در دوران بارداری، واژینیت به عنوان یکی از مشکلات شایع در زنان مطرح است که می تواند به دلایلی همچون تغییرات هورمونی و ضعف سیستم ایمنی رخ دهد. این وضعیت می تواند باعث ایجاد خارش، التهاب و تغییرات در بو و رنگ مایعات ناحیه تناسلی شود. تشخیص ودرمان به موقع واژینیت در بارداری با توجه به خطرات ممکن برای سلامت مادر و جنین بسیار حائز اهمیت است. مشاوره با پزشک و استفاده از داروهای مناسب، به طور کامل می تواند به پیشگیری از عود بیماری کمک کند و به سلامتی مادر و نوزاد کمک نماید.

علل واژینیت در بارداری

• تغییرات هورمونی
• رابطه جنسی محافظت نشده
• دیابت کنترل نشده
• مصرف آنتی بیوتیک
• ضعف سیستم ایمنی
• علائم و نشانه های واژینیت در بارداری
• خارش و التهاب در ناحیه تناسلی
• تغییر در رنگ و بوی ترشحات واژن
• درد هنگام رابطه جنسی
• ادرار کردن دردناک
• خونریزی خفیف واژینال یا لکه بینی

اهمیت تشخیص و درمان به موقع واژینیت در بارداری

با وجود آنکه واژینیت هنگام بارداری خطرناک نیست؛ اما نباید مورد بی توجهی قرار گیرد؛ زیرا احتمال تأثیرگذاری مواردی مانند عفونت رحم بر جنین وجود دارد. عوارض ناشی از عفونت های شدید در دوران بارداری عبارتست از : زایمان زودرس، وزن کم نوزاد هنگام تولد، نقایص مادرزادی، مشکلات یادگیری نوزاد و احتمالاً از دست دادن بارداری باشد. در این مواقع باید به پزشک متخصص مراجعه کرده تا درمانی مناسب برای شما در نظر گرفته شود.

تشخیص واژینیت در بارداری

• عموماً تشخیص واژینیت به یکی از روش های زیر صورت می گیرد:
• بررسی سابقه پزشکی بیمار: که شامل بررسی سابقه عفونت های واژن یا عفونت های مقاربتی می شود.
• انجام معاینه لگن: در طول معاینه لگن، پزشک شما ممکن است از ابزاری (اسپکولوم) برای دیدن التهاب و ترشحات داخل واژن استفاده کند.
• نمونه برداری آزمایشگاهی: در این شرایط پزشک معالج نمونه ای از ترشحات دهانه رحم یا واژن را برای آزمایشات دقیق تر می فرستد . این آزمایش به منظور تشخیص دقیق نوع واژینیت انجام می گیرد.
• انجام آزمایش PH محیط واژن: در چنین شرایطی پزشک معالج PH واژن شما را با استفاده از یک وسیلۀ خاص یا کاغذ pH روی دیواره واژن آزمایش می کند. PH بالا می تواند نشان دهنده واژینوز باکتریایی یا تریکومونیازیس باشد. با این حال، آزمایش pH به تنهایی یک آزمایش تشخیصی قابل اعتماد نیست و نیاز است که از روش های دقیق تری برای رسیدن به یک تشخیص قطعی استفاده شود.

درمان واژینیت در بارداری

نوع درمان این بیماری، به علت بروز آن بستگی دارد. به عنوان مثال گاهی ممکن است فرآیند درمان با مصرف استروئیدهای موضعی ضعیف، آنتی بیوتیک های موضعی یا خوراکی، داروهای ضدقارچ یا کرم های آنتی باکتریال پیگیری شود. واژینوز باکتریایی (BV) نیز معمولاً با آنتی بیوتیک هایی مانند مترونیدازول یا کلیندامایسین درمان می شود. پروبیوتیک های مخصوص واژینوز نیز می توانند در بازگرداندن تعادل باکتریایی واژن مفید باشند. برای درمان عفونت قارچی هم داروهایی مانند فلوکونازول و کلوتریمازول تجویز می شوند.
از دیگر راه های درمان واژینیت می توان به این موارد اشاره کرد:

• کرم کورتیزون: برای درمان التهاب و تحریکات شدید
• آنتی هیستامین ها: اگر التهاب ناشی از واکنش آلرژیک باشد.
• داروهای مناسب برای درمان واژینیت در دوران بارداری
• برای رفع واژینیت، شیاف درمانی با داروهایی مثل میکونازول، بوتوکونازول، یا پماد کلوتریمازول ۲ درصد ، بهترین گزینه است. علاوه بر کرم و شیاف، مصرف برخی داروهای ضدقارچ خوراکی مثل فلوکونازول هم مناسب است .

راه های پیشگیری از واژینیت در بارداری

1 - مراقبت از بهداشت ناحیه تناسلی :

• استفاده از لباس زیر نخی و جوراب شلواری با فاق نخی برای حفظ خشکی و تهویه ناحیه واژن.
• تغییر لباس زیر روزانه یا بلافاصله پس از ورزش یا فعالیت بدنی.
• شستشوی ناحیه تناسلی از جلو به عقب و با آب ملایم، بدون استفاده از صابونهای شیمیایی.
• اجتناب از استفاده ی دوش واژینال یا محصولات حاوی شوینده های شیمیایی.

2- تقویت سیستم ایمنی :

• مصرف مواد غذایی غنی از ویتامین ها و مواد مغذی برای تقویت سیستم ایمنی بدن.
• رعایت یک رژیم غذایی سالم که شامل میوه ها، سبزیجات و محصولات ماست پروبیوتیک باشد.

3- استفاده از کاندوم :
استفاده از کاندوم هنگام روابط جنسی برای جلوگیری از انتقال عفونت های جنسی و باکتریایی.
4- اجتناب از عوامل تحریک کننده :

• اجتناب از استفاده از مواد شیمیایی مانند اسپری های زنانه یا پدهای معطر.
• اجتناب از پوشیدن لباس های تنگ و نازک که باعث ایجاد رطوبت و گرمای زیاد در ناحیه تناسلی می شوند.

5- کنترل بیماری های مزمن :
کنترل بیماری های مزمن مانند دیابت به منظور کاهش عوارض عفونت واژن در دوران بارداری.

تأثیر واژینیت بر سلامت مادر و جنین

• افزایش احتمال عفونت های دیگر: ممکن است عفونت واژن باعث افزایش خطر عفونت های دیگر مانند عفونت های ادراری در بارداری شود.
• زایمان زودرس: در برخی موارد، واژینیت می تواند باعث زایمان زودرس شود. این اتفاق به خصوص در صورتی رخ می دهد که عفونت به رحم یا غشاء محافظ جنین ( کیسه آب ) انتقال یابد.
• عفونت جنین: در برخی موارد نادر، عفونت واژن می تواند از طریق مادر به جنین منتقل شود.

نتیجه گیری

واژینیت در بارداری نوعی التهاب دستگاه تناسلی و واژن است که به دلایلی چون حساسیت، ضعف سیستم ایمنی، عوامل تحریک کننده یا کاهش استروژن رخ می دهد که معمولاً با درد، خارش، بوی نامطبوع و ترشح همراه است. در نتیجه، درمان به موقع واژینیت در دوران بارداری از اهمیت بالایی برخوردار است، زیرا عدم درمان مناسب می تواند منجر به مشکلات جدی تری برای سلامتی مادر و جنین شود. با مشاوره پزشک و استفاده از درمان های مناسب، می توان از پیامدهای ناخوشایند واژینیت جلوگیری کرد و راحت تر دوران بارداری را طی کرد .

نسخه اصلی مطلب واژینیت در بارداری؛ علل، علائم، تشخیص و درمان را در سایت دکتر عنایت الله ایزدی بخوانید.

---