امروزه متخصصان دندانپزشکی به طور فزاینده ای از رادیولوژی دیجیتال دندانپزشکی (اشعه ایکس دیجیتال) برای تشخیص بهتر، کشف، معالجه و کنترل شرایط و بیماری های دهان و دندان استفاده می کنند. رادیوگرافی دیجیتال نوعی تصویربرداری با اشعه ایکس است که از سنسورهای دیجیتال اشعه ایکس برای جایگزینی فیلم اشعه ایکس سنتی، تولید تصاویر رایانه ای از دندان ها، لثه ها و سایر ساختارها و شرایط دهان و دندان استفاده می کند. رادیولوژی یا پرتونگاری از دندان، نوعی از روش های تصویربرداری از دندان ها می باشد که دندانپزشک برای ارزیابی سلامت دهان و دندان تجویز می کند. در این روش تشخیصی از پرتوهای ایکس با میزان کم برای تهیه تصاویر داخلی دهان، دندان ها و لثه ها استفاده می شود.

دلایل نیاز به رادیولوژی دندان

عکس رادیولوژی دندان معمولاً در چکاپ سالانه دندانپزشکی گرفته می شود تا وضعیت دندان ها و ریشه های آنها مشخص شود. در بعضی افراد دفعات بیشتری باید عکس دندان گرفته شود. البته اگر بخواهید ایمپلنت نیز انجام دهید باید قبل از شروع کار و در حین کار، عکس رادیولوژی بگیرید. اینکه چند وقت یک بار باید عکس رادیولوژی بگیرید بستگی به عوامل زیر دارد:

• سن شما
• وضعیت سلامت دهان و بدن
• علائم بیماری های دهان و دندان
• سابقه پوسیدگی دندان یا پس روی لثه
• در کودکان برای بررسی و نظارت بر رشد دندان های دائمی و جلوگیری از مشکلات ارتودنسی دندان ممکن است بیشتر نیاز به عکس دهان باشد.

انواع رادیوگرافی دندان با تصویربرداری داخل دهانی

انواع مختلفی از روش های تصویربرداری دندان با اشعه ایکس وجود دارند که هرکدام نماهای متفاوتی از دندان را ثبت می کنند. معروف ترین روش های تصویربرداری داخل دهانی به شرح زیر هستند:

رادیوگرافی دندان بایت وینگ (Bitewing)

در این تکنیک، بیمار یک قطعه کاغذی مخصوص را گاز می گیرد و تصویربرداری انجام می شود. با این روش، دندانپزشک می تواند تاج های دندان را به خوبی ببیند. این نوع تصویربرداری برای بررسی حفره های دندان ها (بین دندانی) بسیار مناسب است.

رادیوگرافی دندان اکلوزال (Occlusal)

تصویربرداری اکلوزال در یک شات تمامی دندان ها را نمایش می دهد و زمانی انجام می شود که فک بیمار بسته باشد. با این تصویربرداری دندانپزشک قادر است روی هم قرار گرفتن دندان های بالایی و پایینی را به خوبی ببیند. همچنین دندانپزشک می تواند ناهنجاری های آناتومیکی کف یا طاق دهان را به خوبی مشاهده کند.

رادیوگرافی دندان پری اپیکال (تک دندان) (Periapical)

در هر تصویربرداری پری اپیکال، تمام قسمت های یک دندان از فک فوقانی یا فک دندانی از ریشه تا تاج به تصویر کشیده می شود. با این نوع تصویربرداری هرگونه تغییرات غیر معمول در ریشه و ساختارهای استخوانی آن نشان داده می شود.

انواع رادیوگرافی دندان با تصویربرداری خارج دهانی

معروف ترین روش های تصویربرداری خارج دهانی به شرح زیر هستند:

رادیوگرافی دندان پانورکس

عکس پانورامیک دندان OPG، مخفف کلمه ارتوپانتوموگرام (Orthopantomogram) بوده و به عکس هایی گفته می شود که دندانپزشک برای اطمینان حاصل کردن از سلامت دندان ها تجویز می کند. در واقع عکس OPG دندان یک اسکن پانوراما از دندان های فک بالا و فک پایین تهیه می کند که یک نمای دو بعدی مسطح از یک نیم دایره از گوش سمت چپ تا گوش سمت راست ارائه می دهد. اشعه ایکس پانوراما اجازه می دهد تا تصاویری از چند زاویه گرفته شود تا یک نمای کلی از وضعیت دندان ها و ریشه ها و فک بیمار تهیه شود. با استفاده از عکس OPG دندان، پزشک متخصص می تواند تعداد، موقعیت و رشد همه دندان ها حتی آنهایی که هنوز از لثه بیرون نزده اند را ببیند و مشکلات آنها را بررسی نماید.

پس از ورود به اتاق رادیولوژی، در مکان مناسب می ایستید و اپراتور دستگاه را به اندازه قد شما تنظیم می کند. باید سر و چانه به طور کامل روی بخشی از دستگاه که به شکل سکویی است قرار گرفته شود و مدتی بدون حرکت بماند و به آرامی یک پد استریل یا قطعه ای را درون دهان خود قرار داده و به آرامی با دندان ها خود گاز بگیرید. سپس دستگاه دور سر شما چرخیده تا با استفاده از پرتو و اشعه، تصویر کاملی از فک بالا و پایین شما تهیه کند. زمان مورد نیاز دستگاه برای اسکن کردن فک و دندان های بیمار چیزی حدود 30 ثانیه است. بعد انجام عملیات توسط دستگاه، اپراتور مدت زمان کوتاهی را برای ظاهر کردن عکس OPG دندان که چیزی در حدود 3 تا 4 دقیقه است صرف کرده و در نهایت عکس شما آماده می شود.

