مفصل ران به منظور تحمل حرکت های مکرر و مقدار متناسبی از فرسودگی و ساییدگی استخوان ها طراحی شده است. این مفصل توپ و کاسه ای بزرگترین مفصل بدن- به گونه ای است که امکان حرکت مایع در آنوجود دارد.هنگامی که شما از ران خود استفاده می کنید (به طور مثال هنگام دویدن) یک لایه ی غضروف از اصطکاک بین استخوان ران و کاسه اش جلوگیری می کند. مفصل ران علیرغم مقاوم بودن، از بین می رود. با گذر سن و استفاده از مفصل، غضروف از بین می رود یا آسیب می بیند. از عضلات و تاندون های ران ممکن از بیش از حد استفاده شود. امکان شکستگی استخوان ران در اثر افتادن و آسیب های دیگر وجود دارد. هر یک از این شرایط می تواند به درد لگن منجر شود.

مشکلات جدی در استخوان یا مفصل لگن

اگر بعد از چند روز درد باسن و لگن شما برطرف نشد یا متوجه تورم، قرمزی و گرما اطراف مفصل شدید، ممکن است نشانه ی مشکلات جدی در استخوان یا مفصل لگن باشد. همچنین اگر شب ها یا هنگام استراحت، در لگن خود احساس درد نمودید سریعا در پی درمان برآیید.

بی درنگ به دنبال درمان پزشکی باشید اگر:

• درد لگن به طور ناگهانی باشد.
• افتادن یا دیگر آسیب ها باعث درد در لگن شوند.
• مفصل شما تغییر شکل دهد یا خونریزی کند. به هنگام آسیب دیدن مفصل , صدای ترک خوردن شنیده شود.
• درد باسن و لگن شدید باشد.
• قادر به قرار دادن وزن خود بر روی لگن خود نباشید.
• قادر به حرکت دادن پا یا لگن خود نباشید.

علل درد لگن

شرایطی که منجر به درد لگن می شوند،عبارتند از:

• آرتروز مفصل ران از میان دلایل مختلف استئوآرتریت بیماری ورم مفاصل- شایع ترین نوع آن به خصوص برای افراد بالای 50 سال می باشد.
• سیاتیک می تواند باعث درد شدید لگن در پشت باسن و قسمت خارجی ران شود.
• مشکلات مربوط به پایین کمر شکستگی در گلویی ( بالایی) استخوان ران آماس کیسه های مفصلی موجب درد موضعی در قسمت بیرونی مفصل ران می شود.
• ورم تاندون ها عموماَ به دلیل حرکت های تکراری ایجاد می شود و تاندون ها که وظیفه ی اتصال عضلات به استخوان ها را دارند، متورم می شوند.
• کشیدگی عضلات تاندون ملتهب یا سایر بیماری های التهابی درد رماتیسمی عفونت تنگی کانال نخاعی

علائم درد لگن

بسته به شرایطی که باعث درد لگن شما شده است، ممکن است در مناطق زیر احساس ناراحتی کنید :

• ران
• داخل مفصل ران
• کشاله ران
• خارج از مفصل ران
• باسن

گاهی اوقات درد از مناطق دیگر از بدن، مانند باسن و یا کشاله ران (از فتق) می تواند بر روی لگن تاثیر بگذارد. ممکن است شما متوجه شوید فعالیت درد شما را، مخصوصا هنگامی که به علت آرتروز ایجاد شده، بدتر می کند و هنگام درد تحرک خود را کاهش داده اید. برخی به دلیل درد مداوم لگن دچار لنگی می شوند.

تشخیص درد لگن و باسن

دکتر یا متخصص طب فیزیکی می تواند علت درد لگن شما را تشخیص دهند. آنها با شما صحبت می کنند و به معاینه شما با بررسی طرز ایستادن و راه رفتن شما و تشخیص حرکاتی که باعث درد می شوند، می پردازند. همچنین آزمایش خون یا اشعه ایکس را تجویز می کنند.

درمان درد لگن و باسن

شما ممکن است با درمان های خانگی مانند استراحت، گرم یا سرد کردن، ماساژ و ورزش های ملایم برای درد لگن، درد خود را تسکین دهید.

داروها

• اگر درد لگن به علت کشش عضله یا تاندون، آرتروز، و یا التهاب تاندون ایجاد شده باشد، شما معمولاَ می توانید درد را با یک داروی مسکن بدون نسخه مانند تیلنول یا یک داروی ضد التهاب غیر استروئیدی به طور مثال موترین یا ناپروکسن, کاهش دهید. درمان همچنین شامل داروهای تجویزی ضد التهابی مانند کورتیکواستروئیدها و یا داروهای ضد روماتیسمی اصلاح کننده بیماری ( گروه DMARD ها) مانند متوتروکسات و سولفاسالازین می شود.

