علت علائم و درمان التهاب مفصل لگن

دکتر بیژن فروغ [ متخصص طب فیزیکی و توانبخشی ]آدرس وب سایت : www.drforogh.ir
آدرس مطب : تهران ، بزرگراه چمران ، ابتدای باقرخان غربی ، پلاک 89 قدیم ، 26 جدید ، طبقه همکف تلفن مطب : 66576424 - 021

لگن، دومین مفصل مهم تحمل کننده ی وزن بدن، پس از مفصل زانو است. لگن، مفصلی توپی و سوکتی است که از سر استخوان فمور و استابولوم استخوان لگن ساخته شده است. سر استخوان فمور و استابولوم استخوان لگن، با غضروفی پوشیده شده اند، این غضروف حرکت این استخوان ها روی هم را راحت و ممکن می کند. آرتریت لگن یکی از شایعترین اختلالات مفصل ران و لگن است. با گذشت زمان، مفصل لگن دچار ساییدگی و فرسایش شده و در نهایت، منجر به التهاب غضروف محافظ ران و آسیب به آن می شود. در بسیاری از موارد علائم و عوارض ناشی از آرتروز، در مدت زمان طولانی ایجاد می شود.

اگرچه هیچ درمان قطعی برای آرتریت التهابی وجود ندارد؛ اما پیشرفت هایی در زمینه ی های داوریی و درمانی حاصل شده است که می تواند کمک کننده باشد. تشخیص و درمان به موقع، با جلوگیری از آسیب جدی به مفصل به حفظ عملکرد و تحرک مفاصل بیمار کمک می کند.

علت ابتلا به آرتریت لگن

1. سن بالا: افزایش سن می تواند به عنوان یک عامل تقویت کننده ایجاد آرتریت مفاصل عمل کند.
2. جنسیت: زنان بیشتر از مردان به آرتریت مفصل لگن مبتلا می گردند.
3. اضافه وزن و چاقی: چاقی نقش بسزایی در به همراه داشتن آرتریت مفصل لگن دارد.
4. سبک زندگی و نوع شغل: در افرادی که در محل کار یا زندگی خود مجبور به جا به جا کردن وسایل سنگین هستند و همچنین افرادی که برای طولانی مدت می نشینند یا می ایستند، احتمال ابتلا به انواع آرتریت به خصوص آرتریت مفصل لگن بسیار زیاد است.
5. ورزش: برای افرادی که در ورزش هایی شرکت دارند که در آنها فعالیت مفصل لگن بسیار بالا است، احتمال ابتلا به آرتریت لگن بسیار بیشتر از سایرین است. ورزش هایی مانند دوچرخه سواری، بوکس و…

علائم آرتریت التهابی لگن

آرتریت التهابی لگن ممکن است باعث ایجاد علائم عمومی در سراسر بدن مانند تب، از دست دادن اشتها و خستگی شود. در واقع لگن تحت تأثیر آرتریت التهابی احساس درد و سفتی می کند. همچنین علائم دیگری نیز وجود دارد که عبارتند از:

• احساس درد در کشاله ران، ران بیرونی، زانو یا باسن
• درد که در صبح و یا پس از نشستن یا استراحت تشدید می یابد؛ اما با انجام فعالیت ها کاهش می یابد.
• افزایش درد و سفتی در مفاصل با فعالیت شدید
• درد در مفصل به قدری شدید باشد که موجب لمس شدن یا دشواری هنگام راه رفتن شود.

افراد مستعد به آرتریت التهابی مفصل ران

احتمال بروز آرتریت التهابی مفصل ران در تمامی سنین وجود دارد؛ اما عمدتاً در افراد میانسال شایع است. افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند و یا مبتلا به بیماری های سیستمیک هستند، بیشتر در معرض این اختلال قرار دارند. افراد جوانی که از لحاظ بدنی فعال هستند و یا در فعالیت های ورزشی شرکت می کنند، بیشتر در معرض ابتلا به آرتریت ناشی از آسیب که خود یکی از دلایل بروز آرتریت التهابی است، قرار دارند. عواملی از قبیل:

1. بالا رفتن سن
2. سابقه آسیب و ضربه به مفصل ران در گذشته
3. سابقه خانوادگی ابتلا به آرتریت
4. چاقی و اضافه وزن که باعث وارد آمدن فشار بیشتر به مفصل ران می شود.
5. نکته ای که باید به آن اشاره کنیم این است که اگر فردی ریسک فاکتورهای بالا را داشته باشد، الزاماً به این معنا نیست که می تواند به آرتریت التهابی مفصل ران مبتلا شود و در مقابل، اگر فردی شرایط بالا را نداشته باشد نمی توان این اطمینان را داد که در آینده به این اختلال دچار نشود.

