تاری دید چشم به شرایطی اطلاق می شود که در طی آن فرد دقت بینایی خود را از دست می دهد و اجسام از حالت فوکوس خارج شده و حالتی مات و غیرشفاف می یابند. اولین دلیل تاری دید مشکلات انکساری در چشم است که شامل دوربینی، نزدیک بینی و آستیگماتیسم می شود؛ با این حال تاری دید می تواند ناشی از مشکلات زمینه ای جدی تر و خطرناک تری نیز باشد. این مشکلات جدی تر می توانند شامل برخی بیماری های عصبی باشد که سلامت بینایی فرد را تهدید می کنند. به طور کلی، علت ایجاد تاری دید چشم هر چه باشد، منجر به اختلال در یکی از بخش های چشم مانند قرنیه، مردمک یا عصب چشم می شود. در این مطلب به بررسی دلایل ایجاد تاری دید چشم و روش های درمان تاری دید چشم خواهیم پرداخت.

علت تاری دید چشم ها:

تاری دید ممکن است ناگهانی ایجاد شود یا به تدریج بروز کند و حالتی مزمن داشته باشد. از جمله دلایل تاری دید چشم تدریجی می توان به موارد زیر اشاره کرد:

نزدیک بینی: نزدیک بینی یکی از دلایل ایجاد تصویر تار از اجسام است. استفاده از عینک و لنزهای تماسی از جمله راهکارهای درمانی تاری دید ناشی از نزدیک بینی است.

دوربینی: در این حالت اجسامی که در دوردست هستند شفاف و اجسام نزدیک تر حالت تار دارند.

آستیگماتیسم: در این حالت تاری دید در مشاهده ی اجسامی در تمامی فواصل ایجاد می شود و علت آن شکل نامناسب قرنیه است.

پیرچشمی: ممکن است افراد با افزایش سن به بالای 40 سالگی مشاهده کنند که به تدریج کیفیت بینایی آنها کاهش یافته و دچار تاری دید می شود. علت پیرچشمی کاهش توانایی ذاتی عدسی چشم برای تغییر شکل در اثر افزایش سن است.

از سایر دلایل ایجاد تاری چشم می توان به موارد زیر اشاره کرد:

خشکی مزمن چشم ها

بارداری

میگرن

جراحی لیزیک

برخی داروها و قطره های چشمی

استفاده از لنزهای تماسی

آب مروارید

رتینوپاتی ناشی از دیابت

علت تاری دید ناگهانی در چشم ها

گاهی تاری دید ناگهانی در چشم ها ایجاد می شود که می تواند نشانگر یک خطر جدی باشد و لازم است تا فورا فرد به یک مرکز درمانی منتقل شود. از جمله دلایلی که می توانند منجر به ایجاد تاری دید ناگهانی شوند می توان به موارد زیر اشاره کرد:

جداشدن شبکیه: زمانی که شبکیه اتصال خود به بافت خونی و عصبی پشت چشم را از دست دهد علائمی چون نور درخشان، نقاط تاریک در کنار تاری دید بروز می کنند. در این حالت لازم است تا برای جلوگیری از نابینایی دائمی، فرد هر چه سریع تر به مراکز درمانی منتقل شود.

سکته: زمانی که بخشی از مغز عملکرد خود را به دلیل سکته از دست دهد ممکن است علائم آن به شکل تاری یا از دست رفتن بینایی مشاهده شوند. معمولا در این حالت تنها یکی از چشم ها درگیر می شود.

حمله ی ایسکمیک موقت: این حالت نوعی سکته است که کمتر از ۲۴ ساعت طول می کشد و یکی از علائم آن می تواند تاری دید ناگهانی باشد.

دژنراسیون ماکولار: مرکز شبکیه که ماکولا نام دارد ممکن است با رگ هایی غیرطبیعی پر شود که می توانند منجر به ترشح خون یا سایر مایعات زیستی به ماکولا شوند. در این حالت تاری دید ایجاد می شود.

گلوکوم زاویه ی بسته: این حالت زمانی ایجاد می شود که سیستم تخلیه ی مایعات درون چشم مسدود می شود و فشار درون چشم به سرعت افزایش یافته و قرمزی و درد چشم ها ایجاد می شود و نیاز به مداخلات پزشکی سریع و اورژانسی دارد.

کشش و فشار به چشم: زمانی که فرد به مدت طولانی به یک نقطه بدون استراحت زل بزند چشمان او دچار فشار زیادی می شوند. این شرایط پس از استفاده ی طولانی مدت از موبایل و لپ تاپ، رانندگی در شب و نیز مطالعه در نور کم می تواند ایجاد شود و منجر به تاری دید می گردد.

