پاول و هامفری روابط بین بینی و صورت را فرمول بندی کرده اند. اینها عبارتند از زاویه naso frontal، زاویه naso labial، زاویه naso facial ، زاویه naso mental. زاویه naso frontal در خط فاصل بین پیشانی و بینی وجود دارد. همانطور که در شکل 9 نیز دیده می شود از تلاقی این دو خط یک زاویه تشکیل می شود که باید بین 115 تا 130 درجه باشد.
زاویه naso labial یک شیب زاویه دار را بین columella و لب بالایی مشخص می کند، به این ترتیب همانطور که در شکل 10 نیز دیده می شود باعث ایجاد زاویه ای به ابعاد 110ـ 95 در زنان و 95ـ 90 در مردان می شود. زاویه naso facial شیب dorsum بینی در تماس با سطح صورت می باشد. معمولاً این زاویه در بهترین حالت 36 درجه می باشد که البته بین 40 ـ 30 درجه متغیر است. زاویه naso mental نشان دهنده زاویه بین تانژانت قسمت N به نوک بینی می باشد، این زاویه از 120 تا 132 درجه متغیر است . زاویه naso mental در برگیرنده نوک بینی، چانه و برآمدگی پیشانی می باشد.
برآمدگی و چرخش بینی Nasal projection and Rotation
چرخش و برآمدگی بینی از جمله محاسباتی هستند که دست به دست منتقل می شوند. در هنگام معاینه و ارزیابی کمپلکس بینی این مفاهیم حتماً باید در نظر گرفته شوند. معمولاً چرخش نوک بینی در راستای یک قوس حاصل از شعاع موجود در کانال خارجی شنوایی انجام می شود (شکل 13). در چرخش نوک بینی، خط شعاعی با بالا و پایین بردن این نوک بالا و پایین می رود. یک تصویر از چرخش نوک را می توان با حذف برآمدگی ناحیه dorsal به دست آورد.
برای به دست آوردن برآمدگی بینی، بیش از یک روش می توان استفاده کرد.
سیمون با استفاده از طول لب بالایی برآمدگی نوک بینی را محاسبه می کند. برآمدگی بینی تقریباً با طول لب بالایی برابر است و با هم نسبت 1:1 دارند. لب بالایی از Ls تا پایه کولوملا در نظر گرفته می شود (شکل 14). روش Goode از یک خط عمودی کشیده شده از ناحیه N به سمت فرورفتگی alar در نوک بینی، و یک خط از N به سمت نوک بینی استفاده می کند. نسبت مقایسه ای طول خط عمودی (فرورفتگی alar تا نوک بینی) با طول بینی (N تا نوک) باید بین 60/0 و 55/0 ( شکل 15). با مشاهده این نسبت ها در می یابیم که زاویه naso facial تقریباً 36 درجه خواهد بود.