انواع آرتریت التهابی لگن

سه نوع آرتریت التهابی وجود دارند که اکثراً باعث بروز علائم در مفاصل می شوند:

1. روماتیسم آرتریتی
2. روماتیسم ستون فقرات
3. لوپوس اریتماتوز سیستمی

• رماتیسم آرتریتی: در روماتیسم آرتریتی ، غشای مفصل ضخیم و متورم شده و ماده ی شیمیایی تولید می کند که به غضروف مفصلی پوشاننده استخوان حمله کرده و آن را نابود می کند. رماتیسم آرتریتی اغلب مفاصل هر دو سمت بدن را درگیر می کند در نتیجه ممکن است بر مفاصل هر دو ران تأثیر گذارد.
• روماتیسم ستون فقرات: رماتیسم ستون فقرات تورم مزمن ستون فقرات است که در اکثر مواقع موجب ایجاد درد کمر و خشکی در کمر می شود. همچنین سایر مفاصل مانند مفاصل ران نیز ممکن است تحت تأثیر قرار بگیرند.
• لوپوس اریتماتوز سیستمی: لوپوس اریتماتوز سیستمی معمولاً موجب تورم در بخش های مختلف بدن مانند پوست، سیستم عصبی و به ویژه مفاصل شود. افراد مبتلا به لوپوس اریتماتوز سیستمی بیبشتر در معرض نکروز استخوان مفصل ران می باشند. نکروز استخوان بیماری است که موجب مرگ سلول های استخوانی و تضعیف ساختار استخوان ها می شود.

تشخیص آرتریت لگن

• رادیوگرافی: در این روش تشخیص، جراح و متخصص ارتوپدی توسط اشعه ایکس میزان آسیب دیدگی مفصل لگن را بررسی می کند.
• MRI: به منظور آگاهی از میزان آسیب وارده به استخوان ها از این روش استفاده می گردد.
• آزمایش خون: در نهایت پزشک برای اطلاع از وجود انواع دیگر آرتروز و یا عفونت ها از بیمار آزمایش خون می گیرد.

درمان التهاب مفصل لگن

گزینه های درمانی برای آرتریت مفصل ران بسته به نوع و مرحله بیماری، سن شما، شدت درد و عوامل دیگر متفاوت است. آرتروز لگن معمولاً یک بیماری مزمن است و پزشکان نمی توانند از دست دادن غضروف را معکوس کنند؛ اما درمان هایی برای کمک به بهبود درد و کاهش آسیب بیشتر وجود دارد. اگر کیفیت زندگی شما کاهش پیدا کند، جراحی مانند تعویض مفصل ران می تواند تسکین طولانی مدتی را فراهم کند.

درمان های غیر جراحی برای آرتریت لگن

• از فعالیت هایی که آرتریت مفصل ران را تشدید می کند، مانند دویدن، پریدن و سایر ورزش های پر فشار خودداری کنید.
• اصلاح شیوه زندگی، مانند کاهش وزن، می تواند به کاهش استرس روی مفصل ران کمک کند.
• تمرینات فیزیوتراپی می تواند به بهبود قدرت لگن کمک کند. درگیر شدن در ورزش ها و فعالیت های کم تأثیر، مانند شنا و دوچرخه سواری و فعال ماندن از نظر بدنی، کلید مدیریت علائم آرتروز لگن است.
• پدهای گرم کننده می توانند به تسکین التهاب لگن کمک کنند.
• داروها و تزریقات، مانند تزریق کورتیکواستروئید، تزریق اسید هیالورونیک، تزریق پلاسمای غنی از پلاکت، مکمل های ویتامین و مواد معدنی و داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی یا بیولوژیک می توانند به کنترل درد و التهاب کمک کنند. اینکه کدام داروها بهتر عمل می کنند به نوع آرتریت بستگی دارد.
• وسایل کمکی راه رفتن مانند عصا یا واکر در هنگام راه رفتن حمایت می کنند.

جراحی برای آرتریت لگن

پیشرفت آرتریت هیپ و اثربخشی درمان های غیرجراحی مختلف متفاوت است. اگر گزینه های غیرجراحی تسکین درد را فراهم نمی کنند و کیفیت زندگی شما کاهش می یابد، ممکن است زمان آن رسیده باشد که گزینه های جراحی را امتحان کنید که شامل موارد زیر است:

• جراحی تعویض مفصل ران یا آرتروپلاستی مفصل ران، روشی برای جایگزینی یک یا هر دو انتهای مفصل ران آسیب دیده با ایمپلنت مصنوعی است.
• فیوژن هیپ روشی برای جوش دادن استخوان های مفصل ران به یکدیگر است. قبل از اینکه جراحی های جایگزین در دسترس قرار گیرد، این روش درمانی استاندارد برای آرتریت لگن بود. اکنون آخرین راه حل درمان است؛ زیرا به شدت بر تحرک تأثیر می گذارد.