پروستاتیت یک بیماری اغلب دردناک است که شامل التهاب پروستات و گاهی اوقات نواحی اطراف پروستات می شود.

دانشمندان چهار نوع پروستاتیت را شناسایی کرده اند:

1. پروستاتیت مزمن یا سندرم درد مزمن لگن
2. پروستاتیت حاد باکتریایی
3. پروستاتیت باکتریایی مزمن
4. پروستاتیت التهابی بدون علامت

مردان مبتلا به پروستاتیت التهابی بدون علامت علائمی ندارند. پزشک ممکن است در هنگام آزمایش سایر اختلالات دستگاه ادراری یا دستگاه تناسلی، پروستاتیت التهابی بدون علامت را تشخیص دهد. این نوع پروستاتیت عارضه ای ایجاد نمی کند و نیازی به درمان ندارد.

چه چیزی باعث التهاب پروستات می شود؟

علل پروستاتیت بسته به نوع آن متفاوت است.

• پروستاتیت مزمن یا سندرم درد مزمن لگن: علت دقیق پروستاتیت مزمن یا سندرم درد مزمن لگن ناشناخته است. محققان معتقدند یک میکروارگانیسم، اگرچه عفونت باکتریایی نیست، ممکن است باعث این بیماری شود. این نوع پروستاتیت ممکن است به مواد شیمیایی موجود در ادرار، پاسخ سیستم ایمنی بدن به عفونت دستگاه ادراری (UTI) یا آسیب عصبی در ناحیه لگن مربوط باشد.
• پروستاتیت باکتریایی حاد و مزمن: عفونت باکتریایی پروستات باعث پروستاتیت باکتریایی می شود. نوع حاد به طور ناگهانی رخ می دهد و برای مدت کوتاهی طول می کشد، در حالی که نوع مزمن به کندی توسعه می یابد و برای مدت طولانی، اغلب سال ها طول می کشد. عفونت ممکن است زمانی رخ دهد که باکتری از مجرای ادرار به پروستات حرکت کند.

عفونت پروستات یا پروستاتیت چقدر شایع است؟

پروستاتیت شایع ترین مشکل دستگاه ادراری برای مردان کمتر از 50 سال و سومین مشکل شایع دستگاه ادراری برای مردان بالای 50 سال است. پروستاتیت مزمن یا سندرم درد مزمن لگنی شایع ترین و کمتر شناخته شده ترین شکل پروستاتیت است که می تواند در مردان در هر گروه سنی رخ دهد.

علائم عفونت پروستات یا پروستاتیت چیست؟

هر نوع پروستاتیت دارای طیف وسیعی از علائم است که بسته به علت آن متفاوت است و ممکن است برای هر مردی یکسان نباشد. بسیاری از علائم مشابه علائم سایر بیماری ها هستند.

پروستاتیت مزمن یا سندرم درد مزمن لگن:

علائم اصلی پروستاتیت مزمن یا سندرم درد مزمن لگنی می تواند شامل درد یا ناراحتی به مدت 3 ماه یا بیشتر در یک یا چند مورد از مناطق زیر باشد:

• بین کیسه بیضه و مقعد
• قسمت مرکزی پایین شکم
• آلت تناسلی
• کیسه بیضه
• پایین کمر

درد در حین یا بعد از انزال یکی دیگر از علائم رایج است. یک مرد مبتلا به پروستاتیت مزمن یا سندرم درد مزمن لگن ممکن است درد در اطراف ناحیه لگن به صورت پخش شده یا ممکن است همزمان در یک یا چند ناحیه درد داشته باشد. درد ممکن است بیاید و برود و به طور ناگهانی یا تدریجی ظاهر شود. علائم دیگر ممکن است شامل موارد زیر شود:

• درد در مجرای ادرار در حین یا بعد از ادرار
• درد در آلت تناسلی در حین یا بعد از ادرار کردن
• تکرر ادرار؛ دفع ادرار هشت بار یا بیشتر در روز. مثانه حتی زمانی که حاوی مقدار کمی ادرار باشد شروع به انقباض می کند و باعث تکرر ادرار می شود.
• فوریت ادرار؛ ناتوانی در به تاخیر انداختن ادرار
• جریان ادرار ضعیف یا قطع شده

پروستاتیت حاد باکتریایی:

