عارضه آرنج تنیس بازان یا تنیس البو

دکتر سلمان فلاح [ متخصص طب فیزیکی و توانبخشی ]آدرس وب سایت : www.drsalmanfallah.ir
آدرس مطب : اصفهان ، خیابان حکیم نظامی ، خیابان شریعتی غربی ، نبش کوچه 16 ، جنب مسجد امام حسن عسکری ، طبقه اول تلفن مطب : 91011414 - 031

آرنج تنیس بازان یا اپی کندیلیت جانبی یک بیماری دردناک آرنج است که در اثر استفاده بیش از حد ایجاد می‌شود. جای تعجب نیست که بازی تنیس یا سایر ورزش‌های راکتی می‌تواند باعث این عارضه شود. با این حال، چندین ورزش و فعالیت دیگر به جز تنیس نیز می‌تواند شما را در معرض خطر قرار دهد.

آرنج تنیس بازان التهاب یا در برخی موارد ریزش تاندون‌هایی است که به عضلات ساعد در قسمت بیرونی آرنج می‌پیوندند. ماهیچه‌ها و تاندون‌های ساعد در اثر استفاده بیش از حد آسیب می‌بینند. این امر منجر به درد و حساسیت در قسمت خارجی آرنج می‌شود.
گزینه‌های درمانی زیادی برای آرنج تنیس بازان وجود دارد. در بیشتر موارد، درمان شامل یک رویکرد تیمی است. پزشکان، فیزیوتراپیست‌ها و در برخی موارد جراحان برای ارائه مؤثرترین مراقبت‌ها با هم همکاری می‌کنند.

علت آرنج تنیس بازان

• استفاده بیش از حد:

مطالعات اخیر نشان می‌دهد که آرنج تنیس بازان اغلب به دلیل آسیب به یک عضله خاص ساعد است. عضله ECRB به تثبیت مچ دست در زمانی که آرنج صاف است کمک می‌کند. به عنوان مثال، این اتفاق در حین بازی تنیس روی زمین رخ می‌دهد. هنگامی که ECRB به دلیل استفاده بیش از حد ضعیف می‌شود، پارگی‌های میکروسکوپی در تاندون ایجاد می‌شود، جایی که به اپیکوندیل جانبی متصل می‌شود که نهایتا منجر به التهاب و درد می‌شود.
ماهیچه ECRB همچنین ممکن است به دلیل موقعیت خود در معرض خطر بیشتری برای آسیب باشد. با خم شدن و راست شدن آرنج، عضله بر روی برجستگی‌های استخوانی ساییده می‌شود. این می‌تواند به مرور زمان باعث ساییدگی و پارگی تدریجی عضله شود.

• فعالیت‌ها:

ورزشکاران تنها افرادی نیستند که به آرنج تنیس بازان مبتلا می‌شوند. بسیاری از افراد به دلیل شرکت در کار یا فعالیت‌های تفریحی که نیاز به استفاده مکرر و شدید از ماهیچه ساعد یا اکستنشن مکرر مچ دست و دست دارد، به این عارضه مبتلا می‌شوند.
نقاشان، لوله کش‌ها و نجاران به ویژه در معرض ابتلا به آرنج تنیس بازان هستند. مطالعات نشان داده است که کارگران اتومبیل، آشپزها و حتی قصابان بیشتر از بقیه مردم به آرنج تنیس بازان مبتلا می‌شوند. تصور می‌شود که تکرار و برداشتن وزنه مورد نیاز در این مشاغل منجر به آسیب می‌شود.

• سن:

اکثر افرادی که به آرنج تنیس بازان مبتلا می‌شوند بین 30 تا 50 سال سن دارند، اگرچه هر کسی در صورت داشتن عوامل خطر ممکن است به آرنج تنیس بازان مبتلا شود. در ورزش‌های راکتی مانند تنیس، تکنیک ضربه نادرست و تجهیزات نامناسب ممکن است از عوامل خطر باشند.

• عوامل ناشناخته:

اپی کندیلیت جانبی می‌تواند بدون هیچ گونه آسیب مکرر تشخیص داده شده رخ دهد. این اتفاق را ایدیوپاتیک یا با علت ناشناخته می‌نامند.

علائم آرنج تنیس بازان

علائم آرنج تنیس بازان به تدریج ایجاد می‌شود. در بیشتر موارد، درد به صورت خفیف شروع شده و به آرامی طی هفته‌ها و ماه‌ها بدتر می‌شود. معمولاً هیچ آسیب خاصی در ارتباط با شروع علائم وجود ندارد.
علائم و نشانه‌های رایج آرنج تنیس بازان عبارتند از:

1. درد یا سوزش در قسمت خارجی آرنج
2. ضعف قدرتی در گرفتن اشیا
3. گاهی اوقات درد در شب

علائم اغلب با فعالیت ساعد، مانند نگه داشتن راکت، چرخاندن آچار یا تکان دادن دست بدتر می‌شوند. دست غالب شما اغلب تحت تأثیر قرار می‌گیرد. با این حال، هر دو دست می‌تواند تحت تاثیر قرار گیرد.

