معیارهای کنونی تشخیص دیابت

شبکه اطلاع رسانی پزشک آن لاین [ پرتال اطلاع رساني ]آدرس وب سایت : www.pezeshkonline.ir

مراقبت های طبی در دیابت
معیارهای کنونی تشخیص دیابت: این آزمون باید در آزمایشگاه و با استفاده از روش استاندارد انجام شود...
قند خون ناشتا (FPG)ا برابر یا بیشتر از mg/dl 126 (mmol/l0/7). ناشتا بودن به صورت عدم دریافت کالری حداقل به مدت 8 ساعت تعریف می شود.

گلوکز پلاسمای 2 ساعته برابر یا بیش از mg/dl 200 (mmol/l 1/11) در مدت انجام آزمون تحمل گلوکز خوراکی (OGTT). این آزمون باید طبق توصیه های سازمان جهانی بهداشت و با استفاده از یک محلول اشباع شده از گلوکز که حاوی 75 گرم گلوکز حل شده در آب است، انجام شود.

در بیماران با نشانههای کلاسیک هیپرگلیسمی یا حمله هیپرگلیسمی: گلوکز پلاسمای تصادفی برابر یا بیش از mg/dl 200 (mm;']ol/l1/11).

در غیاب هیپرگلیسمی علامتدار، نتیجه باید با تکرار آزمون تایید شود.

آزمون تشخیصی برای بیماران پیش دیابتی (در خطر دیابت) و بیماران بدون علامت :
آزمونهای تشخیصی برای تعیین دیابت نوع دو و بررسی خطر دیابت در آینده در افراد بدون علامت باید در تمامی افرادی که دچار اضافهوزن یا چاقی (kg/m225?BMI) هستند، همچنین افرادی که یک یا چند عامل خطر برای ابتلا به دیابت دارند، مدنظر قرار گیرد. در افرادی که این عوامل خطر را ندارند، انجام آزمونهای تشخیصی باید از سن 45 سالگی آغاز گردد.

در صورتی که نتیجه آزمون طبیعی بود، تکرار آزمون حداقل هر سه سال یکبار قابل قبول است.

برای انجام آزمون دیابت یا برای بررسی خطر دیابت در آینده، A1C، FPG، آزمون OGTTدو ساعته (با 75 گرم گلوکز) مناسب هستند.

در افرادی که مشخص شده در آینده در خطر دیابت هستند، در صورت لزوم باید سایر عوامل خطر نظیر بیماریهای قبلیعروقی (CVD) هم درمان شود.

شناسایی و تشخیص دیابت ملیتوس بارداری ( GDM):
غربالگری برای دیابت نوع دو تشخیص داده نشده در اولین ملاقات بارداری در افرادی با عوامل خطر، با استفاده از معیارهای تشخیصی استاندارد.

در زنان باردار که مشخص نیست مبتلا به دیابت هستند، باید غربالگری ( GDM) در 28-24 هفته بارداری و با استفاده از 75 گرم قند خون ناشتای (OGTT) 2ساعته انجام شود.

زنان مبتلا به GDMباید از نظر ابتلا به دیابت پایدار، 12-6 هفته بعد از زایمان غربالگری شوند.

زنان با سابقه GDMباید از نظر پیشرفت دیابت یا پیشدیابت حداقل هر 3 سال یکبار در تمام طول عمر غربالگری شوند.

پیشگیری از دیابت نوع دوم:
بیماران با آزمون مختل تحمل گلوکز(IGT) (A) ، گلوکز ناشتای مختل (IFG) (E)، یا یک A1C 4/6-7/5 (E) (باید تحت برنامههای حمایتی برای کاهش وزن به میزان 7 وزن بدن بوده و فعالیت فیزیکی معمول نظیر پیادهروی را حداقل 150 دقیقه در هفته افزایش دهند.

به نظر میرسد مشاوره پیگیری برای موفقیت بسیار مهم باشد.

با توجه به اهمیت پیشگیری در کاهش هزینههای دیابت، هزینه مشاوره باید توسط سازمانهای بیمهگر و حمایتی تحت پوشش قرار داده شود.

ممکن است درمان با متفورمین برای پیشگیری از دیابت نوع 2 در افرادی که در معرض خطر بالای دیابت هستند، مثل افرادی با چند عامل خطر، مخصوصا اگر علیرغم مداخلات شیوه زندگی، هیپرگلیسمی پیشرونده آشکار دارند، (A1Cبرابر یا بیشتر از 6) لازم باشد.

پایش قند خون در افرادی که در خطر دیابت هستند باید هر ساله انجام شود.

