آیا بازسازی رباط های ACL، PCL و MCL زانو در یک جراحی امکان پذیر است؟

شبکه اطلاع رسانی پزشک آن لاین [ پرتال اطلاع رساني ]آدرس وب سایت : www.pezeshkonline.ir

آسیب های زانو گاهی بیش از یک رباط زانو را درگیر می کنند. این آسیب ها که در طی برخوردهای شدیدی چون تصادف یا ورزش رخ می دهند اگرچه بسیار کم رخ می دهند اما در صورت بروز، پتانسیل از کارانداختن فرد و دورکردن او از فعالیت های روزمره را دارند. در صورتی که رباط های زانوی یک فرد بصورت همزمان آسیب ببینند انتظار می رود که روش درمانی بصورتی باشد که با کمترین میزان جراحی و آسیب بتوان بیشترین بازده را از یک جراحی به دست آورد.

رباط های اصلی زانو شامل چه رباط هایی هستند؟

رباط ها ساختارهایی هستند که دو استخوان را به هم وصل می کنند. مفصل زانو شامل 4 رباط اصلی است که وظیفه ی اتصال استخوان ران به استخوان درشت نی و حفظ پایداری زانو را دارند. این رباط ها شامل موارد زیر هستند:

• رباط ACL: این رباط در مرکز زانو قرار داشته و مسئول کنترل استخوان درشت نی به سمت جلو و چرخش آن است.
• رباط PCL: این رباط نیز در مرکز مفصل زانو قرار دارد و مسئول کنترل حرکت استخوان درشت نی به سمت عقب است.
• رباط MCL: این رباط مسئول اصلی حفظ پایداری بخش های درونی زانو است.
• رباط LCL: این رباط مسئول اصلی حفظ پایداری بخش های خارجی زانو است.

گاهی آسیب های چندگانه ی رباط های زانو رخ می دهند که منجر به آسیب بیش از یکی از این رباط ها بصورت همزمان می شوند.

آیا بازسازی آسیب چندگانه ی رباط های ACL، PCL و MCL زانو در طی یک جراحی امکان پذیر است؟

صدمات مرتبط با چند رباط باعث درد و بی ثباتی قابل توجهی در زانو می شوند و نسبت به آسیبی که در آن فقط یک یا دو ساختار زانو دخیل هستند زمان بسیار بیشتری برای بهبود نیاز دارند. درمان آسیب شدید چند رباط تقریباً همیشه به جراحی نیاز دارد. روش دقیق جراحی مورد نیاز بستگی به ساختارهای آسیب دیده، شدت آسیب و سایر عوامل موثر دارد. جراحی پس از چنین آسیب شدیدی برای جلوگیری از بی ثباتی زانو، درد، عملکرد ضعیف و گسترش سریع آرتروز بسیار مهم است. بنابراین جراحی چند رباط بصورت همزمان احتمال بهبود عملکرد زانو و ایجاد چشم انداز بهتر در آینده را افزایش می دهد. گزینه های زیادی برای درمان جراحی آسیب های چند رباطی زانو وجود دارد. روش های درمانی ساده تر و غیرتهاجمی تر ممکن است برای برخی از آسیب های رباط ها صورت گیرند، به ویژه اگر این آسیب ها اخیرا رخ داده باشند. با این حال، اکثر آسیب های چندرباطی زانو نیاز به بازسازی جراحی دارند و این جراحی شامل پیوند بافتی می شود. در این نوع جراحی ها بخش هایی از بافت های خود فرد یا فرد اهداکننده مانند همسترینگ، تاندون کشکک یا تاندون چهارسر جدا می شوند. امروزه رباط مصنوعی LARS نیز گاهی اوقات برای آسیب های شدید زانو استفاده می شود.

شرایط پس از جراحی چند رباط بصورت همزمان

پس از انجام عمل جراحی چند رباطُ فرد علائمی چون درد، تورم و از دست دادن عملکرد در مفصل زانو و اطراف آن را تجربه خواهدکرد. در ابتدا ممکن است عصای دستی به فرد داده شود زیرا پس از جراحی معمولا فرد نمی تواند وزن را تحمل کند. همچنین فرد باید از زانوبند استفاده کند که از زانو محافظت کرده و آن را صاف نگه می دارد. بهبودی پس از جراحی بازسازی زانو معمولا زمان زیادی لازم دارد. آتل بندی بعد از عمل نیز بطور معمول برای مدتی طولانی ضروری است. فیزیوتراپی پس از جراحی نیز بسیار مهم است که ممکن است 12 تا 18 ماه ادامه یابد. تا زمانی که زانوی جراحی شده به وضعیت مناسبی از نظر عملکرد نرسیده باشد لازم است تا طبق برنامه ی مشخص به پزشک مراجعه و وضعیت زانو بررسی شود.

در حالی که هدف از جراحی همزمان چند رباط زانو، بازیابی عملکرد زانو است اما ممکن است همیشه رسیدن به این هدف ممکن نباشد. این امر به ویژه در صورت آسیب های دیگر زانو مانند آسیب به منیسک یا پوشش داخلی زانو و سایر ساختارهای غضروفی زانو قابل انتظار است.

عوارض بازسازی رباط های ACL، PCL و MCL زانو در یک جراحی چیست؟

این جراحی نیز مانند هر نوعی از جراحی با خطراتی همراه است. از جمله ی عوارض و خطرات پس از جراحی چندین رباط زانو بصورت همزمان می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• ایجاد عفونت
• خون ریزی
• ترومبوز ورید عمقی (DVT)
• آسیب عصبی
• سفتی زانو
• از بین رفتن یا آسیب پیوندهای استفاده شده
• سندرم محفظه: این حالت زمانی رخ می دهد که تورم شدید در ساق پا وجود داشته باشد که می تواند گردش خون به عضلات ساق پا را مختل کند. این سندروم بسیار نادر است اما برای جلوگیری از آسیب دائمی به ماهیچه ها نیاز به مداخله فوری دارد و لازم است در صورت احساس چنین علائمی فوری به پزشک مراجعه شود.

امروزه تکنیک های مدرن بازسازی چند رباط منجر به بهبود قابل توجهی در نتایج این جراحی ها شده است. با این حال، بیماران همیشه به سطح قبلی فعالیت های فیزیکی و ورزشی خود برنمی گردند.