علائم پروستاتیت حاد باکتریایی به طور ناگهانی ظاهر می شوند و شدید هستند. مردان باید فورا به دنبال مراقبت های پزشکی باشند. علائم پروستاتیت حاد باکتریایی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• تکرر ادرار
• فوریت ادرار
• تب
• لرز
• احساس سوزش یا درد در هنگام ادرار
• درد در ناحیه تناسلی، کشاله ران، پایین شکم یا کمر
• شب ادراری ؛ تکرر ادرار در طول دوره های خواب
• تهوع و استفراغ
• بدن درد
• احتباس ادرار ؛ ناتوانی در تخلیه کامل مثانه
• مشکل در شروع جریان ادرار
• جریان ادرار ضعیف یا قطع شده
• انسداد ادرار؛ ناتوانی کامل در دفع ادرار
• UTI؛ همانطور که توسط باکتری ها و سلول های مبارزه کننده با عفونت در ادرار نشان داده شده است

پروستاتیت باکتریایی مزمن:

علائم پروستاتیت باکتریایی مزمن مشابه علائم پروستاتیت باکتریال حاد است، اگرچه نه به شدت. این نوع پروستاتیت اغلب به کندی ایجاد می شود و می تواند 3 ماه یا بیشتر طول بکشد. علائم ممکن است بیایند و از بین بروند، یا ممکن است همیشه خفیف باشند. پروستاتیت باکتریایی مزمن ممکن است پس از درمان قبلی پروستاتیت حاد باکتریایی یا عفونت ادراری رخ دهد. علائم پروستاتیت باکتریایی مزمن ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• تکرر ادرار
• فوریت ادرار
• احساس سوزش یا درد در هنگام ادرار
• درد در ناحیه تناسلی، کشاله ران، پایین شکم یا کمر
• شب ادراری
• انزال دردناک
• احتباس ادرار
• مشکل در شروع جریان ادرار
• جریان ادرار ضعیف یا قطع شده
• انسداد ادرار
• یک UTI

عوارض عفونت پروستات یا پروستاتیت چیست؟

عوارض پروستاتیت ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• عفونت باکتریایی در جریان خون
• آبسه پروستات؛ یک حفره پر از چرک در پروستات
• اختلال عملکرد جنسی
• التهاب اندام های تناسلی نزدیک پروستات

عوامل خطر عفونت پروستات یا پروستاتیت

در صورت داشتن موارد زیر احتمال ابتلا به پروستاتیت حاد بیشتر است:

• اخیراً عفونت ادراری (UTI) داشته است
• یک کاتتر ادراری، یک لوله قابل انعطاف که برای تخلیه ادرار از مثانه استفاده می شود.
• بیوپسی پروستات داشته است
• عفونت مقاربتی (STI)
• HIV یا ایدز
• مشکل در دستگاه ادراری
• رابطه مقعدی
• آسیب دیدن لگن

اگر:

• افراد مسن تر هستند، مردان بین 50 تا 59 سال 3 برابر بیشتر از مردان بین 20 تا 39 سال به آن مبتلا می شوند.
• قبلا پروستاتیت داشته اند
• سایر شرایط دردناک شکمی مانند سندرم روده تحریک پذیر (IBS)
• مورد آزار جنسی قرار گرفته اند

عفونت پروستات یا پروستاتیت چگونه تشخیص داده می شود؟

پزشک پروستاتیت را بر اساس موارد زیر تشخیص می دهد:

• سابقه پزشکی شخصی و خانوادگی
• یک معاینه فیزیکی
• آزمایش های پزشکی

پزشک ممکن است قبل از تشخیص پروستاتیت مجبور باشد سایر شرایطی را که باعث علائم و نشانه های مشابه می شوند رد کند.

1. سابقه پزشکی شخصی و خانوادگی:

گرفتن سابقه پزشکی شخصی و خانوادگی یکی از اولین کارهایی است که یک پزشک ممکن است برای کمک به تشخیص پروستاتیت انجام دهد.

2. معاینه فیزیکی:

معاینه فیزیکی ممکن است به تشخیص پروستاتیت کمک کند. در طول معاینه فیزیکی، معمولا یک پزشک بدن بیمار را بررسی می کند که می تواند شامل بررسی موارد زیر باشد:

• ترشح از مجرای ادرار
• غدد لنفاوی بزرگ یا حساس در کشاله ران
• کیسه بیضه متورم یا حساس
• معاینه رکتال دیجیتال

معاینه رکتال دیجیتال یا معاینه رکتال، یک معاینه فیزیکی از پروستات است. برای انجام معاینه، پزشک از مرد می خواهد تا روی میز خم شود یا به پهلو دراز بکشد در حالی که زانوهای خود را نزدیک سینه اش نگه داشته است. معاینه گر یک انگشت دستکش دار و روغن کاری شده را به داخل راست روده می کند و بخشی از پروستات را که در کنار راست روده قرار دارد را لمس می کند. مرد ممکن است در طول معاینه رکتال احساس ناراحتی مختصری کند. پزشک معمولاً در حین ویزیت معاینه رکتوم را انجام می دهد و مرد نیازی به بیهوشی ندارد. این معاینه به پزشک کمک می کند تا ببیند که آیا پروستات بزرگ شده یا حساس است یا هرگونه ناهنجاری دارد که نیاز به آزمایش بیشتری دارد.
بسیاری از پزشکان معاینه رکتوم را به عنوان بخشی از یک معاینه فیزیکی معمول برای مردان 40 ساله یا بالاتر انجام می دهند، خواه مشکلات ادراری داشته باشند یا نداشته باشند.