پایش گلوکز:
کنترل قندخون توسط خود فرد (SMBG) باید سه نوبت یا دفعات بیشتری در روز در بیمارانی که از تزریق متعدد انسولین استفاده میکنند یا تحت درمان با با پمپ انسولین هستند انجام شود.

برای بیمارانی که دفعات کمتری از انسولین استفاده میکنند، از درمانهای غیرانسولینی استفاده میکنند و یا تحت تغذیه درمانی (MNT) به تنهایی هستند، SMBGممکن است به عنوان یک راهنما برای موفقیت درمانی مفید باشد.

برای دستیابی به اهداف درمانی قند خون بعد از غذا، انجام SMBGبعد از صرف غذا ضروری است.

هنگام توصیه به انجام SMBG، مطمئن شوید که بیماران، دستورات ابتدایی، اهمیت پیگریهای منظم و روش انجام SMBGرا متوجه شده، توانایی انجام آنها را دارند تا بتوان از آنها برای حصول به نتایج درمانی استفاده کرد.

پایش مداوم گلوکز (CGM) همراه با رژیم کنترل دقیق انسولین میتواند وسیله مفیدی برای کاهش A1Cدر بزرگسالانی (سن کمتر از 25 سال) که مبتلا به دیابت نوع اول هستند، باشد.

اگر چه شواهد محکمی برای کاهش A1Cدر کودکان، نوجوانان و افراد جوان وجود ندارد، CGMممکن است در این گروه سنی مفید باشد. موفقیت ارتباط نزدیک با عمل به این توصیهها دارد.

CGMممکن است یک وسیله مکمل برای SMBGدر افرادی باشد که مبتلا به هیپرگلیسمی بدون علایم هشدار و / با دورههای مکرر هیپوگلیسمی هستند.

A1C : :
برای رسیدن به اهداف درمانی لازم است آزمون A1Cحداقل دو بار در سال در بیمارانی که به اهداف درمانی رسیدهاند ( و آنهایی که قندخون کنترل شده دارند) انجام شود.

آزمون A1Cباید چهار بار در سال در بیمارانی که درمانشان تغییر کرده یا افرادی که هنوز به اهداف درمانی نرسیدهاند، انجام شود.

استفاده از آزمون point-of-careبرای A1Cاجازه میدهد تا به موقع برای تغییرات درمانی در صورتی که نیاز باشد تصمیمگیری شود.

اهداف گلایسمیک در بزرگسالان ::
برای کاهش عوارض میکروواسکولار و نوروپاتیک دیابت نوع اول و دوم لازم است که A1Cبه کمتر یا در حدود 7 کاهش یابد. اگر این اقدام بلافاصله پس از تشخیص دیابت انجام شود، با کاهش طولانیمدت بیماریهای قلبی عروقی همراه است. لذا A1Cهدف قابل قبول برای افراد غیرباردار، کمتر از 7 است.

از آنجا که نتایج کارآزماییهای بالینی تصادفی شده از سودمندی اندک اما معنیدار بهبود پیامدهای میکروواسکلولار با کنترل دقیق حمایت میکند، پزشکان میتوانند در صورتی که کنترل دقیق قند خون بدون بروز هیپوگلیسمی یا سایر عوارض جانبی درمان حاصل شود، این اقدام را در گروهی از بیماران توصیه نمایند. این گروه شامل بیمارانی میشود که مدت کوتاهی است به دیابت مبتلا شدهاند، امید به زندگی بالایی دارند و مبتلا به بیماری قلبی عروقی نمیباشند.

در مقابل، ممکن است اهداف A1Cرا با سختگیری کمتر برای بیمارانی با سوابقی از هیپوگلیسمی شدید، امید به زندگی محدود، عوارض پیشرفته میکرو و ماکروواسکولار و سایر وضعیتهایی که در آنها A1Cمطلوب علیرغم پایش مناسب گلوکز خون و استفاده از داروهای خوراکی کاهنده قند خون و انسولین حاصل نشده است، در نظر گرفت و میتوان آنرا در محدوده بالاتری حفظ کرد.

آموزش خوددرمانی دیابت( DSME):
افراد دیابتی پس از اینکه دیابت آنها محرز شد، باید روشهای خوددرمانی دیابت (DSME) را براساس استانداردهای بینالمللی آموزش ببینند.

خوددرمانی موثر و بهبود کیفیت زندگی، پیامد DSMEاست و باید به عنوان جزیی از درمان پایش شود.

DSMEباید با در نظر گرفتن جنبه های روانی اجتماعی باشد. احساس خوب بودن، با بهبود پیامد دیابت همراه است.

به دلیل اینکه DSMEمیتواند سبب کاهش هزینه و بهبود پیامدهای بیماری شود، هزینههای مرتبط با DSMEباید از سوی سازمانهای بیمهگر پرداخت شود .

ادامه دارد ...