تشخیص آرنج تنیس بازان

در طول معاینه فیزیکی، پزشک ممکن است به ناحیه آسیب‌دیده فشار وارد کند یا از شما بخواهد که آرنج، مچ دست و انگشتان خود را به روش‌های مختلف حرکت دهید.
در بسیاری از موارد، سابقه پزشکی و معاینه فیزیکی شما اطلاعات کافی برای تشخیص آرنج تنیس بازان در اختیار پزشک قرار می‌دهد. اما اگر پزشک مشکوک باشد که ممکن است چیز دیگری باعث علائم شما شود، ممکن است آزمایش‌های اضافی را برای رد سایر علل مشکل شما توصیه کند.

• اشعه ایکس: اشعه ایکس تصاویر واضحی از ساختارهای متراکم مانند استخوان ارائه می‌دهد. آن‌ها ممکن است برای رد آرتریت آرنج استفاده شوند.
• اسکن تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI): اسکن MRI تصاویری از بافت‌های نرم بدن از جمله ماهیچه‌ها و تاندون‌ها را ارائه می‌دهد. اسکن MRI ممکن است برای تعیین میزان آسیب در تاندون یا رد سایر صدمات تجویز شود. اگر پزشک فکر می‌کند علائم شما ممکن است مربوط به مشکل گردن باشد، ممکن است اسکن MRI از گردن را تجویز کند تا ببیند آیا فتق دیسک یا تغییرات آرتروز مفاصل در گردن شما وجود دارد یا خیر. هر دوی این شرایط می‌توانند باعث درد دست شوند.
• الکترومیوگرافی (EMG): پزشک شما ممکن است EMG را برای رد فشار عصبی تجویز کند. بسیاری از اعصاب در اطراف آرنج حرکت می‌کنند و علائم فشردگی عصب مشابه علائم آرنج تنیس بازان است.

درمان غیرجراحی آرنج تنیس بازان

تقریباً 80 تا 95 درصد بیماران با درمان غیرجراحی موفقیت‌آمیز مداوا می‌شوند. گزینه‌های درمان غیرجراحی شامل موارد زیر می‌شود:

• استراحت: اولین قدم برای بهبودی این است که به دست خود استراحت کافی بدهید. این بدان معناست که شما مجبور خواهید بود شرکت در ورزش، فعالیت‌های سنگین کاری و سایر فعالیت‌هایی که باعث علائم دردناک می‌شوند را برای چند هفته متوقف یا کاهش دهید.
• داروها: استامینوفن یا داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAIDs)، مانند ایبوپروفن یا ناپروکسن، ممکن است برای کمک به کاهش درد و تورم مصرف شود.
• فیزیوتراپی: تمرینات خاص برای تقویت عضلات ساعد مفید است. درمانگر شما همچنین ممکن است اولتراسوند، ماساژ یخ یا تکنیک‌های تحریک عضلانی را برای بهبود عملکرد عضلات انجام دهد.
• بریس: استفاده از بریس در مرکز پشت ساعد نیز ممکن است به تسکین علائم آرنج تنیس بازان کمک کند. این می‌تواند علائم را با استراحت دادن به عضلات و تاندون‌ها کاهش دهد.
• تزریق استروئید: استروئیدها، مانند کورتیزون، داروهای ضد التهابی بسیار موثری هستند. پزشک شما ممکن است تصمیم بگیرد که به ناحیه دردناک اطراف اپی کندیل جانبی شما یک استروئید برای تسکین علائم تزریق کند.
• پلاسمای غنی از پلاکت: پلاسمای غنی از پلاکت ( PRP ) یک درمان بیولوژیکی است که برای بهبود شرایط زیستی بافت طراحی شده است. شامل گرفتن نمونه کوچکی از خون از دست و سانتریفیوژ کردن آن برای بدست آوردن پلاکت از محلول است. پلاکت‌ها به دلیل غلظت بالای فاکتورهای رشد خود شناخته می‌شوند که می‌توانند به ناحیه آسیب‌دیده تزریق شوند.
• امواج شوک برون بدنی: امواج شوک درمانی امواج صوتی را به آرنج می‌فرستد. این امواج صوتی باعث ایجاد میکروتروما می‌شود که فرآیندهای درمانی طبیعی بدن را ارتقا می‌دهد. درمان با امواج شوک توسط بسیاری از پزشکان تجربی در نظر گرفته می‌شود، اما برخی منابع نشان می‌دهند که می‌تواند موثر باشد.
• بررسی تجهیزات: اگر در ورزش راکتی حضور فعال دارید، ممکن است پزشک شما را تشویق کند که تجهیزات خود را از نظر تناسب با بدن بررسی کنید. راکت‌های سفت‌تر و راکت‌های شل‌تر اغلب می‌توانند فشار وارده بر ساعد را کاهش دهند، به این معنی که عضلات ساعد مجبور نیستند به سختی کار کنند. اگر از یک راکت بزرگ استفاده می‌کنید، تغییر دادن سر کوچک‌تر ممکن است به جلوگیری از عود علائم کمک کند.