3. آزمایش های پزشکی:

متخصص اورولوژی از آزمایش های پزشکی برای کمک به تشخیص مشکلات دستگاه ادراری تحتانی مرتبط با پروستاتیت و توصیه به درمان استفاده می کند. آزمایشات پزشکی ممکن است شامل:

• آزمایش ادرار
• آزمایش خون
• تست های یورودینامیک
• سیستوسکوپی
• سونوگرافی ترانس رکتال
• بیوپسی
• تجزیه و تحلیل مایع منی

آزمایش ادرار:

آزمایش ادرار شامل آزمایش نمونه ادرار است. بیمار نمونه ادرار را در یک ظرف مخصوص جمع آوری کرده و آن را برای تجزیه و تحلیل به آزمایشگاه می فرستد.

آزمایشات خون:

آزمایش خون می تواند علائم عفونت و سایر مشکلات پروستات مانند سرطان پروستات را نشان دهد.

تست های یورودینامیک:

تست های یورودینامیکی شامل انواع روش هایی است که به خوبی مثانه و مجرای ادرار را ذخیره و ترشح می کنند. برخی از تست های یورودینامیک نیازی به بیهوشی ندارند. برخی دیگر ممکن است به بی حسی موضعی نیاز داشته باشند. بیشتر تست های یورودینامیک بر توانایی مثانه برای نگه داشتن ادرار و تخلیه به طور پیوسته و کامل تمرکز دارند و ممکن است شامل موارد زیر باشد:

1. یوروفلومتری که سرعت ترشح ادرار را از مثانه اندازه گیری می کند.
2. اندازه گیری باقی مانده پس از تخلیه که میزان ادرار باقیمانده در مثانه را پس از ادرار ارزیابی می کند.

سیستوسکوپی:

سیستوسکوپی روشی است که از یک ابزار لوله کشی استفاده می کند، به نام یک سيستوسکوپ، که با آن داخل مجرای ادرار و مثانه را نگاه می کند. یک اورولوژیست ممکن است از سیستوسکوپی استفاده کند تا به دنبال محدودیت، انسداد یا سنگ در دستگاه ادراری باشد.

سونوگرافی ترانس رکتال:

سونوگرافی ترانس رکتال از یک دستگاه استفاده می کند، به نام یک مبدل، که امواج صوتی بدون درد را به اندام ها میفرستد، برای ایجاد یک تصویر از ساختار آنها. پزشک می تواند مبدل را به زوایای مختلف انتقال دهد تا بتواند ارگان های مختلف را بررسی کند. تصویر اولتراسوند نشان می دهد که اندازه پروستات و هر گونه ناهنجاری، مانند تومورها به چه صورتی است. سونوگرافی ترانس رکتال نمی تواند به طور قابل اعتماد تشخیص سرطان پروستات را انجام دهد.

بافت برداری یا بیوپسی:

بیوپسی شامل برداشتن یک قطعه کوچک از بافت پروستات برای بررسی با میکروسکوپ می شود. تست می تواند نشان دهد که آیا سرطان پروستات وجود دارد یا خیر.

تجزیه و تحلیل مایع منی:

تجزیه و تحلیل اسپرم آزمونی برای اندازه گیری مقدار و کیفیت اسپرم مرد است. نمونه اسپرم می تواند خون و علائم عفونت را نشان دهد.

درمان عفونت پروستات یا پروستاتیت:

درمان به علائم، نتایج آزمایشات آزمایشگاهی و یافته ها در طول بازدید بیمار بستگی دارد. بیماران ممکن است به درمان های زیادی نیاز داشته باشند. درمان پروستاتیت بستگی به نوع آن دارد.

