شدن به جلو، خم کردن کمر، بالا رفتن از تعداد زیادی پله یا سفرهای طولانی با خودرو خودداری کنید. همچنین از پوشیدن کفش های پاشنه بلند اجتناب کنید و روی تشک سفت بخوابید.