پارگى پروتز سينه

شبکه اطلاع رسانی پزشک آن لاین [ پرتال اطلاع رساني ]آدرس وب سایت : www.pezeshkonline.ir

گرچه پروتز سينه اصولأ جزو لوازم پزشكى با عمر محدود طبقه بندى ميشود ، با توجه به آمار و ارقام ميتوان در نظر داشت كه اين اجسام اصولأ براى حضور طولانى در بدن انسان طراحى و ساخته شده اند ، و به همين دليل پروتز سينه ميتواند براى دهه ها در بدن يک خانم باقى بماند و تا وقتى مشكلى براى آن پيش نيامده ( از جمله پارگى ) احتياجى به تعويض يا خارج كردن ندارد.

١- تشخيص پارگى پروتز هاى آب نمكى ( سالين) بسيار ساده است : بيمار يک روز ناگهان متوجه كوچكى قابل توجه يک سينه ميشود ! درمان نسبتأ آسانى در پيش است : جايگزينى با پروتز هاى جديد و گاه ليفت سينه . اما احتمال وقوع پاره گى با اين پروتز كلأ بالاست و تا ١٠٪ اين ها ظرف ده سال اول دچار پاره گى ميشوند و اين رقم در سال هاى بعد تصاعدى افزايش ميابد.

٢- پروتز هاى با ژل سيليكون مايع ( غير چسبنده) در صورت پاره گى ميتوانند مشكلات قابل توجهى به ارمغان آورند. گرچه در صورت پاره گى كيسه خارجى ، سيليكون مايع ميتواند تقريبأ به هر نقطه از بدن مهاجرت نمايد ، در اكثريت قاطع موارد سيليكون در ناحيه سينه و يا زير بغل محدود ميماند . بد شكلى و بروز توده خارج محدودهء پروتز ميتواند از علائم پاره گى باشد ، گاهى بزرگى غدد لنفاوى زير بغل ( گرانولوم) از تظاهرات پاره گى است. اين پروتز ها خوشبختانه امروزه به ندرت استفاده ميشوند و كمپانى هاى معتبر ساخت آن را متوقف كرده اند ولى در گذشته تا ٢٥٪ اينها ظرف ١٥ سال دچار پاره گى ميشدند كه اكثرأ هم بدون علامت يا پاره گى ساكت يا مخفى بود(پاره گى داخل كپسولى).

٣- پروتز هاى با ژل چسبنده ( كوهسيو) امروزه شايعترين پروتز مورد استفاده در جهان محسوب ميشوند و با طراحى كيسه هاى بهتر و مقاوم تر ريسک پاره گى در آنها به شدت كاهش يافته است. مطالعه اى كه درسالهاى ٢٠٠٣ -٢٠٠٩ تحت نظر سازمان غذا و داروى آمريكا روى پروتز هاى منتور انجام شد ريسک پارگى ظرف ٦ سال را ١/١ درصد أعلام كرد كه با گذشته بسيار متفاوت ميباشد. پارگى اين پروتز ها در اكثريت قاطع موارد داخل كپسولى و بدون علامت بوده و معاينه فيزيكى براى تشخيص آن نا كافى است ( كمتر از ٣٠٪) دقيقترين وسيله تشخيص پاره گى آن ام آر آى است.

( بالاى ٨٥ ٪) در حال حاضر پروتكل تشخيصى يكسانى براى بررسى درازمدت خانم هاى داراى پروتز سيليكونى در سطح جهانى وجود ندارد. گرچه در آمريكا استفاده از ام آر آى هر سه سال توصيه شده است ، در اروپا اين برخورد بسيار تهاجمى تلقى ميشود و اكثر بيماران با سونوگرافى دوره اى تعقيب ميشوند و از ام آر آى براى تأئيد موارد مشكوک استفاده ميشود. اما اينكه چرا يک پروتز بايد پاره شود :

مشكل را ميتوان در سه سطح زمانى بررسى كرد :

١- ساخت : يعنى قبل از عمل جراحى مشكلى بسيار جزئى در كيسه پروتز به وجود آمده كه از چشم كمپانى سازنده دور مانده.
٢- كارگذارى : استفاده از برش هاى خيلى كوچک باعث خواهد شد تا جراح حين جاگذارى پروتز فشار بيش از حد به آن وارد كند يا برخورد اجسام تيز حين عمل با پروتز ميتواند باعث پارگى گردد ( معمولأ اين پارگيها خيلى سريع خود را نشان ميدهند- ١-٣ ماه-).

٣- گذر زمان و تغييرات شيميايى روى كيسه و تداخل با نسج بدن ، پروسه هاى تخريبى و فرسايشى تدريجى همراه با تروماى فيزيكى مكرر( ضربه ها). كه به نظر اكثريت موارد در اين كلاس قرار ميگيرند. در خاتمه بايد توجه داشت كه پروتز سينه وسيله ايست كه بايد دراز مدت در بدن بماند و مشكلات پيش آمده توسط آن و امنيت كمپانى سازنده نيز بايد در مطالعات طولانى و بالاى ده سال نشان داده شود به همين دليل استفاده از برند هاى با سابقه و قديمى منطقى تر به نظر ميرسد. هنوز مشكل استفاده از پروتز هاى ارزان قيمت پى آى پى فراموش نشده است !