جای بخیه عمل ماموپلاستی یکی از دغدغه های اصلی خانم ها پس از جراحی کوچک کردن یا لیفت سینه است. هرچند بخیه ها بخشی طبیعی از روند بهبودی هستند، اما ظاهر و ماندگاری آن ها به عوامل مختلفی مانند تکنیک جراحی، مراقبت های بعد از عمل و نوع پوست بستگی دارد. خوشبختانه با رعایت توصیه های پزشک و استفاده از روش های ترمیمی، می توان اثر بخیه ها را به حداقل رساند و حتی به زیبایی طبیعی پوست نزدیک شد.
ماموپلاستی یکی از رایج ترین جراحی های زیبایی برای رفع شلی و افتادگی سینه ها است. بسته به میزان تغییرات مورد نیاز، جای بخیه ماموپلاستی می تواند در حد چند برش کوچک یا خطوط طولانی تر باشد. اجرای دقیق دستورات پزشک در دوران نقاهت، مهم ترین عامل برای رسیدن به نتیجه ای طبیعی و به حداقل رساندن جای زخم است.
در عمل لیفت سینه نیز مانند ماموپلاستی، برش هایی برای بالا کشیدن و فرم دهی سینه ایجاد می شود. جای بخیه لیفت سینه معمولاً در ناحیه هاله یا چین زیر سینه قرار می گیرد تا کمتر دیده شود. مراقبت صحیح از بخیه ها و استفاده از سوتین های مخصوص بعد از عمل می تواند تأثیر زیادی در کاهش اسکار داشته باشد.
واقعیت این است که ایجاد جای بخیه ماموپلاستی به طور کامل قابل اجتناب نیست، اما با انتخاب جراح ماهر و انجام مراقبت های دقیق می توان اسکارها را به حداقل رساند. پزشک معمولاً بخیه ها را در محلی می زند که پس از بهبود، کمترین دیده شدن را داشته باشند.
در جراحی پروتز یا ماموپلاستی، بخیه ها در ابتدا رنگ صورتی یا قرمز دارند و ممکن است کمی برجسته باشند. به مرور زمان رنگ آن ها تغییر کرده و محوتر می شوند. جای بخیه پروتز سینه و ماموپلاستی معمولاً پس از گذشت یک سال، به صورت خطی باریک و نزدیک به رنگ پوست درمی آید.
در حالت عادی سیستم ایمنی بدن برای بهبود زخم های ناشی از عمل تلاش می کند. اما در صورتی که برخی از فاکتور ها رعایت نشوند یا دستورات پزشک مورد توجه قرار نگیرند، احتمال بد تر شدن جای زخم وجود دارد. برخی از عوامل موثر در این زمینه عبارتند از:
اگر دستورات پزشک در دوران نقاهت به خوبی رعایت نشود، احتمال برجسته تر شدن بخیه ها وجود دارد. آشنایی کامل با مراقبت های بعد از ماموپلاستی می تواند کمک کند تا روند ترمیم جای بخیه به بهترین شکل پیش برود.
هر کدام از انواع زخم ها و اسکار های ناشی از جراحی زیبایی سینه به مراقبت های ویژه ای بستگی دارد. در ادامه به دسته بندی و معرفی اسکار ها پرداخته ایم.
اگر زخم ها ویژگی هایی مانند بر آمدگی و قرمز داشته باشند، از نوع اسکار های هیپرتروفیک هستند. با وجود این اسکار، شما باید خارش و درد متوسطی را تحمل کنید.
این نوع اسکار ها به دلیل تشابه ظاهری با اسکار هیپرتروفیک، دارای بر آمدگی و قرمزی می باشد، منتها این نوع زخم ها در اطراف برش های سینه گسترش می یابند و با افزایش ضخامت و دردناکی بیشتر همراه خواهند بود.
اسکار هایی که علائمی مانند سوختگی و یا آسیب های پوستی آزار دهنده ای دارند، از نوع اسکار انقباضی هستند. در صورتی که بافت پوست شما به طور کامل از بین برود، اسکار انقباضی رخ می دهد.
ایجاد اسکار یا برجستگی بخیه بخشی از روند طبیعی ترمیم است، اما گاهی ممکن است جزو عوارض ماموپلاستی محسوب شود. آگاهی از این عوارض و روش های کنترل آن ها به بیماران کمک می کند با آرامش بیشتری دوران نقاهت را پشت سر بگذارند.
روش های مختلفی برای درمان جای زخم و رد بخیه بعد از عمل پروتز سینه و ماموپلاستی وجود دارد.