پروستاتیت باکتریایی حاد:

برای پروستاتیت حاد باکتریایی، فرد باید حداقل 14 روز آنتی بیوتیک مصرف کند. گاهی اوقات برخی از مردان ممکن است در بیمارستان بستری شوند و از طریق IV (تزریق در رگ) آنتی بیوتیک دریافت کنند. تقریبا تمام عفونت هایی که به سرعت شروع می شوند، با این درمان، برطرف می شوند. گاهی اوقات بیمار باید تا چهار هفته آنتی بیوتیک ها را مصرف کند. اگر یک آنتی بیوتیک کار نکند، پزشک آنتی بیوتیک دیگری را امتحان خواهد کرد.

پروستاتیت مزمن باکتریایی:

برای پروستاتیت باکتریایی مزمن، بیمار باید آنتی بیوتیک ها را طولانی تر، اغلب به مدت 4 تا 12 هفته مصرف کند. حدود سه از چهار مورد پروستاتیت مزمن باکتریایی با این روش درمان می شود. گاهی اوقات علائم برگشته و دوباره نیاز به آنتی بیوتیک است. برای مواردی که به این درمان واکنش نشان نمی دهند، آنتی بیوتیک های طولانی مدت با دوز کم برای کاهش علائم استفاده می شود.

پروستاتیت مزمن یا سندرم درد مزمن لگن:

از آنجایی که علت دقیق پروستاتیت مزمن یا سندرم درد مزمن لگن مشخص نیست، برخی از پزشکان ممکن است آنتی بیوتیک تجویز کنند، حتی اگر آزمایش های شما ثابت نکند که باکتری عامل آن است. در مواقع دیگر داروهای ضدالتهابی یا داروهایی که اعصاب دردناک را کاهش می دهند، امتحان می شوند.

آنتی بیوتیک ها:

آنتی بیوتیک ها اغلب به عنوان اولین گام برای از بین بردن هر گونه باکتری استفاده می شوند. اگر آنتی بیوتیک تجویز شده است، مهم است که داروی خود را هر روز در زمان(های) یکسانی مصرف کنید و همه آنها را مصرف کنید، حتی اگر احساس بهتری داشته باشید.

آلفا بلوکرها:

برخی از پزشکان داروهایی به نام آلفا بلوکرها را تجویز می کنند تا به شما کمک کنند احساس بهتری داشته باشید. این داروها ممکن است به شل شدن عضلات اطراف پروستات و پایه مثانه کمک کنند.

عوامل ضد التهابی:

داروهای ضد التهابی داروهای غیر استروئیدی برای کاهش درد ناشی از التهاب در پروستات یا عضلات هستند. اینها داروهای ضد درد (آسپرین، ایبوپروفن و غیره) و شل کننده های عضلانی هستند.

ماساژ پروستات:

ماساژ پروستات می تواند به کاهش فشار در پروستات کمک کند. این کار با تخلیه مایع از مجرای پروستات انجام می شود در حالی که فیزیوتراپی تخصصی ممکن است عضلات مجاور را شل کند.

فیزیوتراپی کف لگن:

فیزیوتراپی کف لگن راهی برای یادگیری نحوه شل کردن عضلات خاص در لگن است. این کار با متخصص انجام می شود تا به شما در کاهش تنش در عضلات کف لگن کمک کند.

مراقبت در منزل:

کارهای زیادی وجود دارد که می توان در خانه انجام داد تا به کاهش درد کمک کند. اینها شامل حمام آب گرم، بطری آب گرم، پدهای گرمایشی و بالش دونات شکل است.

تغییرات سبک زندگی:

تغییرات سبک زندگی مانند کاهش وزن و تغییر رژیم غذایی، یادگیری آرامش و ورزش ممکن است علائم را کاهش دهد. پزشک ممکن است به شما توصیه کند که خوردن و نوشیدن برخی از غذاها را متوقف کنید. اینها ممکن است شامل غذاهای تند یا اسیدی و نوشیدنی های کافئین دار، گازدار یا الکلی باشد. سعی کنید آب بیشتری بنوشید و غذاهای تازه و فرآوری نشده بیشتر و شکر کمتر بخورید. پزشک همچنین ممکن است به شما پیشنهاد دهد که از انجام کارهایی که می توانند درد شما را بدتر کنند (مانند دوچرخه سواری) دست بردارید.

طب سوزنی:

طب سوزنی شامل قرار دادن سوزن های بسیار نازک از طریق پوست در اعماق و نقاط زیادی از بدن شما برای کمک به کاهش درد است. برخی از مردان از طب سوزنی برای کاهش درد استفاده می کنند.

عمل جراحی:

در موارد نادر، ممکن است جراحی روی مجرای ادرار یا پروستات مورد نیاز باشد. برای عمل جراحی باید یک مشکل قابل پیگیری وجود داشته باشد که می تواند باعث درد شود.

---