رادیوگرافی دندان توموگرافی

توموگرافی، یک لایه خاص یا اسلایس از دهان را با محو کردن سایر لایه ها به صورت برجسته نشان می دهد. این تکنیک به بررسی ساختارهایی می پردازد که دیدن آنها به دلیل وجود سایر ساختارهای اطراف، مشکل است.

رادیوگرافی دندان سفالومتری

در تکنیک سفالومتری به طور کامل از یک طرف سر بیمار تصویربرداری می شود. با تصاویر سفالومتری ارتباط دندان ها با فک و مشخصات هر دندان به تنهایی دیده می شود. متخصصین ارتودنسی معمولاً از این نما برای به دست آوردن اطلاعات اختصاصی ساختار دندانی هر بیمار استفاده می کنند.

رادیوگرافی دندان سیالوگرام

در این تصویربرداری یک ماده رنگی به غدد بزاقی تزریق می شود و در نتیجه این غدد در فیلم رادیوگرافی دیده می‎شوند. باید به این نکته توجه داشت که غدد بزاقی جزء بافت نرم هستند و بنابراین در رادیوگرافی بدون تزریق مواد حاجب (رنگی) دیده نمی‎شوند. دندانپزشکان ممکن است این آزمون را برای بررسی مشکلات غدد بزاقی مانند انسداد یا سندروم Sjogren که اختلالی با علائم خشکی چشم و دهان است، درخواست نمایند. این اختلال می تواند در پوسیدگی دندان ها نقش داشته باشد.

رادیوگرافی دندان توموگرافی کامپیوتری (سی تی اسکن دندان)

توموگرافی کامپیوتری یک نوع تصویربرداری است که نمای داخلی دندان ها را به صورت سه بعدی نشان می دهد. این تصویربرداری به منظور بررسی مشکلات در استخوان‏ های صورت مانند کیست‎‏ها، تومورها و شکستگی ها به کار می رود.

رادیوگرافی دندان با سی تی اسکن

CBCT نوعی تصویربرداری با اشعه ایکس است که تصاویری سه بعدی از ساختار دندان‎ها، بافت‎های نرم، عصب‏‎ها و استخوان ها ایجاد می نماید. این تصویربرداری به قرار دادن ایمپلنت ها در جای مناسب و ارزیابی کیست ها و تومورها در دهان و صورت کمک می کند. همچنین می تواند مشکلات لثه ‎ها، ریشه های دندان و فک‎ها را تشخیص دهد. CBCT از بسیاری جهات به سی تی اسکن روتین دندان شباهت دارد؛ اما نحوه تصویربرداری آن متفاوت است. در CBCT دستگاه به دور سر بیمار می چرخد و تمام اطلاعات را در یک چرخش ایجاد می نماید. در سی تی اسکن معمولی اسلایس های مسطحی طی چندین بار چرخش دستگاه به دور سر بیمار ایجاد می شوند.

رادیولوژی دندان دیجیتال

تصویربرداری دیجیتال یکی از انواع تصویربرداری‎های دو بعدی است که امکان ارسال مستقیم تصاویر را به کامپیوتر را فراهم می‎کند. این تصاویر می توانند روی مانیتور در عرض چند ثانیه نمایش داده شوند و ذخیره یا چاپ گردند. تصویربرداری دیجیتال در مقایسه با تصویربرداری معمولی چندین مزیت دارند.

به عنوان مثال قابلیت تقویت و بزرگنمایی تصویر در تصویربرداری دیجیتال وجود دارد. این موضوع باعث می شود تا دندانپزشک به راحتی بتواند کوچک ترین تغییراتی که با معاینه دهانی قابل رؤیت نیست را مشاهده کند. همچنین در صورت نیاز می تواند تصاویر را به صورت الکترونیکی برای دندانپزشک دیگری ارسال کند. نکته مهم اینجاست که بیمار در تصویربرداری دیجیتال اشعه کمتری نسبت به رادیوگرافی های معمولی دریافت می کند.

مزایای رادیولوژی دیجیتال

مزایای رادیولوژی دیجیتال دندانپزشکی در مقایسه با اشعه ایکس دندانپزشکی سنتی و آنالوگ قدیمی شامل موارد زیر است:

• رادیوگرافی های دیجیتال مناطق پنهان کوچکی از پوسیدگی بین دندان ها یا زیر ترمیم های موجود، عفونت های استخوانی، بیماری های لثه (پریودنتال)، آبسه ها یا کیست ها، ناهنجاری های رشدی و تومورهایی را نشان می دهد که به تنها با معاینه چشمی دندانپزشکی قابل تشخیص نیست.
• رادیوگرافی های دیجیتال را می توان فوراً در هر مانیتور کامپیوتر مشاهده کرد و برای افزایش کنتراست و جزئیات با آپشن های تنظیمات تغییراتی ایجاد نموده و بدون افت کیفیت به صورت الکترونیکی به متخصصان منتقل کرد.
• تشخیص زود هنگام و درمان به موقع مشکلات دندانپزشکی می تواند باعث صرفه جویی در وقت و پول و نیز احساس درد و ناراحتی کمتر شود.
• فناوری ذخیره سازی میکرو دیجیتال امکان ذخیره سازی بیشتر حجم زیادی از داده ها را در درایوهای کوچک و صرفه جویی در فضا را فراهم می کند.

عوارض رادیولوژی دندان

اگرچه برای گرفتن عکس رادیولوژی از دهان، تحت تشعشع پرتوی ایکس قرار می گیرید؛ اما مقدار تشعشع به قدری کم است که برای بزرگسالان و کودکان خطری ایجاد نمی کند.

---