در ادامه سه نوع کرم متداول که برای کاهش اسکار ها بعد از جراحی پروتز سینه استفاه می شود، اشاره می کنیم:
پانسمان های مخصوص (Embrace dressings) نوع خاصی از بانداژ هستند که بعد از بستن برش های جراحی مورد استفاده قرار می گیرند و توسط سازمان غذا و داروی ایالات متحده تایید شده اند. این پانسمان ها می توانند لبه های زخم را جمع کنند و به هم برسانند. بنابراین روند بهبود آن ها سریع تر می شود و احتمال باقی ماندن جای بخیه عمل ماموپلاستی کم تر می شود. این پانسمان ها حاوی سیلیکون هستند.
اگر بعد از مدت زیادی تیرگی یا جای زخم بخیه از بین نرود، می توان از این روش هم استفاده کرد. در این روش از لیزر های میکروسکوپی استفاده می شود که می تواند در یک جلسه درمان تمام جاهای زخم باقی مانده از جراحی را هدف قرار دهد. لیزر تجزیه شده هر دو لایه درم و اپیدرم را درمان می کند و بافت اسکار را به طور کلی از بین می برد.
ماساژ دادن ملایم ناحیه سینه و بخیه با روغن ها به ویژه روغن زیتون به دلیل خاصیت ضد التهابی بودن آن و کرم ها می تواند به صاف شدن و نرم شدن اسکار ها کمک کند. ماساژ دادن جای بخیه بعد از جراحی سینه می تواند جریان خون را افزایش دهد و در نتیجه روند ترمیم را تسریع بخشد.
روند ترمیم جای زخم در ماموپلاستی حدودا یک سال زمان می برد. زخم در ماه اول بعد از جراحی سینه، ظاهر خوبی دارد و بعد از گذشت 2 ماه رنگ ارغوانی به خود می گیرد. بعد از گذشت 3 الی 5 ماه نیز برجسته می شود. بعد از برجسته شدن زخم به مرور کم رنگ می شود به طوری که بعد از یک سال تنها خط باریکی از آن باقی می ماند.
برای از بين بردن جاي بخيه عمل سينه می توانید از روش های جراحی و غیر جراحی استفاده کنید. جای زخم به مرور زمان کم رنگ می شود و جراح بعد از ترمیم جای زخم به شما ژل می دهد. در مواردی که جای زخم به دلیل حجم زیاد ماموپلاستی دارای گستردگی بیش از حد است، می توانید از روش جراحی استفاده کنید. قبل از انجام روش جراحی حتما با جراح خود در این زمینه صحبت کنید. در ادامه در مورد انواع روش های از بين بردن جاي بخيه عمل سينه می پردازیم:
برخی از خانم ها برای از بین بردن جای زخم ماموپلاستی از روش های غیر جراحی استفاده می کنند چون این روش ها خطر کمتری دارند. کاهش جای بخیه به روش غیر جراحی نسبت به روش جراحی درد کمتری داشته به همین دلیل محبوبیت زیادی پیدا کرده است.
عموما روش های غیر جراحی برای زخم های بسیار کوچک کاربرد دارد. این روش ها شامل: استفاده از ژل های سلیکون، تزریق مواد استروئیدی، سرما دهی و منجمد کردن جای اسکار با گاز نیتروژن، لایه برداری با استفاده از مواد شیمیایی، استفاده از ژل تزریقی به بافت پوست و سینه است.
روش غیر جراحی را زمانی استفاده می کنند که زخم های شما به طور فجیعی گسترش یافته باشد و شما برای حرکت دچار مشکل شده باشید. روش جراحی شامل: برش جای زخم، زد پلاستی، پیوند پوست، گسترش و رشد دادن بافت پوست است.
اگرچه جای بخیه ماموپلاستی یا پروتز به طور کامل از بین نمی رود، اما با انتخاب پزشک باتجربه، مراقبت های صحیح و استفاده از روش های ترمیمی می توان اسکارها را به حداقل رساند. پس نگران رد بخیه ماموپلاستی نباشید و برای رسیدن به بهترین نتیجه حتماً توصیه های پزشک خود را به طور کامل اجرا کنید.
معمولاً یک سال زمان نیاز است تا جای بخیه به شکل خطی باریک و نزدیک به رنگ پوست دربیاید.
ترکیبی از کرم های ترمیمی، لیزر و پانسمان های سیلیکونی بهترین نتایج را دارد.
جای بخیه پروتز سینه معمولاً کوچک تر و در خطوط زیر سینه پنهان می شود، اما در ماموپلاستی ممکن است برش ها گسترده تر باشند.
خیر. اسکارها به مرور کمرنگ و محوتر می شوند و اغلب تنها خط باریکی از آن باقی می ماند.
بله، با روش هایی مثل لیزر، ماساژ درمانی و کرم های ترمیم کننده می توان زیبایی جای بخیه را افزایش داد.