- یکی از این عملها بالا کشیدن سینوس یا سینوس لیفت نام دارد.

- یک عمل بازسازی استخوان که اغلب کمتر استفاده میشود، استخوان سازی کششی distraction osteogenesis نام دارد. این عمل برای افزایش ارتفاع استخوانی که بیش از حد کوتاه است، استفاده میشود. این عمل ابتدا برای افزایش طول استخوان در افرادی که پاهای کوتاه داشتند، استفاده شد. اکنون این عمل برای دهان نیز قابل استفاده است. جراح برشهایی در استخوان فک ایجاد میکند تا یک قطعه استخوان را از بقیه فک جدا کند. یک ابزار تیتانیومی دارای پیچ یا پین، این قطعه استخوان را جدا از بقیه استخوان فک نگه میدارد. هر روز پیچ این ابزار را به مقدار مشخصی طبق دستور میپیچانید تا کمی از هم باز شود.

به مرور زمان این کار باعث میشود فضای بین قطعه استخوان و استخوان فک به تدریج بزرگتر شود و با استخوانی که دائما تولید میشود، بسته شود. واژه کشش (Distraction) به فرایندی اشاره دارد که دو قطعه استخوان را از هم جدا نگه میدارد. واژه استئوژنز به تشکیل استخوان جدید اشاره دارد . این روش بیشتر برای بلندتر کردن استخوان فک استفاده میشود اما میتوان از آن برای افزایش استخوان در هر جهتی استفاده کرد. امروزه این عمل متداولتر شده است.

- تغییر موقعیت عصب فک پایین برای جلوگیری از آسیب ناشی از جایگذاری ایمپلنت

تغییر موقعیت عصب
عصبی به نام عصب آلوئولار تحتانی (inferior alveolar) در فک پایین قرار دارد. این عصب باعث وجود حس در لب و چانه پایینی میشود. در بیمارانی که مقدار قابل توجهی از فک پایینشان را از دست داده اند، ممکن است امکان پذیر نباشد که ایمپلنت را بدون آسیب وارد کردن به این عصب، جایگذاری کنند. برای حل این مشکل، جراح میتواند منفذ کوچکی در استخوان دریل کند و عصب را به یک طرف حرکت دهد. سپس ایمپلنت را میتواند در مجرای استخوانی که پیشتر توسط عصب پر شده بود، جایگذاری کند. این تکنیک زیاد استفاده نمیشود چون امکان دارد در حین حرکت دادن عصب، آسیبی به آن وارد شود.
بازسازی استخوان برای چند ایمپلنت
عمل معمول بازسازی استخوان فک
بازسازی استخوان فک برای درمان ایمپلنت