یخ درمانی

• راه دیگر تسکین درد باسن و لگن نگه داشتن یخ برروی این منطقه به مدت 15 دقیقه چند بار در روز می باشد. سعی کنید به مفصل آسیب دیده تا حد امکان استراحت دهید تا زمانی که حالتان بهتر شود.

فیزیوتراپی

• فیزیوتراپی نیز می تواند به افزایش تحرک کمک کند. فیزیوتراپی به طور معمول به عنوان درمان اولیه توصیه می شود، به طوری که تحقیقات و داده های بالینی حاکی از بهبود درد، تحرک بیمار و عملکرد و حرکت ماهیچه ها می باشند.

درمان با اوزون

• تزریق اوزون می تواند برای درد مزمن پایین کمر، درد زانو و درد لگن استفاده شود. تقریبا همه دردهای عضلانی- استخوانی و یا دردهایی که به مدت بیش از دو ماه ادامه داشته اند, به تزریق اوزون پاسخ خواهند داد. در عرض 30 تا 60 دقیقه درد به طور کامل تسکین می یابد. این تزریق جذب اکسیژن در بافت و سرعت سوخت و ساز بدن را به طور موضعی افزایش می دهد که موجب تسریع روند درمان می شود.

لیزر درمانی

• لیزر درمانی ،اصلی ترینبرنامه ی ما برای درمان درد است. این روش یک راه حل ایمن، موثر، غیر تهاجمی و بدون درد برای کنترل درد و بازگرداندن توانایی حرکت مفصل ارائه می دهد. بیماران به طور فوق العادهای به درمان پاسخ مثبت می دهند و معمولا تنها پس از چند جلسه درمان, دردشان به طرز قابل توجهی تسکین می یابد.

مگنت تراپی

• پوشیدن یک کمربند مغناطیسی بسیار قوی و خوابیدن به پشت و باسن بر روی تشک مغناطیسی به علاوه نوشیدن آب مغناطیسی بهترین روش مگنت تراپی استکه شما می توانید برای درد پشت، لگن و سیاتیک داشته باشید.

شاک ویو تراپی

• ما التهاب مزمن تاندون در لگن، زانو و باسن را با روش شاک ویو تراپی درمان می کنیم که به صورت شوک های شعاعی و بدون مصرف داروهایی مثل کورتیزون اعمال می شود. این درمان مکانیسم های خود درمانی بدن را تحریک و به طور موثری پشتیبانی می کند. به طور معمول پس از درمان درد فورا تسکین می یابد و از این رو حرکت مفصل پیشرفت می کند. عوارض جانبی گزارش شده برای این روش درمان حداقل مقدار می باشد.

ورزش

• ورزش مفصل ران با تمرینات سبک و آموزش های کششی و مقاومتی می تواند درد را کاهش دهد و تحرک مفاصل را بهبود بخشد. به عنوان مثال، شنا یک ورزش مناسب سبک برای درد مفصل ران است.
• فیزیوتراپیست همچنین می تواند ورزش های بخصوصی که باعث انحراف و حرکت مفصل شوند، طراحی کنند که می تواند به طور روزانه انجام شود.
• ورزش درمانی برای استئوآرتریت بیماری ورم مفاصل- مفصل ران عموماَ در ابتدا مستلزم تکرار زیاد حرکات با فشار کم و یا حداقل برروی مفصل، مانند حرکات مقاومتی سبک بدون تحمل وزن و یا آب درمانی ملایم، می باشد.

درمان دستی یا کایروپرکتیک

• ورزش درمانی و حرکت دادن مفصل ران به روش د رمان دستی هردومی توانند با بهترین نتایج حاصل از ترکیب دو روش موثر واقع شوند. این درمان اغلب با درمان دستی ارتوپدی انجام می شود.

جراحی

• هنگامی که درد شدید است و یا مفصل ران تغییر شکل می دهد و استئوآرتریت مزمن می شود، تعویض کلی مفصل ران (آرتروپلاستی) می تواند در نظر گرفته شود. افرادی که مفصل ران آنها دچار شکستگی شده است، گاهی اوقات به عمل جراحی برای رفع شکستگی یا تعویض مفصل ران نیاز دارند.

حرکت مداوم انفعالی (CPM) دستگاه CPM (سی پی ام)

• یک روش توانبخشی پس از جراحی لگن است که به منظور کمک به بهبودی بعد از عمل جراحی مفصل طراحی شده است. برای بیشتر بیماران در دوره نقاهت، تلاش برای حرکت دادن مفصل باعث درد می شود و در نتیجه بیمار از حرکت دادن مفصل خود داری می کند، که می تواند به سخت شدن بافت اطراف مفصل و تشکیل بافت بافت اسکار (جای زخم) منجر شود. در نهایت، ممکن است میزان تحرک بیمار را محدود نماید و برای بازگرداندن تحرک از دست رفته نیاز به فیزیوتراپی باشد.

---