ورم ملتحمه: به عفونت در بخش بیرونی چشم گفته می شود که به دلایلی چون ویروس ها و باکتری ها ایجاد می گردد و می تواند منجر به تاری دید شود.

آسیب قرنیه: در صورتی که سطح شفاف قرنیه دچار خراشیدگی شود ممکن است نور به درستی نشکسته و تصاویر اشیاء تار دیده شود.

قند خون بالا: این مسئله منجر به ورم عدسی چشم شده و می تواند تاری دید را در پی داشته باشد.

هایفما: هایفما نیز از مشکلات مرتبط با چشم است که می تواند منجر به تاری دید شود. هایفا به شرایطی گفته می شود که خون، در اثر ایجاد جراحت، بصورت توده ای به رنگ قرمز تیره در مقابل کره ی چشم جمع می شود.

التهاب عنبیه (ایریتیس): عنبیه که به بخش رنگی چشم گفته می شود زمانی ملتهب می شود که به دلیل یک واکنش خودایمن یا عفونت، واکنش التهابی در آن آغاز شود. التهاب عنبیه یکی از دلایل ایجاد تاری دید می تواند باشد.

التهاب قرنیه (کراتیتیس): التهاب قرنیه ممکن است در اثر یک عفونت ایجاد شود. عفونت قرنیه نیز می تواند در اثر آلودگی لنزهای تماسی یا سایر انواع آلودگی ها ایجاد شود. التهاب قرنیه نیز یکی از دلایل تاری دید است.

آسیب ماکولا: ماکولا (macula) بخش مرکزی شبکیه است که نقش مهمی در دید افراد دارد. گاهی این بخش از شبکیه دچار آسیب شده و پاره می شود. در این حالت ممکن است تاری دید ایجاد شود. معمولا این مسئله تنها در یک چشم مشاهده می شود.

التهاب عصب بینایی: عصب بینایی مسئول ارتباط چشم و مغز است. زمانی که التهاب این عصب به دلیل بیماری های خودایمن از جمله شروع زودرس ام اس ایجاد شود می تواند منجر به تاری دید از جمله در یک چشم شود.

التهاب شریان های گیجگاهی: التهاب این شریان ها می تواند منجر به سردردهای آزاردهنده و در برخی موارد نیز تاری دید شود.

یوئیت (Uveitis): به التهاب بافت یوهچشم(التهاب لایه میانی چشم) گفته می شود. یوه لایهٔ میانی چشم است و شاملعنبیه،جسم مژگانیومشیمیهاست و التهاب آن به دلیل عفونت یا بیماری خودایمن می تواند منجر به تاری دید شود.

درمان تاری دید

درمان تاری دید بستگی به علت ایجاد آن دارد. همانگونه که اشاره شد دلایل مختلفی برای ایجاد تاری دید وجود دارد بنابراین انتخاب روش درمانی نیز وابسته به نوع عامل ایجاد آن خواهد داشت. زمانی که تاری دید ناگهانی ایجاد شود لازم است تا فرد فورا به اورژانس مراجعه نماید. این تاری دید از جمله با علائم دیگری مانند سر درد، افزایش فشار چشم و ... همراه است. در برخی موارد استفاده از عینک، لنزهای تماسی یا جراحی های ترمیم بینایی مانند لیزیک می توانند منجر به بهبود شرایط بینایی شوند. در برخی موارد دیگر نیز، مانند تاری دید در اثر قند خون بالا، با تغییر سبک زندگی و تغذیه می توان تاری دید را درمان کرد. در موارد جدی تر مانند آسیب عصب بینایی نیز روش های درمانی دیگری به کار می روند که ممکن است گاهی، در شرایطی که عصب بینایی تخریب شده است، کارساز نباشند. بنابراین باید توجه داشت که انتخاب روش مناسب درمانی وابستگی کاملی به علت ایجاد آن دارد.

در مورد تاری دید چه زمانی باید به چشم پزشک مراجعه کرد؟

هنگامی که تاری دید همراه با چند علامت دیگر باشد بهتر است با چشم پزشک مشورت شود. در صورتی که قرمزی چشم همراه با درد و بدون ترشحات از چشم باشد بهتر است هر چه سریعتر به پزشک مراجعه کرد. وجود زمینه ی بیماری های سیستماتیک مانند سکته یا دیابت معاینه ی سریع اهمیت بیشتری پیدا می کند.

---