کسانی که عاشق دویدن هستند و این کار را مدت هاست به طور مرتب انجام می دهند احتمالاً با نام این سندرم تا حدی آشنایی دارند. معمولاً ورزشکاران حرفه ای زمانی که یک روز پر مشغله و پر کار دارند در پاهای خود احساس درد را تجربه می کنند که مسئله چندان مهمی نیست. ولی متاسفانه این تنها دردی نیست که دونده ها باید انتظارش را بکشند. دویدن آسیب های بلند مدتی را هم به بدن تحمیل می کند که یکی از آنها سندرم باند ایلیوتیبیال (به صورت مخفف به آن ITBS می گویند) است.
معمولاً کسانی متوجه می شوند که دچار سندرم باند ایلیوتیبیال هستند که علائم نسبتاً شدیدی از آن را تجربه کرده اند. مثل درد شدید، التهاب، تیر کشیدن و تورم در طرفین زانو. این علائم معمولاً در دویدن در مسافتهای ۱۰ تا ۲۰ کیلومتر بروز پیدا می کند. این سندرم با انجام اقداماتی مثل کشش، نرمش، ورزش، استراحت و استفاده از زانو بند های طبی بهبود پیدا می کند. ممکن است شما جزو افرادی که به این بیماری دچار هستند نباشید ولی علاقه زیادی به دویدن داشته باشید که در این صورت باز هم بهتر است اقدامات لازم برای پیش گیری از بروز آسیب را انجام دهید.
سندرم باند ایلیوتیبیال معمولاً به علت ضعف عضلات گلوتئال (باسن) و عضلات تثبیت کننده زانو اتفاق می افتد. به همین دلیل انجام ورزش برای زانو درد و استقامت دهنده عضلات مربوط به این بخش از پا و باسن اهمیت زیادی دارد. در ادامه برخی از این روش ها را معرفی می کنیم.
انجام ورزش های کششی یکی از روش های مؤثر در درمان زانو درد بدون جراحی و بهبود انعطاف پذیری عضلات است. در ادامه چند حرکت ساده کششی معرفی می شود:
ورزش های کششی منظم می توانند علاوه بر کاهش درد، به افزایش دامنه حرکتی مفصل زانو و بهبود کیفیت زندگی کمک کنند.
روی زمین به پهلوی چپ دراز بکشید طوری که لگن و کمر و گردن در یک راستا قرار بگیرد و بدن صاف باشد.پایی که بالا قرار گرفته است را بلند کنید و آن را به مدت ۲ ثانیه نگه دارید. بعد آرام پایین بیاورید و در حالت اولیه خود قرار دهید.
این کار را چند بار برای پای چپ و چند بار برای پای راست تکرار کنید (یعنی به پهلوی چپ و راست دراز بکشید)
روی پای چپ بر روی پله یا جای دیگری که کمی از زمین ارتفاع دارد بایستید.
قسمت راست لگن و باسن را به سمت بالا بکشید.
این حالت را به مدت ۱ تا ۲ ثانیه حفظ کنید. بعد به حالت اولیه بر گردید. این کار را تا ۶۰ ثانیه به هر تعداد که می توانید تکرار کنید.حالا همین کار را برای طرف دیگر لگن (با پای دیگر) تکرار کنید.
به پهلو بر روی زمین دراز بکشید طوری که زانو ها کمی خم باشند ولی پاها کاملاً به هم چسبیده باشند.حالا پایی که بالاتر قرار دارد را در حالی که همچنان از مچ و قوزک به پای دیگر چسبیده است بلند کنید. یعنی در واقع زانوی پای بالاتر را بلند کنید. پا را تا جایی بالا بیاورید که با لگن موازی شود.این کار را ۱۵ بار برای هر سمت انجام دهید.
برای سخت تر کردن این حرکت، می توانید از کش یا باند استقامتی استفاده کنید
برای اینکه به طور کامل از مشکل سندرم باند ایلیوتیبیال خلاص شوید باید ورزش های ذکر شده را به طور روزانه و مرتب انجام دهید. علاوه بر ورزش های قدرتی و کشش، می توانید به طور محدود و کنترل شده بدوید تا زودتر بهبود پیدا کنید. استفاده از زانو بند های طبی مخصوص هم کمک زیادی به بهبود سریع تر شما می کند. زانوبند از عضلات و بافت های اطراف زانو حمایت می کند و در نتیجه احتمال آسیب دیدگی مجدد کاهش پیدا می کند.
در صورتی که به تشخیص پزشک برای رفع تنگی کانال نخاعی، مجبور به انجام عمل جراحی هستید، بهتر است مراکزی را بیابید که از روش های کمتر تهاجمی برای این کار استفاده می کنند. دکتر علی نقره کار فوق تخصص درد، تنها با ایجاد یک برش ۲ الی ۳ سانتی متری، تنگی کانال نخاعی را رفع می نماید. کمتر تهاجمی بودن روش مورد استفاده باعث می شود که دوره بازیابی و ریکاوری پس از عمل جراحی به میزان قابل ملاحظه ای کمتر شود و همچنین خطرات و عوارض پس از انجام عمل جراحی هم کاهش پیدا کند. برای کسب اطلاعات بیشتر و مشاوره رایگان می توانید با شماره های 88670088 - 021 و 09107272720 تماس حاصل فرمایید.